Του
Κατωπόδη Κωνσταντίνου (πιπίνος)
Οι κοινωνίες απαρτίζονται από λογής – λογής άτομα όπου διαμορφώνουν ή που νομίζουν ότι διαμορφώνουν με την στάση τους το ριζικό τους. Είναι δυνατόν τη στάση αυτή, όπου στην περίπτωση που νομίζουν είναι καθοδηγούμενη για να είναι σύμφωνη με συγκεκριμένα πρότυπα, η πολιτεία να τη διαχειρίζεται προς όφελος περιορισμένων κοινωνικών ομάδων, μονοπωλίων, εντολοδοτών και, ασφαλώς, υπέρ των όσων κρύβονται πίσω από την έννοιά της και κινούνται εντελώς χρησιμοθηρικά.
Στις περιπτώσεις όπου συμβαίνει αυτό σημαίνει πως, από τα άτομα απουσιάζει η πολιτική παιδεία. Σημαίνει, ακόμη, πως έχει σημάνει ένας γενικότερος αποπροσανατολισμός, από τα κέντρα της πολιτείας, όπου εάν τα άτομα δεν είναι εφοδιασμένα με την ανωτέρω παιδεία, αλλά και με την γενικότερη, τότε βρίσκονται, χωρίς βεβαίως να τους γίνεται αντιληπτό, σε αρκετά δεινή θέση. Η κλεψύδρα του χρόνου θα φανερώσει τον επιδιωκόμενο σκοπό, που δεν θα είναι άλλος από την εξόντωση, που η νιρβάνα, στην οποία βρισκόντουσαν, δεν επέτρεπε να δουν. Ασφαλώς και υπάρχουν και εκείνα τα άτομα, όπου κάθε άλλο παρά σε ονειρική κατάσταση ζουν.
Είναι εκείνα που η σκέψη τους χαρακτηρίζεται για την καθαρότητά της, την αντικειμενική διείσδυση, την αντιχρησιμοθηρική της στάση, την φιλοπάτριδα θέση της. Βεβαίως, τα άτομα ετούτα, για μια πολιτεία σαθρή, μην τάχα υπάρχει καμιά τριγύρω; , θεωρούνται μιάσματα, αντιδραστικά στοιχεία, αγυιόπαιδα.
Προϋπόθεση για την «εύρυθμη» λειτουργία, αυτού του είδους πολιτείας, είναι,
πριν ο ενδιάθετος λόγος των ατόμων μεταμορφωθεί σε εξωτερικό, και λειτουργήσει
ως καμπανάκι αφύπνισης του χειμαζόμενου λαού, να φυλακίσετε, εσείς που κόπτεστε για την διαιώνιση αυτής της μορφής πολιτείας, την ορθή σκέψη εκείνων…
..που ερμηνεύσανε τις πραγματικές προθέσεις των εξ επαγγέλματος «πολιτικών»
..που δεν βαυκαλιστήκανε από τις ωραιόπλουμες εξαγγελίες των δημοκόπων
..που δεν γοητεύτηκαν από τους δανδήδες της φθηνής πολιτικής
..που δεν παρασύρθηκαν από τους πομφόλυγες των εξωστών
..που δεν κορυβαντιούσαν κάθε φορά που δινόταν το σύνθημα για επιτηδευμένους
πανηγυρισμούς
..που δεν επέτρεπαν να οιστρηλατηθούν από την καθιέρωση της φαιδρότητας, την επικράτηση της ανεντιμότητας και από την ευρεία αποδοχή, ως νέα κυρίαρχη αξία, του κάλπικου
..που δεν γινόντουσαν κοινωνοί των κάθε λογής ανεκδιήγητων παραθέσεων, των κάθε λογής υποκριτικών αναλύσεων, των κάθε λογής φληναφημάτων των επιτήδειων στωμύλων
..που δεν κόμιζαν, στο διάβα του χρόνου, τις αλλοτριωμένες αξίες, παρά μονάχα
την γνήσια τους υπόσταση
..που δεν παρακωλύθηκαν, διόλου, από τις νέες θέσεις, τάσεις και στάσεις, να ενεργούν εναργώς και με περισσή περίσκεψη καθώς διατηρούσαν αταλάντευτο, μέσα τους, το σωτήριο έρμα
..που κατόρθωναν να ερμηνεύουν, όταν για τους άλλους ήταν αδιανόητο, τις, παραλλαγμένες, ανυπόληπτες ενέργειες των σαλτιμπάγκων
..που καταλάβαιναν τους τρόπους με τους οποίους, οι λαοπλάνοι καθώς και οι συνεπικουρούμενοι τους, μεθόδευαν την εκπόρνευση των αγνών ιδεωδών
..που ξεδιάκριναν τα προσεκτικά βήματα που γίνονταν προς τον εκφαυλισμό της κοινωνίας
..που έβλεπαν να πετυχαίνεται, με προσεγμένη στρατηγική, ο εκχυδαϊσμός
..που τηρούσαν να εδραιώνεται ο νεποτισμός εις βάρος των αξίων και καταλλήλων
..που διέκριναν γιατί μεσουρανούσε το δούνε και λαβείν, μεταξύ υποψηφίων-εκλεγ
μένων και ψηφοφόρων, κάτι που σε μια ευνομούμενη πολιτεία, πλην μιας σάπιας, θα εθεωρείτο ανόητη διαδικασία, μιας και θα είχαν προβλεφθεί στο σύνολό τους τα αφορούντα ανάμεσα στην πολιτεία, δεν γίνεται καθόλου λόγος για τους αιρετούς, και τους πολίτες
..που έβλεπαν, ακόμη, την παρακμάζουσα πολιτική συμπεριφορά καθώς και την αδιανόητα υποχωρητική έως υποτελή στάση των εκάστοτε «πολιτικών» ανδρεικέλων
..που αναγνώριζαν, στις μύχιες προθέσεις τους τόσο εκείνων του κέντρου όσο και ε
κείνων της περιφέρειας, την ακόρεστη βουλιμία για τρυφηλότητα και διασπάθιση
δημόσιου χρήματος και περιουσίας
..που κατείχαν το προσόν της διορατικότητας και μπορούσαν να δουν, χωρίς ίχνος
υποκειμενικότητας, πονηρία, δόλο, επιβουλή, χρησιμοθηρία, παράδοση εθνικών συμφερόντων, σε κάθε στομφώδη ή σε κάθε αμφιβόλου προθέσεων ενέργεια
..που διέκριναν τα προπαγανδιστικά τερτίπια που στόχο τους είχαν, να δημιουργούν την ψευδαίσθηση πως όλα κυλούν μεταξύ του ευτυχές και της ευημερίας
..που δεν ξεγελαστήκανε από το προσηνές προσωπείο που, όλα αυτά τα χρόνια, δια
τηρούσε το αποφώλιον τέρας και που, ασφαλώς, δεν εκπλαγήκανε από το ξεμασκάρεμα του
..που δεν πιστέψανε, ούτε στο τόσο, τις, πριν από μια δεκαετία, κυβερνητικές κορώνες για την εγκατάλειψη, μέσω μιας αδικαιολόγητης πρεμούρας, του εθνικού νομίσματος και, φυσικά, ούτε γίνανε συμμέτοχοι ενός φρενήρη ενθουσιασμού με αφορμή τον στημένο πανηγυρικό για το ότι η χώρα, επιβαίνουσα πια στο νέο της άρμα, θα οδηγούνταν στην « ευδαιμονία»
..που δεν ταλαντεύτηκαν, διόλου, από την πεποίθηση πως η διαδρομή, έστω εποχούμενοι σε ολοκαίνουργιο «όχημα», θα είναι ατυχής
..που αναγνωρίσανε, αρκετά πρωτύτερα, τις άοκνες προσπάθειες της πολιτικής αγυρτίας, να αλλοτριώσει τη συνείδηση της συγκεκριμένης καταγωγής και το αίσθημα
φιλοπατρίας που απόρρεε απ’ αυτό
..που βλέπανε την προώθηση ,αλλογενών, υποπροϊόντων κουλτούρας καθώς και την παρότρυνση για ευρεία κατανάλωσή τους
..που διέκριναν, και εξακολουθούν να διακρίνουν, τις άοκνες προσπάθειες που καταβάλλονται, προκειμένου να επιτευχθεί ο σύγχρονος εξισλαμισμός
.. που διαγνώσανε τους ακάματους πολυετείς σχεδιασμούς για, δια μέσω της αφαιμάξεως, συρρίκνωση εθνικού πλούτου, για, κατόπιν πολυσχιδών δράσεων, περιορισμό των διεκδικούμενων εθνικών δικαίων, και, δια μέσω επαναπροσδιορισμού, ελάττωση των γεωγραφικών ορίων
..που δεν λάθεψαν στις εκτιμήσεις τους για τους μοντέρνους μίσθαρνους της πολιτικής κονίστρας
..που ένιωσαν, πρώτοι, την απαξίωση και την εμπάθεια, που καθρεφτίζονταν στα μάτια των, επί σειρά ετών, πολιτικών «ηγετών», για τους πολίτες αυτής της χώρας καθώς γίνονταν αντιληπτό από τον πολυετή εμπαιγμό
..που νιώθανε πως αργά και σταθερά φαλκίδευαν, τον καιρό όπου το προσωπείο δεν είχε πέσει, γιατί τώρα, εντελώς απροκάλυπτα, καταστέλλουν κάθε έννοια νομιμότητας, τα δικαιώματα του πολίτη
..που νιώθουνε πως η προστασία του πολίτη είναι ένα φαιδρολόγημα καθώς και όνειρο καμιάς νύκτας, και ότι εκείνο που υπερασπίζεται, με εξαιρετικά μεγάλο ζήλο, είναι το διεφθαρμένο σύστημα από τους διορισμένους δικούς του «ανθρώπους»
..που οσμίστηκαν, πως η προώθηση των τεχνολογικών προϊόντων, ντυμένα με «ακαταμάχητα» θέλγητρα για να γίνουν πιο ελκυστικά, κυρίως στις τάξεις των νέων ανθρώπων, είχε στόχο να ανεβάσει το οικονομικό υπόβαθρο μερικών, και να εξαρτήσει
τους χειριστές, με απώτερο σκοπό την άκοπη χειραγώγηση τους
..που διαισθάνονταν να καταφθάνει ένα σύστημα αυταρχικής διακυβέρνησης
..που ψυχανεμίζονταν πως, οι «μεγαλώνυμοι» της πολιτικής, απεργάζονταν, για να επιφυλαχθεί στους πολίτες, ένα καθεστώς δουλείας και υποταγής
Το ευτύχημα, για εσάς όπου ραίνετε με δηλητήριο τις ζωές των απλών ανθρώπων, ήταν που ο αριθμός όσων διέθεταν ορθό λογισμό ήταν ανεπαρκής, πολύ μικρός για να αναστείλει τις καταχθόνιες βουλήσεις σας γι’ αυτό, εσείς όπου γνωρίζετε δοκιμασμένες και πετυχημένες μεθόδους εξόντωσης της ελεύθερης σκέψης, εσείς όπου εντρυφάτε στα άδυτα της ανθρώπινης ιδιοσυγκρασίας, αφού, εσείς, δεν διαθέτετε τέτοια και ασφαλώς δεν τη γνωρίζεται γιατί είστε μονάχα κτήνη, για να βρείτε τρόπους να μολέψετε την υγιή σκέψη, εσείς όπου αγρυπνείτε, ποιος φορέας κακού, άραγε, δεν το κάνει, για να διασώσετε την κενή σας δόξα εσείς, λοιπόν, τώρα που ακόμη είναι νωρίς, την σκέψη, φυλακίστε την. Και μιας και δεν είναι κατορθωτό να οδηγήσετε σιδηροδέσμια την σκέψη, καθότι δεν είναι κάτι το «χειροπιαστό», συλλάβετε και οδηγήστε στα δεσμωτήρια τα σώματα όπου την φέρουν!
