Οι φλεβικές παθήσεις είναι συχνό φαινόμενο στις δυτικές αναπτυγμένες χώρες, με ένα 25% με 35% του πληθυσμού να υποφέρει από αυτές. Μία κοινή φλεβική πάθηση που πλήττει κυρίως τις γυναίκες είναι οι κιρσοί, οι οποίοι είναι χαλασμένες διογκωμένες φλέβες στην περιοχή των κάτω άκρων.
Αν λοιπόν έχετε παρατηρήσει και εσείς να εμφανίζονται κιρσοί στα πόδια σας κάτω από το γόνατο ή και στους μηρούς, σημαίνει ότι οι φλέβες σας έχουν καταπονηθεί από την καθημερινότητα(ορθοστασία, καθιστική ζωή κ.α.).
Στα αρχικά στάδια της νόσου συνήθως δεν υπάρχουν άλλα συμπτώματα και είναι καθαρά αισθητικό το θέμα, αλλά καθώς εξελίσσεται με τα χρόνια μπορεί να δημιουργηθεί φλεβική ανεπάρκεια και επιπλοκές. Κάποιες από αυτές είναι ευρυαγγείες και πρήξιμο στους αστραγάλους, αλλοιώσεις στο δέρμα, έλκη, και πιο σπάνια θρόμβωση, η οποία είναι επικίνδυνη για τη ζωή του ασθενούς.
Όσο νωρίτερα λοιπόν αναζητήσετε θεραπεία τόσο καλύτερα, καθώς αν παραμελήσετε τους κιρσούς θα μετατραπούν σε χρόνιοι και θα σας δημιουργήσουν προβλήματα υγείας, πέρα από το ότι είναι αντιαισθητικοί. Πόσο μάλλον όταν οι θεραπείες για τη συγκεκριμένη νόσο πλέον δεν είναι επίπονες ούτε ταλαιπωρούν τους ασθενείς, δεν έχετε κανένα λόγο να μην πάτε σε ειδικό γιατρό και να απαλλαγείτε οριστικά από το πρόβλημα.
Το χειρουργείο πλέον δεν είναι απαραίτητο και υπάρχουν σύγχρονες μέθοδοι με τις οποίες η θεραπεία είναι σύντομη, ανώδυνη, και με άρτιο αισθητικό αποτέλεσμα.
Η πρώτη μέθοδος είναι η σκληροθεραπεία, που γίνεται με ενέσεις ειδικών φαρμάκων στις χαλασμένες φλέβες, και ολοκληρώνεται συνήθως με λίγες συνεδρίες. Οι κιρσοί όταν αντιδρούν με το φάρμακο κλείνουν, και τελικά απορροφώνται από τον οργανισμό μας. Το φάρμακο που χρησιμοποιείται μπορεί να είναι σε μορφή υγρού ή αφρού και είναι διεθνώς αναγνωρισμένο για την αποτελεσματικότητά του.
Αρχικά πρέπει να εντοπιστούν οι κιρσοί με υπερηχογράφημα, το οποίο βοηθάει στο να βρούμε τις κεντρικές χαλασμένες φλέβες, που μπορεί να μην φαίνονται και δημιουργούν το πρόβλημα στις υπόλοιπες. Η υπερηχογραφική σκληροθεραπεία μπορεί να εξαλείψει την νόσο ακόμα και αν αυτή βρίσκεται σε προχωρημένα στάδια, και ο ασθενής επιστρέφει άμεσα στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Η δεύτερη μέθοδος θεραπείας γίνεται με το ενδοφλεβικό laser, το οποίο είναι και το πιο σύντομο. Ολοκληρώνεται σε μία μόνο επίσκεψη, και ο ασθενής επιστρέφει αμέσως στο σπίτι του μετά την επέμβαση. Είναι ανώδυνο, αφού γίνεται με τοπική αναισθησία.
Το laser εισάγεται μέσα στον αυλό της χαλασμένης φλέβας και την καυτηριάζει με θερμική ενέργεια, και στην συνέχεια αυτή απορροφάται. Στοχεύει στην κεντρικές αρτηρίες, επομένως για την απομάκρυνση των περιφερειακών είναι πιθανό να χρειάζεται να συνδυαστεί με σκληροθεραπεία ή με μικροφλεβοεκτομές χειρουργικά.
Τέλος, η χειρουργική μέθοδος εφαρμόζεται ακόμα και την επιλέγουν κάποιοι ασθενείς για δικούς τους λόγους. Σε σχέση με το παρελθόν, έχει εξελιχθεί ραγδαία και είναι πλέον ανώδυνη, με ασήμαντες μετεγχειρητικές επιπλοκές και άμεσο χρόνο ανάρρωσης.
Η κεντρική φλέβα αφαιρείται χειρουργικά με τη σύγχρονη τεχνική invanigation, ενώ οι περιφερειακές φλέβες αφαιρούνται με μικροτομές, με τη βοήθεια ειδικών άγκιστρων. Ράμματα δεν χρειάζονται καθώς τοποθετούνται κολλητικές ταινίες, ενώ αντί για επιδέσμους χρησιμοποιούνται ελαστικά καλσόν, για μεγαλύτερη ευκολία στην κίνηση. Η επούλωση είναι σύντομη και το αισθητικό αποτέλεσμα τέλειο.
