Η προσωπική – οικογενειακή περιπέτεια που ζουν ο Σπύρος Μαραγκός και η Ανδριάνα Μαραγκού αποτελεί τον καθρέπτη της ελληνικής δημόσιας ζωής και επιβεβαιώνει όλους όσοι μετά μανίας πιστεύουν πως “σ’ αυτή την χώρα δεν αλλάζει τίποτα…”.
Μια περιπέτεια με φόντο, τον Κωνσταντίνο Μαραγκό, γιο του Σπύρου και της Ανδριάνας, που έφτασε ηλικιακά η στιγμή να υπηρετήσει τη “μαμά πατρίδα”.
Τον Κωνσταντίνο είχα την τύχη να τον γνωρίσω, πολύ μικρό παιδάκι, όταν ο Σπύρος Μαραγκός αγωνιζόταν στον ΠΑΟΚ και η οικογένεια είχε εγκατασταθεί στη Θεσσαλονίκη. Από τότε αντιμετώπιζε ένα σοβαρό πρόβλημα κινητικότητας το οποίο πάλεψε με την συνδρομή και την στήριξη της οικογένειας του να το ξεπεράσει και να σταθεί στα πόδια του. Παλικάρι!
Γραφει η Ανδριαννα:O γιος μου είναι παιδί με εγκεφαλική παράλυση, σπαστική τετραπληγία, και συνολική όραση 30% και μόνο στο ένα μάτι. Έχει χαρακτηριστεί από τα αρμόδια όργανα με μονιμη αναπηρία 80%. Ζει με μια βαλβίδα παροχέτευσης υδροκεφάλου, και η ζωή του όλη εξαρτάται από αυτήν. Δεν πρέπει να στρεσάρεται και να επιβαρύνεται ψυχολογικά.
Και ευτυχώς που ο Θεός έδωσε στον άντρα μου αυτό το “χάρισμα” να παίξει ποδόσφαιρο, ώστε είχαμε να πληρώνουμε -όπως λέτε- τους γιατρούς κάθε φορά που η βαλβίδα αυτή μπλόκαρε, ώστε να χειρουργείται στο κεφάλι (4 φορές ως σήμερα) και να σώζεται η ζωή του.
Παρόλα αυτά εμείς, μετά από αγώνες ζωής που έδωσε και δίνει το παιδί μας, καταφέραμε να τον μεγαλώσουμε και να τον κάνουμε να ζει μια ζωή αξιοπρεπή, χωρίς κόμπλεξ, μαθαίνοντας τον παράλληλα να μην τα παρατάει και να μην απελπίζεται. Σήμερα είναι φοιτητής στο Β΄έτος της φιλοσοφικής και σε καθημερινή βάση πηγαίνουμε μαζί και παρακολουθεί τα μαθήματα στη σχολή του. Επειδή δεν είναι λειτουργικά τα χέρια του, γράφω εγώ για κείνον. Επειδή δεν βλέπει, του διαβάζω εγώ. Έχουμε δουλέψει πολύ ως γονείς στο θέμα της ψυχολογίας του, που όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας -εκτός από σας- είναι εύθραυστη. Στενοχωριέται που δεν μπορεί να υπηρετήσει την Πατρίδα και κάθε φορά που υποχρεώνεται να περάσει αυτήν την “τυπική” όπως τη λέτε διαδικασία, κάνει βήματα προς τα πίσω, γιατί κάθε φορά του υπενθυμίζει το “σύστημα” πως είναι διαφορετικός, και όχι “φυσιολογικός”, όπως εσείς που γράφετε με τόση ευκολία αυτά που γράφετε
«Ώρα να πηγαίνω…Ευτυχώς που υπάρχει και ο Ελληνικός στρατός να μοιράζει ελπίδα σε μας τους γονείς που τα παιδιά μας αντιμετωπίζουν μόνιμο πρόβλημα υγείας. Σήμερα 5/3/14 ο γιος μου Κωνσταντίνος κλήθηκε μετά από δυο απαλλαγές που του έχουν χορηγήσει με την ανάλογη γραφειοκρατία φυσικά.. να παρουσιαστεί για τρίτη φορά να υπηρετήσει την Πατρίδα! Με ενημέρωσαν από το Α.Τ. πως μέχρι το βραδύ πρέπει να βρίσκεται στον Αυλώνα διαφορετικά θα τον κηρύξουν λιποτάκτη! Αμ τι νομίζατε; Έχουμε και μέσον! Δίπλα από το σπίτι θα πάει! Προφανώς πρέπει να υπηρετήσω κι εγώ μαζί του…».
Το τελευταίο δεν γράφτηκε από την Ανδριάνα Μαραγκού, στο προσωπικό προφίλ της στο Facebook ,γιατί ως καλή Ελληνίδα μάνα θέλει να είναι ακόμη και σ’ αυτές τις στιγμές του στρατού μαζί με τον γιο της. Γράφτηκε γιατί πολύ απλά ο Κωνσταντίνος δεν μπορεί να μετακινείται χωρίς την υποστήριξη κάποιου.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά και αφού ο Σπύρος Μαραγκός ξαναβρέθηκε στο Φρουραρχείο προκειμένου να εξηγήσει για πολλοστή φορά την κατάσταση του γιου του και να μην υποχρεωθεί να μεταβεί ως την Αυλώνα, λόγω του σοβαρού προβλήματος, βρέθηκε η λύση ή σχεδόν βρέθηκε, καθώς η περιπέτεια του Κωνσταντίνου με το στείρο σε νοοτροπία και μυαλά ελληνικό δημόσιο θα συνεχιστεί σε δύο χρόνια από σήμερα…
Η απάντηση που πήρε η οικογένεια Μαραγκού ήταν η εξής: ”Έχετε δίκιο, αλλά ο νόμος δεν προβλέπει κάτι άλλο. Θα περνάει αυτή τη διαδικασία κάθε δύο χρόνια”! Τι θα συμβεί; “Για μια ακόμη φορά θα στείλουν τους στρατιωτικούς γιατρούς σπίτι μας, αλλά αν δούμε ότι περάσουν κάποιες μέρες και δεν έχουν έρθει, να πάρουμε εμείς τηλέφωνο για να μη δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα”! Είναι η τρίτη φορά που το περνάμε αυτό…”, έγραψε η Ανδριάνα Μαραγκού στο Facebook, διευκρινίζοντας πως “ο λόγος που κοινοποιώ “ευαίσθητα δεδομένα” είναι για να προβληματιστείτε όλοι, για να βοηθήσετε να κάνουμε αυτή την Πατρίδα καλύτερη. Θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου… Να σας πω και πως νιώθω; Θέλω να ουρλιάξω, να βρίσω, να δείρω κάποιους, μήπως και με ακούσουν, μήπως και αφήσουν το παιδί μου ήσυχο, χωρίς να του υπενθυμίζουν συνεχώς…”
Ξέρω ότι αν δεν λεγόταν Μαραγκός, ο Κωνσταντίνος, και δεν είχε γονείς τον Σπύρο και την Ανδριάνα, να μην έβλεπε ποτέ το θέμα του το φως της δημοσιότητας. Ξέρω ότι υπάρχουν και πολύ χειρότερες περιπτώσεις, αλλά ξέρω επίσης, πως έχουμε όλοι μας υποχρέωση να βοηθήσουμε για να κάνουμε καλύτερη τη χώρα που ζούμε…
*H φωτογραφία του Σπύρου Μαραγκού με τον γιο του Κωνσταντίνο είναι από το προσωπικό προφίλ της Ανδριάνας Μαραγκού στο Facebook.
Πηγή: gazzetta.gr
