« Ο καλλιτέχνης οφείλει να γίνεται ένα με τον κόσμο»…
Συνέντευξη στο Χρήστο Ρομποτή
Ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, ενώ συμπληρώνεται ένας χρόνος από την κυκλοφορία του δίσκου «οι Άγγελοι ζουν ακόμα στη Μεσόγειο», έρχεται στη Λευκάδα για δύο συναυλίες. Την επόμενη Πέμπτη 11 και την Παρασκευή 12 Απριλίου θα εμφανιστεί με τον κιθαρίστα Παναγιώτη Μάργαρη στην Αρτηρία. Έναν ακριβώς χρόνο μετά τη συνεργασία του με καλλιτέχνες από διάφορες χώρες, που καρποί της ήταν ο δίσκος «οι Άγγελοι ζουν ακόμα στη Μεσόγειο» και η μεγάλη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο. Κάποιοι από τους καρπούς αυτής της συνεργασίας θα φτάσουν και στη Λευκάδα, με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Με αφορμή την επερχόμενη επίσκεψή του, ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας μίλησε στο «Λ.Λ.».
Πριν λίγες μέρες ολοκληρώσατε τις εμφανίσεις σας στη Θεσσαλονίκη και σε λίγες μέρες θα έρθετε στη Λευκάδα. Υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις συναυλίες σε μεγάλες πόλεις και σε αυτές σε μικρότερες;
Η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη διαφέρουν τόσο μεταξύ τους όσο και με τις άλλες πόλεις. Οι υπόλοιπες πόλεις έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Στην Αθήνα ο κόσμος είναι σαν να έρχονται να σε δουν και να σου κάνουν χάρη. Στη Θεσσαλονίκη είναι λίγο χειρότερα. Επειδή έχουν πολλές επιλογές, ενώ στις άλλες πόλεις περιμένουν να δουν κάτι. Στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη το κοινό είναι σκληρό. Στις υπόλοιπες πόλεις είναι πιο δεκτικό. Πρέπει κάποιος να είναι παντού όσο το δυνατόν καλύτερος.
Το ακροατήριο εδώ στη Λευκάδα θα είναι μικρότερο από ότι έχετε συνηθίσει. Έχει διαφορά για σας;
Είναι λίγο πιο δύσκολο το μικρό. Νιώθεις πολύ κοντά στον κόσμο. Εμένα μου αρέσουν οι μικροί χώροι. Παίζεις πιο χαμηλά, πιο εσωτερικά. Από την άλλη είτε 100 άνθρωποι είναι είτε 100.000 εσύ οφείλεις να γίνεις ένα με τον κόσμο.
Αυτό το μήνα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την κυκλοφορία του δίσκου « Οι άγγελοι ζουν ακόμα στη Μεσόγειο». Τι σημαίνει για σας αυτός ο δίσκος;
Για μένα είναι ένα concept για το οποίο είμαι περήφανος. Ήταν ένας δίσκος ανάγκης, δε μπορούσα να κάνω αλλιώς. Έπρεπε να το κάνω αυτό. Ήθελα να παίξω τραγούδια με όλους αυτούς τους ανθρώπους. Η πορεία του έχει αποδείξει ότι δεν έκανα λάθος. Ο δίσκος είναι συνυφασμένος με τη μεγάλη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο με 50.000 ανθρώπους.
Ποια τραγούδια ξεχώρισαν;
Ασφαλώς ξεχώρισε το Cafe (Au café du temps perdu – Στο καφέ του χαμένου χρόνου) με τον Salvatore Adamo. Όπως επίσης το Tu vuo fa l’ Americano με τον Tonino Carotone. Αυτόν τον καιρό ακούω πολύ στο ραδιόφωνο το «Έξοδο βρες»…
Ποια ήταν η πορεία του δίσκου όσον αφορά την κυκλοφορία;
Ο δίσκος κυκλοφόρησε με εφημερίδα. Στη συνέχεια κυκλοφόρησε στα δισκοπωλεία και έγινε πλατινένιος και μόνος του. Έκανε μεγάλη αίσθηση. Αυτή τη στιγμή κυκλοφορεί σε περίπου δέκα χώρες.
Πλέον αν ένας δίσκος δεν κυκλοφορήσει με εφημερίδα ποια είναι η τύχη του;
Το θέμα είναι σε πόσα σπίτια μπαίνει ο δίσκος, πόσοι τον ακούν, όχι πόσοι τον αγοράζουν. Ο χρυσός δίσκος είναι στις 3.000 και κάποτε ήταν 30.000.Είναι τραγική η κατάσταση, δεν πωλούνται δίσκοι. Κατεβάζουν από το internet. Όλοι αυτοί που εναντιώθηκαν στην αρχή και είπαν «εγώ δε θα τα έδινα ποτέ σ εφημερίδα», τελικά τα έδωσαν.
Δηλαδή ένα μέρος κάθε νέας δουλειάς είναι και το με ποια εφημερίδα θα κυκλοφορήσει.
Φυσικά και το τι αντιπροσωπεύει κάθε εφημερίδα.
Οι περιοδείες θα συνεχιστούν;
Aυτή είναι η ζωή μας, δε μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.
Γράφεται αυτή την περίοδο; Ετοιμάζεται νέο δίσκο;
Όχι ακόμα, αλλά δε σταματάω να γράφω. Κάθε καινούργιο ερέθισμα γίνεται τραγούδι.
Σε λίγες μέρες θα βρίσκεστε στη Λευκάδα. Τι να περιμένουμε;
Θα ακούσετε κάποια τραγούδια από το « Οι άγγελοι ζουν ακόμα στη Μεσόγειο», αλλά θα τα ακούσετε πολύ ωραία παρουσιασμένα. Έχουμε κάνει μια καταπληκτική δουλειά με video και κάνουμε μίξη με τη ζωντανή μουσική. Έτσι θα είναι το πρώτο μέρος, ενώ το δεύτερο θα περιλαμβάνει όλα τα αγαπημένα τραγούδια, που όλοι θα θέλουν να ακούσουν. Πιστεύω, μάλλον είμαι σίγουρος, ότι θα σας αρέσει.
