του θανάση Αγγελή Οι εκλογές της 6ης Μαΐου δεν πρόκειται να δώσουν λύση στα προβλήματα της χώρας. Από τους 300 βουλευτές της προηγούμενης βουλής οι 261 είναι πάλι υποψήφιοι. Μόλις 39 δεν είναι στα ψηφοδέλτια για τις εκλογές που θα γίνουν. Πάρα πολλοί δε από τους 261 δεν ήταν απλά βουλευτές στην τελευταία βουλή αλλά η επαγγελματική τους σχέση με την πολιτική είναι δεκαετιών. Μάλιστα δε διστάζουν να επικαλούνται την προσφορά τους στην πατρίδα ενώ τους βλέπουμε καθημερινά στα τηλεοπτικά παράθυρα να τα διανθίζουν ως πολιτικοί μαϊντανοί. Ο πολιτικός τους λόγος δεν διαφέρει σε τίποτα από το παρελθόν και το μόνο που λένε καθολικά έχει να κάνει με την ανάπτυξη…. Με τι θα κάνουμε ανάπτυξη; Μα με επενδύσεις…. Το ποιοι θα επενδύσουν σε αυτό το τοπίο που μοιάζει με κινούμενη άμμο κανείς δεν μας λέει. Αν δεν φτιάξουμε τη δημόσια διοίκηση κανείς δεν πρόκειται να έρθει να επενδύσει τα λεφτά του, ακόμα και αν το μεροκάματο κατέβει στα 5 ευρώ. Τέτοια μεροκάματα υπάρχουν σε γειτονική μας ευρωπαϊκή χώρα αλλά και εκεί επενδύσεις σοβαρές δεν γίνονται. Άλλωστε γιατί κάποιος να επενδύσει εδώ και να μη το κάνει στην Κίνα; Μια χώρα που είναι καπιταλιστική για τους επενδυτές και κουμουνιστική για τον εργαζόμενο χωρίς ίχνος συνδικαλισμού και μηδενικές απεργίες. Εκεί κάποια από αυτά που στη δύση θεωρούνται δικαίωμα, τιμωρούνται με ντουφέκι ή στην καλύτερη περίπτωση με πολυετή κάθειρξη. Το μηνιάτικο του εργάτη είναι περίπου 90 έως 100 ευρώ χωρίς εργασιακά δικαιώματα, το δε φορολογικό σύστημα εφαρμόζεται χωρίς παλινωδίες. Αν στο εργατικό δυναμικό της Κίνας προσθέσουμε και την Ινδία, Μπαγκλαντές, Πακιστάν, Καμπότζη, Μία Μαρ , Λάος, θα δούμε ότι πάνω από τον μισό πληθυσμό της γης αποτελούν αυτά τα κράτη. Κύριο πιάτο το ρύζι, χωρίς ορντέβ και επιδόρπια. Μιλάμε για ατελείωτο εργατικό στρατό που περιμένει έξω από την κάθε νέα πύλη για κάθε εργοστάσιο που δημιουργεί η υπερσυγκέντρωση κεφαλαίων από τον δυτικό καπιταλισμό μαζί με την Ιαπωνία. Υπάρχει πλέον παγκόσμιος αθέμιτος ανταγωνισμός από τις παραπάνω χώρες και κυρίως από την Κίνα κάτι βεβαίως που συμφέρει τον κεφαλαιοκρατικό ιμπεριαλισμό και έχει δημιουργήσει μια « παράξενη» ιμπεριαλοσοσιαλιστικομουνιστική συμμαχία. Η λύση βέβαια θα ήταν να μπουν δασμοί στα προϊόντα που εισάγονται στη Ε.Ε. από αυτές τις χώρες, κάτι που όμως το διεθνές καπιταλιστικό κεφάλαιο αποφεύγει ως ο διάολος το λιβάνι. Για ποια ανάπτυξη λοιπόν μιλάμε με εισαγωγές κεφαλαίων στους τομείς της βιομηχανίας; Οι λύσεις για την χώρα μας είναι λίγες και μας τις έχει δώσει η φύση. Βαριά βιομηχανία μπορεί να γίνει ο τουρισμός, αν κάποτε καταλάβουμε την αξία του ήλιου, της καθαρής θάλασσας, τα χιλιάδες νησιά καθώς και τα αρχαιολογικά μνημεία που είναι διάσπαρτα σε ολόκληρο τον Ελλαδικό χώρο. Οι υπέροχες επίσης κλιματολογικές συνθήκες παρέχουν την δυνατότητα για παραγωγή αρίστης ποιότητας αγροτικών προϊόντων. Βέβαια για να γίνουν τα παραπάνω πράξη χρειάζεται να υπάρξει σωστός σχεδιασμός από ειδικούς ( όχι χαρτογιακάδων γραφείου), έστω και την ύστατη στιγμή μπορεί να βλέπαμε φως στο τούνελ, μετά μια 5ετία, με πρώτη προϋπόθεση την λειτουργία μιας άλλης δημόσιας διοίκησης. Η Ελλάδα, αν θέλουμε, μπορεί να γίνει τουριστικός προορισμός για δώδεκα μήνες τον χρόνο, όχι μόνο για τις παραθαλάσσιες περιοχές της αλλά και την ενδοχώρα της. Ο πρωτογενής τομέας της γεωργικής παραγωγής με φρούτα – κηπευτικά κλπ. Μπορεί να γίνει ανταγωνιστικός, όχι ποσοτικά αλλά ποιοτικά μιας και δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε μεγάλες χώρες σε ποσότητα παραγωγής. Τα έσοδα όμως από την ποιοτική παραγωγή μπορούν να είναι αρκετά αυξημένα και να πλησιάζουν αυτά της ποσότητας λόγω καλύτερης τιμής. Στα παραπάνω θα μπορούσαμε να αναφέρουμε και την εμπορική ναυτιλία ως βαριά βιομηχανία, αλλά αυτή έχει προπέλες, όπως έλεγε και ο Κ. Καραμανλής ο Α΄. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι μικρότεροι τομείς που μπορούν να βοηθήσουν την οικονομία της χώρας. Ο ορυκτός πλούτος στις μέρες μας είναι στις δόξες του, αλλά όπως λειτουργεί η χώρα μας μάλλον μπορεί να αποδειχθεί κατάρα, λόγω των διεθνών συμφερόντων στην περιοχή μας από μεγάλες δυνάμεις και στο τέλος εμείς να πάρουμε μόνο την ρύπανση…. Να λοιπόν γιατί πρέπει να εκμεταλλευτούμε αυτά που μας χάρισε η φύση, και το κυριότερο με δικά μας κεφάλαια που σίγουρα υπάρχουν, αλλά όλοι φοβούνται να τοποθετήσουν, γιατί αυτό το κράτος με αυτό το πολιτικό συστιμικό κατεστημένο τα αναγκάζει να κρύβονται. Ο – ΝΗΡΙΚΟΣ
