«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου, ο εν ύδασι την γην κρεμάσας. Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται, ο των αγγέλων βασιλεύς. Ψευδή πορφύραν περιβάλλεται, ο περιβάλλων τον ουρανόν εν νεφέλαις.
Ράπισμα κατεδέξατο, ο εν Ιορδάνη ελευθερώσας τον Αδάμ. Ήλοις προσηλώθη, ο νυμφίος της Εκκλησίας. Λόγχη εκεντήθη, ο υιός της Παρθένου. Προσκυνούμεν σου τα Πάθη, Χριστέ. Δείξον ημίν και την ένδοξόν σου Ανάστασιν».
Και οι εκκλησίες μας πλημμύρισαν κατάνυξη και δέος. Η πόλη τα χωριά μας θρηνούν το Θείο δράμα. Όπως κάθε χρόνο βρεθήκαμε και φέτος στην Παναγία των Ξένων και ζήσαμε τις συγκλονιστικές στιγμές της Σταύρωσης και τον μεστό λόγο του π. Αθανάσιου μετά το πέρας του έκτου Ευαγγελίου… Μίλησε για το ρόλο των δύο τραγικών προσώπων του Αποστόλου Πέτρου και του Πόντιου Πιλάτου. Και το εκκλησίασμα παρακολουθούσε με περισυλλογή και βαθιές σκέψεις…
