Γεράσιμος Δουβίτσας, υποψήφιος με την «Δημοκρατική Αριστερά» « Μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ δεν μπορεί να αντέξει»

Ο Γεράσιμος Δουβίτσας, αναπληρωτής καθηγητής στην Οδοντιατρική σχολή, λογοτέχνης, ένας άνθρωπος ήπιων τόνων και με μεστό πολιτικό λόγο, αποφάσισε να επιστρέψει στον τόπο του και να τεθεί επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Δημοκρατικής Αριστεράς. Μια συζήτηση μαζί του αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κατ΄αρχήν τι σημαίνει γι αυτόν η Λευκάδα;     “Η Λευκάδα είναι ιδιαίτερη πατρίδα μου. Πριν από 65 χρόνια γεννήθηκα στη Καρυά  και έμεινε εδώ έως  14 ετών, όπου η αδυναμία της πάμφτωχης  οικογένειάς  μου, από το χωριό να με στείλει στο γυμνάσιο της Λευκάδας γιατί προηγούνταν  τα δύο δίδυμα αδέρφια μου, έφυγα για την Αθήνα με στόχο να μπορέσω να μπω σε νυχτερινό γυμνάσιο. Ασφαλώς στην Αθήνα έπρεπε να δουλέψω για να ζήσω. Στην αρχή εργαζόμουν σε οικοδομές και στη συνέχεια σε ένα ξυλουργικό εργοστάσιο όπου και το κράτησα μέχρι και 28 ετών. Πήγα βέβαια σε νυχτερινό γυμνάσιο όπου το τελείωσα το 1970 που μετά τις εισαγωγικές εξετάσεις μπήκα στην Οδοντιατρική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών. Όλα αυτά τα χρόνια φυσικά συνεχής αγώνας για την επιβίωση και προσπάθεια βοήθειας και της οικογένειάς μου που ζούσε στην Λευκάδα. Το 1975 τελείωσα το πανεπιστήμιο και ακολούθησα πανεπιστημιακή καριέρα παράλληλα με το ιατρείο μου. Όλα αυτά τα χρόνια και αφού ήρθε και η οικογένεια ξεκίνησε και η περισσότερη επαφή μου με την Λευκάδα. Κάθε χρόνο το καλοκαίρι και όχι μόνο βρίσκομαι εδώ. Θεωρώ ότι η Λευκάδα είναι ο χώρος που χωρίς αυτή δεν θα μπορούσα να ζω. Με ενδιαφέρει η Λευκάδα σαν τόπος αλλά και σαν την ιδιαίτερη πατρίδα μου που καταβάλλει τεράστιες προσπάθειες για να σταθεί. Με αυτό το σκεπτικό δέχτηκα και την πρόταση του κόμματος της «Δημοκρατικής Αριστεράς» και του Φώτη Κουβέλη να είμαι υποψήφιος αυτή την εποχή στην Λευκάδα πιστεύοντας ότι με αυτή μου την προσπάθεια, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της επόμενης Κυριακής, θα είμαι σε θέση να βοηθήσω περισσότερο απ’ ότι μέχρι τώρα έκανα το νησί μας.  

• Ένας πανεπιστημιακός με καριέρα, λογοτεχνία και προεκλογικός αγώνας…Πως ένας άνθρωπος σαν εσάς έχει βιώσει όλες αυτές τις μέρες την σκληρή αντιπαράθεση ενός προεκλογικού αγώνα;

  Όλα αυτά τα χρόνια το κυρίαρχο στοιχείο σε ότι με αφορά είναι ότι μέσα μου έχει φωλιάσει πολύ καλά η αντίληψη πως στη ζωή μπορεί κανείς να κάνει τα πάντα αρκεί να το θέλει πραγματικά. Πολλές φορές η ανάγκη μάς οδηγεί εκεί αλλά ακόμη και η ανάγκη , εάν δεν υπάρχει θέληση, δεν μπορεί να φέρει αποτελέσματα ως προς την κατεύθυνση για την οποία γίνεται προσπάθεια. Πως μπορεί κανείς να το κάνει; Μπορεί. Η ευαισθησία μου για την λογοτεχνία και την ποίηση θεωρώ ότι είναι κάτι που με κυριαρχεί αλλά από την άλλη το ενδιαφέρον μου για τα κοινά, της προσπάθειας δηλαδή βελτίωσης της ζωής των ανθρώπων, έτσι αντιλαμβάνομαι εγώ την πολιτική, με συναρπάζει…Αυτά τα στοιχεία μου δίνουν δύναμη και η ευαισθησία της ποίησης κάποια στιγμή να μεταμορφώνεται σε προσπάθεια αγώνα για προσφορά στην κοινωνία. Αυτό δεν είναι πρωτόγνωρο για μένα.  Σε επίπεδο πανεπιστημίου θα πρέπει να σας πω ότι με αυτές μου τις απόψεις έγινα αποδεκτός και οι συνάδελφοί μου με εξέλεξαν πρόεδρο της Οδοντιατρικής σχολής από μια μικρή συνδικαλιστική παράταξη. Όπως επίσης μέχρι πριν ένα μήνα, που παραιτήθηκα, ήμουν αντιπρόεδρος της Ελληνικής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας.  Αυτό δείχνει ακριβώς τη θέληση του να αγωνιστεί κανείς και αυτή η προσπάθεια αναγνωρίζεται και από τον κόσμο ανεξάρτητα από τις πολιτικές μας πεποιθήσεις. Μπορούν λοιπόν να συνδυαστούν όλα αυτά.  

• Ίσως έχει ανάγκη πια και ο κόσμος από πολιτικούς χωρίς κραυγές και με ουσιαστικό πολιτικό λόγο.

  Και εγώ το πιστεύω αυτό. Η πολιτική περιέχει και την αντίθεση, και την αντιπαράθεση. Εμένα όλα αυτά δεν με αγγίζουν και δεν μπαίνω σε καμία αντιπαράθεση μεταξύ συνυποψήφιων. Απλά συμμετέχω καταθέτοντας αυτά τα οποία υποστηρίζει ο χώρος τον οποίο εδώ στο νησί, εκπροσωπώ. Αυτό που εγώ είμαι και από εκεί και πέρα θεωρώ ότι ο κόσμος έχει και τη γνώση και την αντίληψη να επιλέξει αυτόν που θεωρεί ότι μπορεί να τον εκπροσωπήσει. Αλλά δεν υπάρχει κανένας λόγος να υψώνουμε τη σημαία της αντίθεσης ή το λόγο της ρήξης.   Γιατί με τον Φώτη Κουβέλη…   Κατ’ αρχήν γιατί είναι ο χώρος που εκφράζει όλες εκείνες τις ιδέες και αντιλήψεις που και εγώ σαν άτομο πιστεύω . Το δεύτερο είναι ότι μετά από πολλά χρόνια η Αριστερά ή ένα κομμάτι της Αριστεράς βγαίνει από την αντιπολιτευτική απομόνωσή της , που την οδηγούσε σε ρήξη με τα κόμματα της εξουσίας. Βγαίνει με μια υπεύθυνη φωνή και μιλάει για μια άλλη Αριστερά , μια κυβερνώσα Αριστερά. Θέλει πλέον να πάρει μέρος στη διακυβέρνηση της χώρας. Αυτό δε σημαίνει πάντοτε ότι θέλει να μπει σε μια κυβέρνηση αλλά να είναι παραγωγική προωθώντας πάντα τις απόψεις, που αυτός ο χώρος εκφράζει. Γι αυτό ακολούθησα και τη «Δημοκρατική Αριστερά».   Το ότι κάποιοι λένε ότι το κόμμα του κ. Κουβέλη είναι η κολυμπήθρα του Συλωάμ για τους δυσαρεστημένους του ΠΑΣΟΚ;   Αν ήταν έτσι ο Φώτης Κουβέλης και όλοι αυτοί που πρωτοστάτησαν για να το φτιάξουν δεν θα είχαν κανένα λόγο να φτιάξουν κόμμα . Θα μπορούσαν να προσχωρήσουν στο κόμμα του ΠΑΣΟΚ και να τους δεχτούν ως άφθαρτους και υγιείς. Καμία αλήθεια δεν υπάρχει γύρω από αυτό. Εξ άλλου ο Φώτης Κουβέλης το έχει ξεκαθαρίσει αυτό. Όμως ξέρετε πως παίζετε το παιχνίδι. Οι όμοροι χώροι όταν βλέπουν ότι κινδυνεύουν από κάπου προσπαθούν να συκοφαντήσουν. Το ΠΑΣΟΚ  λέει αυτό επειδή βλέπει το ρεύμα της «Δημοκρατικής Αριστεράς». Από την άλλη μεριά ο ΣΥΡΙΖΑ, το ίδιο πάλι λέει. Λέει συγκεκριμένα ότι η «Δημοκρατική Αριστερά» είναι ένας χώρος που έχει φτιαχτεί για να βοηθήσει το ΠΑΣΟΚ. Θα έπρεπε να επικρατούσε το παράλογο για να παίξουμε αυτό το ρόλο. Είναι η πρώτη συμμετοχή μας σε αυτές τις εκλογές και νομίζω ότι τα γκάλοπ θα επαληθευθούν… Τα μηνύματα είναι ότι η «Δημοκρατική Αριστερά» σε όλη την Ελλάδα πάει πολύ καλά και ο κόσμος την αποδέχεται σαν κάτι το καινούριο και όχι σαν ένα ακόμη κομμάτι της Αριστεράς.   Όμως αυτό που λέτε. «Σαν ένα ακόμη κομμάτι της Αριστεράς». Αν η Αριστερά είχε βρει μια χρυσή τομή δεν θα μπορούσε να παίξει ένα πραγματικά καθοριστικό ρόλο;   Αυτό θα ήταν το καλύτερο που θα μπορούσε να προσφέρει η Αριστερά στο χώρο. Όταν λέμε Αριστερά ο χώρος θα πρέπει να οριοθετηθεί. Όταν λέμε Αριστερά σε καμία περίπτωση δεν εννούμε το ΚΚΕ. Είναι άλλο πράγμα η Αριστερά και άλλο το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ έχει συγκεκριμένες απόψεις για ανατροπή του συστήματος ενώ η Αριστερά μιλά για τα Ευρωπαϊκά πλαίσια δημοκρατικής διακυβέρνησης . και ασφαλώς μέσα στην Ευρωζώνη διότι διαφορετικά θα οδηγηθούμε στην απομόνωση. Τι απομένει λοιπόν; Η «Δημοκρατική Αριστερά», ο ΣΥΡΙΖΑ και ασφαλώς ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ. Δεν μπορούμε όμως να μιλάμε για ευρωπαϊκό πρόσωπο όταν σε προεκλογική περίοδο ένα μέρος του ΣΥΡΙΖΑ οργανώνει συνέδριο με βασικό σύνθημα: « Εδώ και τώρα έξω από την ευρωπαϊκή ένωση». Να το δεχτώ ως προεκλογικό σύνθημα. Αλλά εδώ κάτι δεν πάει καλά. Και πρέπει να πούμε, αν θέλουμε να μιλάμε με αλήθειες , ότι η Αριστερά πολλές φορές έχει κοροϊδέψει τον κόσμο.   Θα συμμετείχε η «Δημοκρατική Αριστερά» σε μια συνκυβέρνηση;   Είναι ξεκάθαρο το τι θα κάνει ο Φώτης Κουβέλης. Θα πάει στη διερευνητική προσπάθεια που θα κάνει το πρώτο κόμμα και θα καταθέσει τις απόψεις του. Οι απόψεις της «Δημοκρατικής Αριστεράς» είναι ότι θέλουμε μια κυβέρνηση, προοδευτική, δημοκρατική και , μέσα στην ευρωζώνη. Αυτό δεν μπορεί να γίνει, η συμμετοχή δηλαδή της Δ.Α. σε μια τέτοια κυβέρνηση, διότι τα κόμματα που θα κάνουν αυτή την συνκυβέρνηση είναι αυτά που έχουν οδηγήσει τη χώρα στην κατάσταση που είναι, αυτά ευθύνονται. Από τη στιγμή μάλιστα που τα δύο αυτά κόμματα υπέγραψαν και το δεύτερη δανειακή σύμβαση και έχουν ήδη υπογράψει ότι στις 15 Ιουνίου πρέπει να απολυθούν πάλι δημόσιοι υπάλληλοι και δεν μπορούν να το πάρουν πίσω αυτό, η Δημοκρατική Αριστερά δεν έχει κανένα λόγο να συμβάλλει σε μια τέτοια διακυβέρνηση της χώρας. Είναι αντίθετη με όλα αυτά. Αντίθετα λέμε τη δική μας άποψη: Ναι, διακυβέρνηση της χώρας σε μια δημοκρατική κατεύθυνση με όλες τις δυνάμεις του χώρου να συμβάλλουν, αλλά  ασφαλώς η Ν.Δ. ή το ΛΑΟΣ δεν μπορούν να είναι μέσα. Και φυσικά σε δύο άξονες. Ναι στην Ευρωζώνη και απαγκίστρωση από το μνημόνιο. Και υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης για το μνημόνιο. Και φυσικά δεν μιλάμε για κόψιμο μισθών και συντάξεων. Αντίθετα θα πρέπει να αποκατασταθούν όλα αυτά. Εμείς σαν κόμμα δεν αρνούμαστε ότι χρωστάμε και πρέπει να τα επιστρέψουμε. Ο τρόπος με τον οποίο επιβάλλει την επιστροφή τους η Τρόικα είναι που μας βρίσκει εντελώς αντίθετους. Αν το ΠΑΣΟΚ μπορεί να μπει σε μια τέτοια λογική ασφαλώς και μπορούμε να συναντηθούμε μετεκλογικά. Προς το παρόν δεν δείχνει κάτι τέτοιο.   Πιστεύετε ότι μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ μπορεί να αντέξει;   Όχι πιστεύω ότι δεν θα αντέξει. Δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο από το να συνεχίσει αυτό που ξεκίνησε. Και δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω.   Β.Β.