“Σοκ και Δέος;” του Νίκου Ζαβιτσάνου

Πράγματι ο σεισμός της 26-1-2014 στη Κεφαλονιά ήταν ισχυρός, ακόμη ισχυρότερος όμως ήταν και ο σεισμός που έγινε στη Λευκάδα στις 14-8-2003 ο οποίος  είχε μέγεθος 6,4 R , εστιακό βάθος 12 χιλιόμετρα και  οι μέγιστες εδαφικές επιταχύνσεις που καταγράφηκαν 

είναι «0,42 g και 0,34 g κατά τις δύο 

οριζόντιες συνιστώσες έναντι του 0,36 g που προβλέπεται από το 1992 και εντεύθεν και του 0,08h0,16 g που προβλεπόταν από το 1959 ¬μέχρι το 19

92» 

Το μεγάλο συμπέρασμα όμως είναι ότι όπως και η Λευκάδα έτσι και η Κεφαλονιά άντεξαν. Χαρακτηριστικός και ο τίτλος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ στις 15-8-2013 « Άντεξε η Λευκάδα».

Άντεξαν γιατί γνωρίζουμε ότι ζούμε σε σεισμογενή περιοχή και τα κτίρια και οι υποδομές ,γενικότερα, χτίζονται με υψηλό συντελεστή αντισεισμικής δόμησης γι αυτό άλλωστε  και το κόστος των κατασκευών είναι πολύ υψηλό σε σχέση με άλλες περιοχές της χώρας μας.

Τώρα φωτογραφίες απο την παραλία του Μύρτου οι οποίες προκαλούν « σόκ και δέος» ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας να μην πώ ανοησίας κάποιων που θέλουν να δημιουργήσουν εντυπώσεις. 

Στις 29-8-2002 μια ξαφνική και έντονη βροχόπτωση στη Λευκάδα είχε στην παραλία «πευκούλια»  το αποτέλεσμα που φαίνεται στις φωτογραφίες. Απλά, τα ρυάκια μετέφεραν προς τη θάλασσα ποσότητα χώματος και η θάλασσα βάφτηκε  και στη μία και στην άλλη περίπτωση «κόκκινη».

Ψυχραιμία χρειάζεται λοιπόν από όλους και περισσότερο από αυτούς που έχουν την ευθύνη ενημέρωσης του κοινού.

Γεννηθήκαμε και  μάθαμε να ζούμε με τους σεισμούς γιατί ζούμε σε αυτό το υπέροχο μέρος.

Νίκος Ζαβιτσάνος