Της Βιβιάννας Βαρδή
Προ ημερών περπατούσα στα στενά της παλιάς πόλης… Μ αρέσει αυτή η βόλτα… Ανεξερεύνητα στενά, γειτονιά όπως παλιά, μυρωδιές και καλησπερίσματα… Λίγο πριν βγω στην κεντρική αγορά μου μύρισαν υπέροχα μαγειρέματα… Είδα ένα χώρο που έμοιαζε με κουζίνα και τραπεζαρία, κάτι σαν σπίτι που όμως δεν ήταν, μία κυρία να ανακατεύει τα τηγάνια της με μαεστρία και ένα τραπέζι για οκτώ άτομα στρωμένο παστρικά με παλαιά πετσετάκια , και πάνω λικέρ, λαδόπιτα, χειροποίητα κουλουράκια… “tasting Lefkada” , έγραφε η ταμπέλα… Κοιτώντας την πείστηκα πλέον ότι δεν πρόκειται για την κουζίνα ενός σπιτικού της παλιάς πόλης με τις κεντημένες κουρτίνες της… Πήρα το θάρρος και μπήκα μέσα… Με υποδέχτηκαν με μεγάλη ζεστασιά και πολύ θετική ενέργεια η μαγείρισσα , μαμά Μαρία και η κόρη Νίκη που την βοηθούσε…
* Λίγο σαστισμένη ρώτησα: Τι είναι εδώ;
Καθίστε να σας κεράσουμε μία σπιτική λεμονάδα και λίγη από την πίτα μας και θα σας πούμε…
Ποιος μπορεί να πει όχι σε μία τέτοια πρόσκληση. Και κάπως έτσι ξεκίνησε η Νίκη , η μαμά της και η κουμπάρα Γεωργία που προστέθηκε στην παρέα, να μου εξηγούν τι είναι το “tasting Lefkada”…
“Εδώ είναι ένας χώρος που κάνουμε εργαστήρια μαγειρικής. Όχι εργαστήρια για να κάνουμε εκμάθηση …Δεν κάνουμε σεμινάρια, δεν δίνουμε τυποποιημένες συνταγές για να μαγειρέψει κάποιος. Είμαστε εδώ για να μαζευτεί μία παρέα μέχρι οκτώ άτομα, κυρίως ξένοι επισκέπτες της Λευκάδας, και να γνωρίσει πως εμείς εδώ στην Λευκάδα, στην Ελλάδα γενικότερα, ετοιμάζουμε το φαγητό μας. Να συμμετάσχει και να φτιάξει ο ίδιος το φαγητό που θα δοκιμάσει οπότε και μαθαίνει τη συνταγή ενώ την φτιάχνει και παράλληλα δοκιμάζει τις γεύσεις μας. Και πιστεύω ότι όταν κάποιος έρχεται σε μία ξένη χώρα αν δεν βιώσει με τους κατοίκους της χώρας κάποια πράγματα δεν μπορεί να κατανοήσει και την κουλτούρα της. Και σε εμάς εδώ στην Ελλάδα το φαγητό είναι η προτεραιότητά μας.» θα μας πει η Νίκη…
* Άρα εδώ βρισκόμαστε στην κουζίνα ενός ελληνικού σπιτιού και την τραπεζαρία του…
Ακριβώς.. Και αφού μαγειρέψουμε με τους επισκέπτες μας τις υπέροχες συνταγές της μαμάς Μαρίας, και αφού μόνοι τους οι επισκέπτες με τις δικές μας οδηγίες τα ετοιμάσουν όλα αυτά, περιμένουμε να μαγειρευτούν και στρώνουμε το τραπέζι της …Κυριακής… Το ελληνικό τραπέζι μιας Κυριακής με μουσακά, λαχανόπιτα, χωριάτικη σαλάτα … Ζούμε λοιπόν όλη αυτή την προετοιμασία της ελληνικής μαγειρικής και ουσιαστικά και τυπικά και μετά περνάμε στην τραπεζαρία και όλο αυτό το απολαμβάνουμε…
* Πως ξεκίνησε αυτή η ιδέα;
Όταν ο σύζυγός μου γνώρισε τη μαγειρική της μαμάς μου και ενθουσιάστηκε σκεφτήκαμε ότι αυτό δεν έπρεπε να το αφήσουμε άλλο ανεκμετάλλευτο. Το φαγητό της δεν είναι το φαγητό του εστιατορίου είναι το μαμαδίστικο φαγητό… Ουσιαστικά για να καταλάβετε το επίκεντρο αυτού του χώρου είναι η μαμά Μαρία. Αυτή είναι και λόγος ύπαρξης αυτού του χώρου… Και σκεπτόμενοι ότι ο τουρισμός αλλάζει και ο τουρίστας που έρχεται πλέον στην Ελλάδα θέλει να συμμετέχει και σε διαδραστικά πράγματα …Για να γνωρίσει τον τόπο πρέπει να κάνει και κάτι άλλο από το να πάει σε μία ταβέρνα και να δοκιμάσει τα ελληνικά φαγητά. Θέλοντας λοιπόν να συνδυάσουμε αυτά τα δύο δηλαδή γεύσεις και διαδραστικότητα μαζί , πριν μερικά χρόνια καταθέσαμε μία πρόταση στο ΕΣΠΑ για νεοφυής επιχειρηματικότητα και τρία χρόνια περίπου μετά… μας ενέκριναν την ιδέα… Έτσι αποφασίσαμε να το κάνουμε. Πολλές οι δυσκολίες αν σκεφτείτε ότι δεν υπάρχει άλλη τέτοια επιχείρηση. Εμείς χαρακτηριζόμαστε στο ΕΣΠΑ σαν λοιπές πολιτιστικές δράσεις…
* Πρώτη χρονιά λοιπόν αυτής της τρομερής ιδέας… Μάλλον οι πρώτες της ημέρες. Έχετε κάνει κάποιο εργαστήριο;
Ναι με ένα νιόπαντρο ζευγάρι Ολλανδών όπου φτιάξαμε μαζί ένα καταπληκτικό μουσακά. Ουσιαστικά 4-8 άτομα είναι τα γκρουπ αλλά ήθελαν τόσο πολύ που δεν είπαμε όχι… Και για να είμαι ακριβής. Το ζευγάρι των Ολλανδών έφτιαξε το μουσακά.
Υπάρχουν επιλογές μενού , θα συμπληρώσει η κουμπάρα Γεωργία που έχει έρθει στην Λευκάδα για να βοηθήσει, και επέλεξαν αυτό με το μουσακά , τους κολοκυθοκεφτέδες, την χωριάτικη σαλάτα και στο τέλος γιαούρτι με μέλι και καρύδια… Έκαναν τα πάντα από την κοπή των λαχανικών για το μουσακά, το τηγάνισμα , τα πάντα. Και φυσικά αυτό θα μπορέσουν πολύ άνετα πηγαίνοντας πίσω στη χώρα τους να το φτιάξουν στους φίλους τους. Φεύγοντας λοιπόν γνώριζαν καλά τις συνταγές, τους τις στείλαμε και εμείς με e-mail και έτσι ένας Ολλανδός μπορεί να φτιάξει άνετα μουσακά όταν θα επιστρέψει στο σπίτι του… Και που ξέρετε μπορεί να διοργανώσουν και μία ελληνική βραδιά για τους φίλους τους, κάτι που είναι στους στόχους μας. Στην Ολλανδία λοιπόν που θα επιστρέψω κάτι παίρνω μαζί μου εκτός από τις φωτογραφίες και τα καρτ ποστάλ. Παίρνω και μία εμπειρία …
* Τα υλικά που χρησιμοποιείτε;
Προσπαθούμε να είναι όσο πιο αυθεντικά γίνεται. Ο μπαμπάς μου είναι από το Σύβρο και εκεί υπάρχουν πολλοί παραγωγοί με υπέροχα προϊόντα απ όπου και αγοράζουμε. Θέλουμε να νοιώθουν τις καλές και αυθεντικές μυρωδιές, της τομάτας, της μελιτζάνας , να γεύονται καλό λάδι… Στη διάρκεια της παρασκευής του μουσακά τους αφήναμε να δοκιμάζουν τις πρώτες ύλες… Έκοβαν την ντοματούλα να την βάλουν στον κιμά και τους έκανε εντύπωση που ξεφλουδίζαμε την ντομάτα. Και όταν την δοκίμασαν δεν πίστευα σε αυτή τη γεύση. Τους ενημερώσαμε ότι το λάδι είναι δικό μας , τους είπαμε πως μαζεύεται και τους προτείναμε την πλέον ελληνική συνήθεια… Να βουτήξουν το ζεστό ζυμωτό ψωμί της μαμάς Μαρίας στο λάδι της σαλάτας… Έπαθαν πλάκα για το πόσο λάδι χρησιμοποιούμε. Σε όλη τη διάρκεια της παραμονής τους συζητούσαμε τα πάντα. Για τις δουλειές στην Ελλάδα, για το πόσο σημαντικό είναι το Κυριακάτικο τραπέζι , για τη διατροφή μας.
* Θα πρέπει να έχει κλειστεί ραντεβού για να γίνει ένα εργαστήριο;
Απαραίτητα. Δεν είμαστε εστιατόριο για να μαγειρεύουμε κάθε ημέρα και να έχουμε τα υλικά. Εμείς αγοράζουμε τα υλικά που θα χρειαστούν για το μενού που θα έχουν επιλέξει…την ίδια ημέρα… Και θα πρέπει φυσικά να είναι προετοιμασμένοι ότι όλη η διαδικασία θα κρατήσει τουλάχιστον τέσσερις ώρες…
Φεύγοντας από εκεί αφού ευχαρίστησα την μαμά Μαρία για τις υπέροχες γεύσεις και τη μοναδική λαδόπιτα που είχε φτιάξει με ενημέρωσαν ότι όταν οι πελάτες τους φεύγουν παίρνουν μαζί και τα δώρα τους που είναι λευκαδίτικα καλούδια… Τι ωραία ιδέα, σκέφτηκα, και πόσο προάγει τον πολιτισμό μας… Μπράβο κορίτσια….
