Σε λίγη ώρα στην Μητρόπολη της Λευκάδας θα παιχτεί η τελευταία πράξη του δράματος για έναν άγγελο που έφυγε τόσο απρόσμενα και τόσο άδικα… Ο Αλέξανδρος Ροντογιάννης μόλις 29 ετών είχε ραντεβού με το θάνατο κάπου στου Ζωγράφου ξημερώματα Κωνσταντίνου και Ελένης … Στην μητέρα του Πόπη και στον πατέρα του Σωκράτη μόνο μία μικρή υπόκλιση για το διαμάντι που είχαν μεγαλώσει και δύναμη να αντέξουν τη νέα τραγική τους ζωή. Θα τον αποχαιρετήσουμε με το κείμενο που έγραψαν οι άνθρωποι της Δόξας της αγαπημένης του ομάδας… και θα ευχηθούμε να είναι ελαφρύ το χώμα της Λευκαδίτικης γης που θα τον σκεπάσει:
Φθινόπωρο του 2001
Ένα ψηλόλιγνο παιδί γύρω στα 10… με σγουρά μαλλιά και πλατύ ευγενικό χαμόγελο ήρθε στο κάλεσμα της Δόξας μαζί με άλλους συνομηλίκους του!Αγάπησε το μπάσκετ και την Ομάδα …συνεπής, πειθαρχημένος, κέρδισε με τον χαρακτήρα και το ταλέντο του συμπαίκτες, προπονητές ,παράγοντες, εργαζόμενους του Κλειστού Γυμναστηρίου.. Ένα παιδί που δεν ξεχώριζε μόνο με το ύψος του αλλά με το ήθος και την προσωπικότητα του!!Στη συνέχεια ως 17 χρονος έφηβος αλλά και άριστος μαθητής … μπήκε πανάξια στην Αντρική Ομάδα, έχοντας ήδη οδηγήσει σε διακρίσεις τόσο την Ομάδα ΜΙΝΙ όσο και την Παιδική Ομάδα της Δόξας ….
Ένας νέος που δεν περνούσε απαρατήρητος με την ευγένεια και με τον ώριμο χαρακτήρα που είχε διαμορφώσει έως τότε… κάλπαζε για να βάλει καλάθια σ’ένα λαμπρό μέλλον!!!Μετά το περιστατικό του Νίκου Ζήση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, έγινε για τους φίλους και συμπαίχτες του αλλά κι όλους όσους ήταν δίπλα στην Ομάδα ο ΄΄Βαρεχάο΄΄ της καρδιάς μας, με το αρχοντικό χαμόγελο που δεν θα φύγει ποτέ από την μνήμη μας…
Καλό σου ταξίδι Αλέξανδρε
