συνέντευξη
στη Βιβιάννα Βαρδή
Ντίνα Παπαχρήστου – Καλού. Αγαπημένη κτηνίατρος, εθελόντρια από τα ιδρυτικά μέλη του ΦΑΡΟΥ, υπερπροστατευτική μητέρα δύο υπέροχων κοριτσιών και εσχάτως η διακριτική σύζυγος του δημάρχου Λευκάδας, Μπάμπη Καλού. Μια ντελικάτη παρουσία που χρόνια τώρα οι περισσότεροι την έχουμε ως εικόνα με την ιατρική άσπρη μπλούζα να δίνει λύσεις για κάθε ζώο αδέσποτο ή τραυματισμένο που θα φτάσει στο ιατρείο της. Όλα αυτά τα χρόνια στον ίδιο χώρο με τον επίσης κτηνίατρο σύζυγό της , Μπάμπη Καλό λειτουργούσαν σαν μία καλά συντονισμένη ομάδα. Πριν μερικούς μήνες εκείνος εγκαταστάθηκε στο δημαρχείο ως ο πρώτος πολίτης της Λευκάδας και εκείνη φρόντισε να ισορροπήσει πολύ γρήγορα αυτή την απουσία προκειμένου να μην υπάρξει κανένα κενό. Σπάνια μιλάει και ακόμη πιο σπάνια φωτογραφίζεται … Την ευχαριστούμε που δίνει σε εμάς την πρώτη της συνέντευξη και δέχτηκε να φωτογραφηθεί αφού της υποσχεθήκαμε ότι με τις περισσότερες φωτογραφίες θα στείλουμε ένα μεγάλο μήνυμα για τα αδέσποτα του νησιού μας. Και κάπως έτσι είχαμε σκεφτεί αυτή τη κουβέντα μαζί της. Ο Πιέρο, το κοκκόνι που φωτογραφίζεται είναι ένας νέος αδεσποτάκος και από τους πρώτους που στειρώθηκαν, τσιπαρίστηκαν και εμβολιάστηκαν στο κτηνιατρείο του Αλέκου Υφαντή με το πρόγραμμα του δήμου Λευκάδας.
* Γνωρίστε μας την Ντίνα Παπαχρήστου – Καλού…
Μεγάλωσα στο Μόναχο της Γερμανίας, αλλά η καταγωγή μου είναι από τα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Σπούδασα Κτηνιατρική στο Αριστοτέλειο Θεσσαλονίκης, όπου γνώρισα και το σύζυγό μου Χαράλαμπο Καλό. Αφού ολοκληρώσαμε τις μεταπτυχιακές μας σπουδές, επιλέξαμε χωρίς δεύτερη σκέψη τη Λευκάδα – νησί που αγαπούσαμε και οι δύο – για μόνιμη εγκατάσταση. Εδώ δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά ως κτηνίατρος τα τελευταία 20 χρόνια. Με τον σύζυγό μου έχουμε 2 κόρες, τη Νάγια και τη Σουζάνα, 16 και 13 ετών αντίστοιχα.
* Η καθημερινότητά σας;
Η καθημερινότητα μου δε διαφέρει πολύ από τη συνηθισμένη καθημερινότητα του μέσου έλληνα. Το επάγγελμα μου καθώς και οι ανειλημμένες υποχρεώσεις δεσμεύουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου. Ωστόσο, προτεραιότητα μου παραμένουν τα παιδιά μου. Φροντίζω να είμαι πάντα δίπλα τους και να περνάω εποικοδομητικό χρόνο μαζί τους. Παρά το ασφυκτικό ημερήσιο πρόγραμμα, νιώθω ιδιαίτερη χαρά όταν ξεκλέβω λίγο χρόνο για να βρεθώ με τις φίλες μου. Όπως και να έχει, μπορώ με σιγουριά να πω πως το να ισορροπεί κανείς σε αυτούς τους πυλώνες της καθημερινότητας είναι αρκετά δύσκολο εγχείρημα αλλά προσπαθώ πάντα να διατηρώ τις όποιες ισορροπίες.
* Τι σημαίνει για εσάς να καταφέρνετε να σώσετε ένα ζώο;
Το επάγγελμα μου, είναι ένα επάγγελμα το οποίο απαιτεί μεγάλο βαθμό ευθύνης και εμπεριέχει συναισθηματική εμπλοκή. Καθημερινά με τροφοδοτεί με ποικίλα συναισθήματα χαράς, ευγνωμοσύνης αλλά και λύπης. Το να γιατρεύω ένα ζώο, το οποίο αφήνεται ολοκληρωτικά στα χέρια μου χωρίς να μπορεί να μου εκφράσει το πρόβλημά του, είναι ένα απερίγραπτο συναίσθημα ικανοποίησης και χαράς.
* Ποια είναι η άποψή σας για τα αδέσποτα;
Αδέσποτα ζώα είναι αυτά που ζούνε στους δρόμους όχι από επιλογή αλλά μετά από την εγκατάλειψή τους από τον άνθρωπο. Οι ανεξέλεγκτες γέννες τόσο αυτών όσο και των δεσποζόμενων έχουν σαν αποτέλεσμα τη μεγιστοποίηση του προβλήματος. Όλοι μας έχουμε μερίδιο ευθύνης. Οι ιδιοκτήτες των κατοικίδιων οφείλουν να δείχνουν υπευθυνότητα και να προβαίνουν στην έγκαιρη στείρωσή τους. Θα πρέπει να γνωρίζουν ότι στειρώνοντας το ζώο τους αφενός περιορίζουν τον αριθμό των αδέσποτων αφετέρου θωρακίζουν την υγεία του και αυξάνουν το προσδόκιμο όριο ζωής του. Ο δήμος και η πολιτεία θα πρέπει επίσης να μεριμνούν για τον έλεγχο του πληθυσμού των αδέσποτων με μαζικές στειρώσεις, εμβολιασμούς και αποπαρασιτώσεις. Κατ’ αυτό τον τρόπο συμβάλλουν στην πρόληψη ασθενειών των ζώων και στη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας. « Ο πολιτισμός ενός έθνους φαίνεται από τον τρόπο που μεταχειρίζεται τα ζώα» υποστήριζε ο Μαχάτμα Γκάντι, και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τη ρήση αυτή. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο οφείλουμε να φροντίζουμε για την ευζωία τους με κάθε δυνατό τρόπο και την εξάλειψη φαινομένων κακοποίησης αυτών. Θα ευχόμουν να καλλιεργήσουμε περισσότερο τη φιλοζωική μας κουλτούρα, σε κάθε ευκαιρία να προσφέρουμε τροφή και νερό σε αυτά, να μην τα κλωτσάμε, να μη τα διώχνουμε και να μη τα δηλητηριάζουμε. Από τη θέση του επαγγέλματός μου, γνωρίζω πολύ καλά πόσο μπορεί να υποφέρουν! Πιστέψτε με, δε διαφέρει ο πόνος που νιώθουν από τον δικό μας! Θα ήθελα να παροτρύνω τους συμπολίτες μας να μη διστάζουν να υιοθετούν ένα αδέσποτο ζωάκι. Είναι γλυκύτατα, πανέξυπνα πλασματάκια που για μια ζωή θα σου δείχνουν την ευγνωμοσύνη τους. Δεν υστερούν σε τίποτα των καθαρόαιμων και ανοίγοντας την αγκαλιά σας, τα σώζετε στην κυριολεξία!
* Ποια στιγμή νιώσατε άσχημα στη δουλειά σας ή και δακρύσατε ακόμη;
Πάντοτε η πιο δύσκολα στιγμή για έναν κτηνίατρο, είναι όταν έχει στα χέρια του μια ζωή και δεν έχει παρά να δώσει τέλος σε αυτή. Όταν έχουν εξαντληθεί όλες οι πιθανές εναλλακτικές λύσεις, η ευθανασία είναι ο μόνος τρόπος να σταματήσει να υποφέρει ένα ζώο. Όπως και να έχει, είναι μια λυπηρή διαδικασία, παρόλο που ξέρω πως δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι διαφορετικό για να σταματήσω την όποια ταλαιπωρία του ζώου.
* Τι σημαίνει για εσάς η έννοια εθελοντισμός;
Όπως προανέφερα, εργάζομαι ως κτηνίατρος και το επάγγελμά μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την έννοια της προσφοράς, της φροντίδας και της αλληλεγγύης. Επομένως, τολμώ να πω πως θεωρώ τον εθελοντισμό ως μια προέκταση του επαγγέλματος και των ενδιαφερόντων μου καθώς κοινός παρανομαστής και των δύο είναι η προσφορά. Ο καθένας από εμάς, με μικρότερη ή μεγαλύτερη συμβολή, μπορεί να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο και να αποφέρουμε εκπληκτικά αποτελέσματα. Την τελευταία δεκαετία αποδεικνύω έμπρακτα την πεποίθησή μου αυτή, αφού είμαι μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Φιλανθρωπικού Συλλόγου Λευκάδας «ΦΑΡΟΣ». Πρόκειται για έναν σύλλογο, ο οποίος φροντίζει και καλύπτει ζωτικές ανάγκες άπορων οικογενειών. Παράλληλα, θα ήθελα να αναφέρω πως ήμουν από τα ιδρυτικά μέλη και των δύο φιλοζωικών σωματείων που δραστηριοποιούνται στο νησί μας.
* Μαζί για χρόνια με το δήμαρχο στο ίδιο εργασιακό χώρο… Πως είναι τώρα χωρίς αυτόν;
Η αλήθεια είναι πως ο σύζυγός μου είναι εξαίρετος επιστήμονας και γνώστης του αντικειμένου της κτηνιατρικής, συνεπώς η απουσία του από το εργασιακό περιβάλλον δημιούργησε ένα αισθητό κενό. Ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον και η συνεργασία μας ήταν εποικοδομητική, παρά τις πολλές ώρες συνύπαρξης στον ίδιο χώρο. Ωστόσο, όντας ρεαλίστρια, αναγνωρίζω και δέχομαι την αμέριστη διάθεση του για προσφορά στο νησί του και δεν μπορώ παρά να είμαι χαρούμενη με αυτό. Βέβαια, ο φόρτος εργασίας για εμένα αυξήθηκε κατά πολύ, κάτι το οποίο δεν μπορούσα να διαχειριστώ μόνη γι αυτό και προέβην στην πρόσληψη μίας συναδέλφου.
* Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σας από την ημέρα που ο κ. Καλός κατέλαβε το δημαρχιακό θώκο;
Η ζωή μας έχει αλλάξει αισθητά. Οι ρυθμοί ζωής μας ήταν ανέκαθεν γρήγοροι αλλά πλέον μπορώ να πω πως η καθημερινότητά μας έχει γίνει πολλών ταχυτήτων. Ο σύζυγος μου εργάζεται τα ¾ της ημέρας σε καθημερινή βάση και ο κοινός ελεύθερος μας χρόνος έχει περιοριστεί πλέον στα σαββατοκύριακα. Οι κοινωνικές μας υποχρεώσεις έχουν επίσης αυξηθεί (κοινωνικές εκδηλώσεις, εμφανίσεις), οι οποίες κλέβουν και αυτές χρόνο από την καθημερινότητά μας. Παρ’ όλα αυτά, επρόκειτο για μια συνειδητή επιλογή και των δύο και ήμασταν γνώστες των όποιων συνεπειών.
Έχετε δύο υπέροχες κόρες . Πως αντιμετωπίζουν τη δημοσιότητα του μπαμπά τους;
Προσωπικά, θεωρώ πως είναι εξαιρετικά σημαντικό για τα παιδιά να παίρνουν πρότυπο και παράδειγμα από τους γονείς και στην προκειμένη περίπτωση κάτι τέτοιο έχει επιτευχθεί αφού εκείνες νιώθουν υπερήφανες για τον μπαμπά τους. Πιο συγκεκριμένα, θεωρώ πως ο αντίκτυπος είναι πιο εμφανής στη μεγαλύτερη μας κόρη, δεδομένου ότι και εκείνη και ο περίγυρός της είναι σε μια ηλικία να αντιληφθούν την κατάσταση. Πολλές φορές μου αναφέρει πως οι συμμαθητές της, της λένε «μπράβο» για τον μπαμπά της και σε συνδυασμό με άλλα θετικά σχόλια, εκείνη νιώθει χαρούμενη και υπερήφανη.
* Υπάρχει πλέον ελεύθερος χρόνος γι αυτές τις μικρές οικογενειακές στιγμές ;
Δυστυχώς ο χρόνος είναι περιορισμένος. Οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες που γεννά μια τέτοια θέση είναι πολυάριθμες και απαιτούν χρόνο. Αντιλαμβανόμενος και εκείνος την πολύωρη απουσία του, προσπαθεί να κερδίσει χρόνο με την οικογένεια του και μερικές φορές το καταφέρνει! Όλοι θεωρούμε αυτές τις στιγμές πολύτιμες και προσπαθούμε να τις αναπληρώσουμε σε κάθε ευκαιρία.
* Τι θα συμβουλεύατε ως πολίτης το νέο δήμαρχο του νησιού μας;
Θα τον συμβούλευα να αφουγκράζεται προσεκτικά τον πολίτη και να διατηρήσει την ίδια όρεξη για δουλειά, με την οποία ξεκίνησε καθώς και να μείνει πιστός στις αρχές και τις αξίες του!
