της
Μαριλένας Μελά,
Διδάκτωρ Κλινικής Εργαστηριακής Γενετικής
Φέτος είναι μια διαφορετική ημέρα Ευχαριστιών εδώ στην Αμερική, όπως διαφορετικά είναι όλα αυτή τη χρονιά. Ευκαιρία για έναν μικρό απολογισμό των τελευταίων μηνών. Ξεκίνησα τη μεταδιδακτορική μου ειδίκευση στην Κλινική Εργαστηριακή Γενετική στο NationwideChildren’sHospital στο ColumbusOhio τον Αύγουστο το 2019. Κι επειδή γίνονται και θαύματα τελικά έγινε το απίστευτο. Ήμουν μια εκ των τριών υποψηφίων που επιλέχθηκαν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα ανάμεσα στους εκατοντάδες που είχαν κάνει αίτηση και η μόνη Ελληνίδα.Η μέρα που έμαθα πως έγινα δεκτή ήταν από τις πιο ευτυχισμένες της ζωής μου. Όλα ξεκίνησαν πολύ ευοίωνα λοιπόν !Πρόλαβα να βιώσω την εμπειρία υπό κανονικές pre-covid συνθήκες μόνο τους πρώτους έξι μήνες.
Το Μάρτιο του 2020 όλα άλλαξαν εδώ όπως και σε όλο τον κόσμο. Αβεβαιότητα, φόβος, απορίες, σκεπτικισμός, υποχρεωτικές μάσκες, δύο μέτρα απόσταση, εικονική ζωή μέσω υπολογιστή, τηλεργασία, καραντίνα, μοναξιά, άδειοι δρόμοι, πόλη φάντασμα. Από το Μάρτιο έως και σήμερα παρόμοια κατάσταση λίγο πολύ στο ίδιο μοτίβο με κάποιες μικρές ‘ανάσες’ ζωής όπως τις αντιλαμβάνεται ο καθένας.
Και όσο η ζωή διαδραματίζεται για μήνες μέσα στο σπίτι, για μερικούς από εμάς συνεχίζεται με την ίδια αφοσίωση με υποχρεωτικές μάσκες και αποστάσεις, θέτοντας εαυτόν σε καθημερινό κίνδυνο, πίσω από μια γυάλινη πόρτα που συμβαίνουν θαύματα και που για να την περάσεις χρειάζεσαι ειδικό προστατευτικό εξοπλισμό όλο το χρόνo: To Κλινικό Εργαστήριο Γενετικής.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην ομάδα μου, τους συναδέλφους ‘αφανείς ήρωες’ που χωρίς αυτούς δεν θα υπήρχε η έρευνα, τα διαγνωστικά τεστ και οι θεραπείες. Χωρίς αυτούς δε θα υπήρχε η ζωή και όλα όσα θεωρούμε δεδομένα. Συνεχίζουμε ακάθεκτοι το έργο μας στο “σπίτι” μας με περισσότερο ζήλο από ποτέ και όσο γίνεται ακμαίο ηθικό, για να δώσουμε σε αυτό τον κόσμο μια ακόμη ευκαιρία, σώζοντας καθημερινά μια ακόμη παιδική ψυχή που εξαρτάται από εμάς. Παρακαλώ μείνετε στο δικό σας σπίτι για να σώσετε τα δικά σας παιδιά, μικρά και μεγάλα!.
Στο νοσοκομείο που εργάζομαι έχουμε σύμβολο την πεταλούδα, ως έμπνευση από το φαινόμενο της πεταλούδας όπου μικρές πράξεις καθημερινά σε ατομικό επίπεδο (ατομική προσπάθεια και ευθύνη) θα έχουν εν τέλει μεγάλη επίδραση σε όλους. Κάθε μέρα περνάει με την ελπίδα ότι σε λίγο καιρό τα πράγματα θα βελτιωθούν και πρέπει να πιστέψουμε ότι θα βελτιωθούν. Όποιος βγει αλώβητος μέσα από αυτή την περιπέτεια, σωματικά αλλά και ψυχολογικά, σίγουρα θα είναι αιώνιος νικητής της ζωής.
Λένε πως η ζωή είναι ένα κλάσμα με αριθμητή τον άνθρωπο και παρανομαστή το χρόνο. Αυτό το συνεχές«τικ τακ» που μέχρι τον τελευταίο χτύπο φερόμαστε ανόητα σαν να είμαστε αιώνιοι.Αν κάτι βγει από όλο αυτό είναι σίγουρα η υπενθύμιση πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και πως κάθε μέρα που περνάει είναι πραγματικά πολύτιμη και ακόμη πιο πολύτιμα ένα άγγιγμα με τους αγαπημένους μας, ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα ή ένα καφεδάκι δίπλα στη θάλασσα. Το παρόν είναι ένα δώρο. Yesterday is history, tomorrow is a mystery, but today is a gift. Thatiswhyitiscalledthe “present.” Αυτή η περιπέτεια θα αφήσει αρκετές εμπειρίες στον καθένα αλλά τουλάχιστον θα υπάρχει ένα κοινό μεταξύ μας. Μπορεί να έχουμε γίνει όλοι μέχρι τότε άριστοι στο να «διαβάζουμε» τα μάτια των άλλων, ικανότητα που θεωρείται πολλαπλώς χρήσιμη σε κάθε επίπεδο διαπροσωπικής επικοινωνίας.
Σε φιλώ Ελλάδα μου, μέχρι να μπορέσουμε να ανταμώσουμε ξανά. Στα ταξίδια, τα φιλιά, τις αγκαλιές και τα γέλια που θα έρθουν πολύ σύντομα. Κανένας δεν μπορεί να αιχμαλωτίσει τα όνειρα και την ελευθερία πνεύματος και νου. Σας χαμογελώ πίσω από τη μάσκα μου κι ας μη το βλέπετε! Staystrong, theshowmustgoon…
Σ.Σ. οι φωτογραφίες της Μαριλένας χωρίς μάσκα είναι στην προ covid-19 εποχή…
