Πως θα μπορούσε να είναι μία σύγχρονη εικαστική προσέγγιση πάνω στην καρσάνικη βελονιά; Πως δηλαδή ένας εικαστικός σύγχρονος καλλιτέχνης, αρχιτέκτονας ή και γραφίστας θα μπορούσε μέσα από ένα έργο να αποδώσει το θαύμα που λέγεται καρσάνικη βελονιά; Τα έργα των καλλιτεχνών που είδαμε στην θεματική έκθεση που οργάνωσε το Πνευματικό Κέντρο στην αίθουσα Στάμου, αποδεικνύει ότι η καρσάνικη βελονιά όχι απλά ενέπνευσε αλλά και έδωσε το έναυσμα σε πολλούς καλλιτέχνες να την πάνε ένα βήμα ακόμη πιο μπροστά και να την τοποθετήσουν στο μέλλον με ένα δικό τους ξεχωριστό τρόπο. Η Βίκυ Μαλακάση (ΕΔΩ), η γκουρού, όπως την έχουμε ονομάσει, του φωτός άγγιξε την καρσάνικη βελονιά με αυτό που ξέρει να κάνει πολύ καλά . Το φως. Δούλεψε δύο υλικά . Το κίτρινο πλεξιγκλάς και τον καθρέφτη. Το φως ήταν αυτό που έδωσε διάσταση σε κάθε ένα μικρό ή μεγαλύτερο κομμάτι αυτών των δύο υλικών. Τοποθετημένα συμμετρικά ή και ασύμμετρα έπαιζαν με το φως . Οι σκιές που έκανε το φως πάνω τους δημιουργούσε ένα έργο που δεν πίστευες ότι μπορεί να το έχει φτιάξει ανθρώπινο χέρι. Τόσο φωτεινό, τόσο εντυπωσιακό αλλά πάνω απ όλα τόσο καρσάνικο κέντημα.
Ένα από τα πρόσφατα βροχερά πρωινά του χειμώνα που νομίζεις ότι δεν έχεις να κάνεις πολλά πράγματα στην πόλη εμείς ξεναγηθήκαμε σε αυτή την έκθεση από την Βίκυ Μαλακάση. Θέλαμε , και την παρακαλέσαμε να επικεντρωθούμε στο έργο της που είναι πραγματικά ωδή στην καρσάνικη βελονιά.
«Δεν μου άρεσε ποτέ να κεντάω. Ακόμη και αυτά τα μικρά κεντήματα που προσπαθούσαμε να φτιάξουμε όταν ήμασταν μικρά παιδιά τα έκανα ανάποδα. Έκανα πράσινο τον ουρανό, μπλε το γρασίδι. Δεν ήθελα να ακολουθώ την πεπατημένη. Από παιδί μάλλον είχα έμπνευση σε κάποια θέματα. Επίσης δεν είχα και υπομονή. Άρα το κέντημα δεν ήταν για μένα. Έτσι όταν μου ζητήθηκε να συμμετάσχω σε αυτή την έκθεση ήμουνα και γω η ίδια περίεργη πως θα μπορούσα να βοηθήσω σε αυτό που ήθελαν να αναδείξουν’, είπε η Βίκυ στο lefkadapress .
Και όμως το έκανε …
Προσπάθησα να πλησιάσω το θέμα με τον τρόπο που γνωρίζω. Λίγο αρχιτεκτονικά, λίγο με τον φωτισμό. Αυτό που παρατήρησα σε κάποια παλιά καρσάνικα κεντήματα της γιαγιάς μου που έχει καταγωγή από την Καρυά, είναι ότι είχε το μετάξι που γυάλιζε στο φως. Άρα για μένα δεν ήταν διδιάστατο. Είχε και μία τρίτη διάσταση και ένα παιχνίδισμα με το φως που του έδινε ένα βάθος. Και πάνω σε αυτό πάτησε όλο αυτό το έργο. Προσπάθησα να του δώσω την άλλη του διάσταση και να το αποδομήσω. Ίσως να το μετατρέψω σε έναν αστικό ιστό με διαφορετικά ύψη. Να καταλάβω τις διαφορετικές βελονιές και να δω πως μπορώ να τις αναδείξω με πρίσμα που έχει άλλο ύψος και βάθος και να χρησιμοποιήσω την αντανάκλαση από τους καθρέφτες που κάνουν ένα πολύ ενδιαφέρον παιχνίδισμα καθώς και τη διαπερατότητα που έχει το κίτρινο πλέξιγκλας που πλησιάζει και την πληθώρα των κεντημάτων. Οπότε για μένα ουσιαστικά ήταν ένα κολλάζ από διάφορα γεωμετρικά σχήματα . Προσπάθησα να δείξω πως όλο αυτό μπορεί να γίνει ένα μέσο έκφρασης πολύ διαφορετικό, θα εξηγήσει .
Μέχρι την τελευταία στιγμή δεν ήξερα πως θα βγει το έργο. Πειραματίστηκα με διάφορα υλικά που είχα στη διάθεσή μου . Τα πλεξιγκλάς ήδη υπήρχαν και προσπάθησα να τα συνδέσω με το φως. Στην αρχή με μικρά δείγματα. Στη συνέχεια δημιούργησα το κάδρο με επίκεντρο τον σταυρό που προσπάθησα να τον απεικονίσω … Τα υπόλοιπα είναι τεχνικά .. Το βασικό είναι ότι έπρεπε να αποδοθεί συμμετρία. Και συμμετρία και ασυμμετρία. Και παιχνίδισμα και η αυστηρή γραμμή. Και στο τέλος βγήκε αυτό που βλέπουμε. , καταλήγει…
Αυτό το έργο αλλά και όλα τα υπόλοιπα μπορεί να ταξιδέψει την καρσάνικη βελονιά και σε άλλα μέρη. Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσε να πάρει θέση σε ένα από τα σημαντικά κτίρια της Λευκάδας. Αν φωτιστεί σωστά και το κτίριο…
Βιβιάννα Βαρδή
