του Θανάση Αγγελή Τελικά όλα είναι φούσκες!!!!!! Το σύμπαν μια τεράστια φούσκα που διαστέλλεται. Ο ήλιος και αυτός μια φούσκα που καίγεται. Η γη μας μια μικρή φούσκα που αφού κάηκε εξωτερικά στη συνέχεια πάγωσε και κατόπιν ξεπάγωσε και έμεινε η εσωτερική φωτιά. Η πολιτική είναι και αυτή μια φούσκα ανεξάρτητου δόγματος. Μήπως δεν ήταν φούσκα ο άλλοτε υπαρκτός Κουμμουνισμός που ξεφούσκωσε τόσο άδοξα, αφού πρώτα για χάρη του χύθηκε πάρα πολύ αίμα από αγνούς αλλά και δόλιους ανθρώπους; Το ίδιο συνέβη και με όλα τα δικτατορικά καθεστώτα απανταχού της γης. Μόνο ο καπιταλισμός κράτησε περισσότερο, γιατί κατάφερνε πάντα μέχρι σήμερα να εξελίσσεται και να μεταλλάσσεται σε διάφορες μορφές ανάλογα με την εποχή. Η απληστία όμως που είναι το ακραίο γνώρισμα αυτού, έχει πλέον οδηγήσει στην αρχή του τέλους, όπως τουλάχιστον τον ζούμε στις ημέρες της παγκοσμιοποίησης. Το κεφάλαιο πλέον δεν εντάσσεται σε καμιάς πατρίδας το Α.Ε.Π. γι΄αυτό το λόγο όλα τα κράτη είναι καταχρεωμένα χωρίς κανείς να προσδιορίσει με σαφήνεια ποιος είναι ο παγκόσμιος δανειστής. Απλά χρησιμοποιείται ο όρος αγορές και επιλεκτικά κάποια ονόματα. Δυστυχώς όμως για τον καπιταλισμό μέσα στην παραζάλη του έκανε κάποια σφάλματα τα οποία τον οδήγησαν πλέον σε κατάρρευση. Κατάφερε να καταστρέψει το αντίπαλο πολιτικό σύστημα του υπαρκτού σοσιαλισμού πιστεύοντας ότι θα μπορέσει να χειραγωγήσει προς όφελός του και την μητροπολιτική Ρωσία πράγμα που δεν του βγήκε και μάλιστα αυτή τώρα τον περιμένει στην γωνία…Ταυτόχρονα, δημιούργησε την Κίνα, ένα τεράστιο οικονομικό γίγαντα με καπιταλιστικά κεφάλαια που τώρα τον απειλεί με ανοιχτό οικονομικό πόλεμο και κανείς δεν τολμά να συγκρουστεί μαζί της. Μπορεί προς το παρόν να έχει μόνο ένα πήλινο πόδι, αλλά εάν τοποθετηθεί δίπλα σε αυτό και εκείνο της Ινδίας αποτελούν το μισό και πλέον πληθυσμό της γης. Επίσης ένα μεγάλο σφάλμα του καπιταλισμού είναι ότι δεν κατάλαβε πόσο μπορούσε να τραβήξει το σχοινί παγκόσμια και τώρα υπάρχει διάχυτη η μυρωδιά από το μπαρούτι των απανταχού αγανακτισμένων. Το πείραμα της ψωροκώσταινας που ήταν ο πιο αδύναμος κρίκος, παρότι είναι σταγόνα στον ωκεανό ( η μισή Σαγκάη είναι ο πληθυσμός της) δείχνει ότι τα πράγματα αρχίζουν να ξεφεύγουν από τον αρχικό σχεδιασμό. Αυτό που με φοβίζει περισσότερο δεν είναι μη σκάσει η οικονομική φούσκα, αλλά το καζάνι που βράζει και κανείς δεν τολμά να ακουμπήσει τη βαλβίδα εκτόνωσης, γιατί απλά καίει και αυτή. Οι καθοδηγητές του συστήματος έχασαν τη συνοχή που είχαν και τώρα ψάχνουν να μη βρεθούν εκεί που θα γίνει η έκρηξη, η οποία δεν θα είναι απλά της οικονομικής φούσκας. Ο Πούτιν πρόσφατα μίλησε για μια Ευρασιατική ένωση και σίγουρα έβλεπε τον Ατλαντικό και Ειρηνικό Ωκεανό. Μήπως η φούσκα αυτή των αγανακτισμένων σε κάποια στιγμή μεταλλαχτεί και αυτή σε ένα τεράστιο και πρωτόγνωρο για τα γήινα δεδομένα εκρηκτικό μίγμα που θα κατακάψει χλωρά και ξερά χωρίς διακρίσεις, μέχρι να βρει τον δρόμο που αυτή τη στιγμή ψάχνει χωρίς να έχει μπούσουλα; Απλά είναι θέμα χρόνου να συμβούν αυτά που συνέβησαν στο παρελθόν και η Γαλλική επανάσταση θα ωχριά μπροστά σε αυτά που θα συμβούν. Η σκέψη των παγκοσμιοπιοιτών ότι μπορεί η φούσκα να ξεφουσκώσει ανώδυνα γι΄αυτούς, ίσως είναι η ελπίδα για όλους τους άλλους που τα τελευταία χρόνια υπομένουν καρτερικά την έκρηξη. Σίγουρα τα πράγματα θα είναι δύσκολα για όλους, μα πιο πολύ γι’αυτούς που γενιές ολόκληρες διαφέντευαν και καταδυνάστευαν τους από κάτω. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ποιο θα είναι το πολίτευμα που θα επικρατήσει, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι, όταν σκάσει και αυτή η τελευταία μεγάλη φούσκα τίποτα δεν θα θυμίζει τις αρχές του 21ου αιώνα. Υ.Γ Τον Δεκέμβρη ο τελευταίος να κλείσει την πόρτα. Πολύ κρύο…….
add a comment
