Τραγουδοποιός, δημιουργός, παιδαγωγός… Όλα αυτά ένας άνθρωπος που απεχθάνεται τις ταμπέλες, που μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα σε νότες και την εκπαίδευση, που από την πρώτη του ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο «Το λεωφορείο της στιγμής» πέρασαν τέσσερα χρόνια για να γεννηθεί μόλις πρόσφατα η δεύτερη δουλειά του το «Μέσα βρέχει»… Φίλος της Λευκάδας, ερωτευμένος με τις θάλασσες της Ο Κώστας Αντύπας ζει στην Πρέβεζα μακριά από το κέντρο των μουσικών γεγονότων αλλά είναι απόφαση ζωής. Οι στίχοι και οι μουσική του έχουν να κάνουν με το χώρο που ζει, με κάθε τι που τον αγγίζει μακριά από σκληρές και βίαιες εικόνες μιας μεγαλούπολης. Κάθε Πέμπτη κάνει τη διαδρομή Πρέβεζα – Λευκάδα για να συναντηθεί με τους δεκάδες λάτρεις των ζωντανών εμφανίσεών του στη σκηνή του Navi και να δημιουργήσει το νέο στέκι του χειμώνα. Έντονη παρουσία στη σκηνή, μελωδικός και συνάμα εκρηκτικός είναι ο δημιουργός που τραγουδιστές σαν την Γιώτα Νέγκα, τη Νίνα Λοτσάρη και τώρα την Ερωφίλη από το Τρίφωνο, λατρεύουν τη δουλειά του και την αποδίδουν με ένα μοναδικό τρόπο. Για όλα αυτά, για τη μαγεία των στίχων και της μουσικής, και για όλα όσα πληγώνουν αλλά και δίνουν ελπίδα μιλήσαμε μαζί του: «… Είμαι κατά των ταμπελών. Υπάρχουν στιγμές που νοιώθω δημιουργός, συγκινούμαι με κάποια πράγματα τα οποία κάποιος άλλος μπορεί και να μην τα καταλάβει ποτέ, υπάρχουν στιγμές που θέλω να τρέξω να γυμναστώ ή να γυμνάσω κάποιους. Εναλλάσσονται όλα αυτά. Βασικά μου αρέσει να παίζω σε live γιατί έχει να κάνει με αυτή την βαθιά επικοινωνία με τον κοινό. * Ο δημιουργός είναι κάτι ολοκληρωμένο. Γράφεις στίχους τους ντύνεις με μουσική… Πιο παλιά δεν έγραφα στίχους. Διάβαζα ποίηση και επειδή τίποτε δεν πάει χαμένο κάποια στιγμή ήρθαν όλα από μόνα τους και βγήκαν με ένα τρόπο που ήταν πολύ ωραίος και ξαφνικός…Ναι είναι γεγονός ότι όταν γράφεις μουσική και στίχους έχεις μια ολοκληρωμένη δημιουργία. Οι στίχοι είναι μια μαγική στιγμή. Βγαίνουν από βιώματα δικά μου από εικόνες γύρω μου…Είναι μαγικά. * Ζείτε στην Πρέβεζα. Μια ολοκληρωμένη δουλειά όπως είναι το «Λεωφορείο της στιγμής» πιστεύετε ότι μπορεί να αξιοποιηθεί όπως της αξίζει ζώντας ο δημιουργός στην επαρχία; Είναι πολύ δύσκολο να ζεις στην επαρχία και να κάνεις πράγματα, παρά την αποκέντρωση της εποχής. Η Αθήνα είναι το κέντρο των αποφάσεων και των μουσικών φυσικά αποφάσεων. Θεωρώ όμως ότι είναι μεγάλο πλεονέκτημα να ζεις μακριά από αυτή και να πηγαίνεις σε κάποια διαστήματα, να κάνεις αυτό που θέλεις εκεί, και ουσιαστικά να «χρησιμοποιείς» αυτή την πόλη για να σου διευκολύνει τη δουλειά σου. *Σε ότι αφορά όμως την προώθηση της δουλειάς ενός καλλιτέχνη; Αυτό που λέμε δημόσιες σχέσεις; Σ’ αυτό δεν βοηθάει καθόλου το να ζει κανείς στην επαρχία. Δεν είσαι ανάμεσα σε ανθρώπους του χώρου, δεν ζεις ανάμεσα σε πράγματα και γεγονότα που γίνονται. Όσο συχνά και να μπορείς να πηγαίνεις στην Αθήνα …δημιουργούνται κενά… * Είναι επιλογή όμως η επαρχία… Ναι, σίγουρα είναι επιλογή και μου αρέσει πολύ η πόλη μου. Με εμπνέει… * Δεν θεωρείς ότι «θυσιάζεις» ενδεχομένως το δημιουργικό σου κομμάτι… Παλιά σκεφτόμουνα ότι ίσως έπρεπε να φύγω. Οι περισσότεροι κοντινοί μου άνθρωποι μού έλεγαν ότι πρέπει να φύγω, αν θέλω να κάνω περισσότερα πράγματα . Όμως εμένα είναι επιλογή μου. Αισθάνομαι πιο οικεία, είμαι μέσα στη φύση που με βοηθάει πολύ στο να δημιουργώ…Εξ άλλου ποτέ δεν έζησα μεγάλο διάστημα στην Αθήνα. Σπούδασα στην Κομοτηνή επίσης μια μικρή πόλη και έχω μάθει να ζω ανθρώπινα… * «Το λεωφορείο της στιγμής» γράφτηκε στην Πρέβεζα λοιπόν και μέσα από βιώματα και στιγμές αυτής της πόλης… Ακριβώς… Ηχογραφήθηκε βέβαια στην Αθήνα. Και αυτό ήταν κάτι καινούριο για μένα. Είναι άλλο πράγμα να γράφεις και άλλο να ηχογραφείς. Και ειδικά κάποιος που έρχεται από μια επαρχιακή πόλη και πρέπει να κάνει κάποια πολύ σημαντικά πράγματα στην Αθήνα. Ήμουν τυχερός όμως γιατί γνώρισα ανθρώπους που με βοήθησαν πολύ. Είχα βέβαια και συγκεκριμένο στόχο. Ήθελα να ακουστούν τα τραγούδια μου και να φτάσουν στ’ αυτιά κάποιων. Δεν ξέρω αν το έχω πετύχει αυτό. * Γιατί το λέτε αυτό; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι, παράδειγμα, στην πόλη μου που δεν έχουν ακούσει καν τα τραγούδια μου, ίσως και για άλλους λόγους βέβαια. Ήθελα όμως να φτάσουν αυτά τα τραγούδια στα αυτιά κάποιων και ας τα απορρίψουν…Και νομίζω ότι τελικά έχουν φτάσει… * Από την άλλη η δουλειά σας δεν είναι εμπορική, καλό τις περισσότερες φορές για την ποιότητα, κακό ίσως για την εμβέλειά της… Βασικά δεν το βλέπω έτσι. Θέλω να βγει αυτό που έχω μέσα μου και να το εισπράξουν κάποιοι άνθρωποι… Σαφώς σε καμία περίπτωση με την έννοια που το βάζετε δεν θεωρώ τον εαυτό μου εμπορικό. * Θα μπορούσατε να γράφετε πιο συχνά cd ή να κάνετε μουσική κατά παραγγελία κάποιου; Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το κάνω με την ευρεία έννοια. Να σας πω όμως ένα παράδειγμα που δείχνει πως βλέπω εγώ το «κατά παραγγελία». Στην Πρέβεζα ένας φίλος κάνει ένα σήριαλ για το internet και έχω γράψει τη μουσική γι αυτό. Τραγουδάει δε μια νέα κοπέλα η Δάφνη Ζουναλή που είναι μια εκπληκτική φωνή. Ήταν με αγγλικό στίχο που μου έδειξε ένα άλλο δρόμο και αυτό μου άρεσε πολύ… * Έχει ενδιαφέρον το να γράψει κανείς μουσική για ένα σήριαλ ή για τον κινηματογράφο; Πολύ μεγάλο. Κατ΄ αρχήν μπαίνεις στο κλίμα του έργου και αυτό από μόνο του έχει ενδιαφέρον. Από την άλλη στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν και ο αγγλικός στίχος που ήταν άλλος, δεν ήταν δικός μου για να ξέρω πως θα τον «χειριστώ» από την αρχή. Είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που έκανα μέχρι τώρα…και που είχε τη μαγεία της εξερεύνησης. * Έχετε μια θεατρική παρουσία πάνω στη σκηνή. Ασχολείστε με το θέατρο; Ναι έχω ασχοληθεί. Έπαιξα στο ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής και θεωρώ ότι είναι μοναδική εμπειρία. Είναι αυτό που θέλω πραγματικά να μεταλαμπαδεύσω σε νέα παιδιά. Στα σχολεία που διδάσκω θέλω πολύ να δείχνω θέατρο στα παιδιά. Και αυτό όχι για να γίνουν κατ’ ανάγκη ηθοποιοί αλλά κυρίως για να μάθουν να εκφράζονται. Αλλά και σε ότι αφορά τη μουσική τα παιδιά πρέπει να είναι ακροατές. Πρέπει να μάθουν να ψάχνονται. Στα ωδεία σερβίρουν άλλα πράγματα, ενώ στα σχολεία κάνουν τα παιδιά να μισούν τη μουσική με τον τρόπο που διδάσκεται…. * Με τα μουσικά σχολεία; Στα μουσικά σχολεία είναι αλλιώς τα πράγματα και θα ήθελα πολύ να διδάσκω σε ένα μουσικό σχολείο. Θα μπορούσα να δημιουργήσω με τα παιδιά, να στήσουμε εκδηλώσεις…Είναι γεγονός ότι τα μουσικά σχολεία προσφέρουν πολλά, απλά είναι λεπτό το θέμα αν τα παιδιά σε αυτή την ηλικία μπορούν να επιλέξουν. Πάνω απ΄όλα όμως έχει να κάνει ο δάσκαλος και πως θα περάσει την μουσική στο παιδί. Πρέπει να υπάρξουν άνθρωποι που να ανοίξουν ορίζοντες στα παιδιά. * Σαν καθηγητής έτσι κι αλλιώς μπορείτε να έχετε επικοινωνία με τα παιδιά… Εγώ πιστεύω ότι τους δίνω ένα κίνητρο που είναι σημαντικό. Θέλω για παράδειγμα να αγγίξουν μια κιθάρα. Αν στην παιδική σου ηλικία αγγίξεις ένα μουσικό όργανο μπορεί να σου αλλάξει και την ίδια σου τη ζωή, χωρίς να θεωρηθώ υπερβολικός γι αυτό που λέω. Εξ άλλου μπορεί να ζήσεις χωρίς μουσική; * Συμφωνώ και θεωρώ ότι η μουσική διαμορφώνει και χαρακτήρες… Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Και όταν μιλάμε για παιδιά είναι ακόμη σημαντικότερο. * Με όλα αυτά που συμβαίνουν στη χώρα μας και όλη αυτή την ένταση που ζούμε η μουσική είναι καταφύγιο; Είναι ίσως το μοναδικό καταφύγιο. Μπορεί ν’ αλλάξει τη στιγμή σου ακόμη και τη ζωή σου με κάτι που θ’ ακούσεις… * Φοβάστε μήπως τελικά το πρώτο μεγάλο θύμα αυτής της κρίσης είναι ο πολιτισμός; Να σας πω την αλήθεια δεν το φοβάμαι. Μπορεί να το φοβάται αυτό ο κόσμος της τέχνης αλλά εγώ πιστεύω ότι ακόμη και μέσα από αυτή την κρίση μπορούν να βγουν πράγματα και να είναι πολύ ζωντανά, πραγματικά και αληθινά. Μπορεί να μην υπάρχουν χρήματα αλλά πιστεύω ότι μπορεί να ζήσει κάτι μέσα σε όλα αυτά και να είναι πολύ δυνατό. Από την άλλη έχουμε και ένα άλλο κεφάλαιο που αφορά τον πολιτισμό πολύ πριν την κρίση. Το γεγονός ότι φτιάχτηκαν τόσα ΔΗΠΕΘΕ στην Ελλάδα, το ότι υπάρχουν τόσα πολλά θέατρα στην Αθήνα είναι ένα θέμα για το πώς θα δουλέψουν. Που σημαίνει ότι τώρα θα επιβιώσει αυτός που κάνει πραγματικά σοβαρή δουλειά. Μα είχαν ξεφύγει όλα τα πράγματα ακόμη και σε αυτό το χώρο. Ακούς ότι άνθρωποι της τηλεόρασης έπαιρναν εξωφρενικά ποσά ή ας μην αναφερθούμε για το ποιοι έπαιρναν από το Υπουργείο Πολιτισμού επιχορηγήσεις. * Στην Πρέβεζα έχετε να κάνετε με τα όσα πολιτιστικά δρώμενα συμβαίνουν στην πόλη; Θέλω να πιστεύω ότι έχω, απλά στην πόλη του ο καθένας βιώνει διαφορετικά τα πράγματα. Στηρίζω ότι και να συμβαίνει, απ΄ όπου και αν προέρχεται, όποιος και αν το κάνει και θεωρώ ότι έχει λόγο ύπαρξης και είναι αληθινό. Από την άλλη στις μικρές πόλεις τοποθετούνται άνθρωποι σε θέσεις που πολλές φορές δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Για να ασχοληθείς με θέματα πολιτισμού θα πρέπει να είσαι και λίγο σχετικός. * Από το «λεωφορείο της στιγμής»…στο «μέσα βρέχει»…τέσσερα χρόνια μετά. Έχουν κοινά πράγματα αυτές οι δύο δουλειές; Μπορεί κάποιος να δει κοινά πράγματα. Σίγουρα είμαι σε μια άλλη φάση. Θα τολμούσα να πω είμαι πιο ώριμος σε αυτό που κάνω, ίσως και πιο ήρεμος. Σίγουρα πιστεύω ότι είναι ένα βήμα παραπάνω για μένα. Υπάρχει μία σύνδεση του ενός με το άλλο cd μια και τα δύο έχουν να κάνουν με συγκεκριμένα πράγματα που έχω στο μυαλό μου. * Εγώ πάντως εντυπωσιάζομαι με την λαϊκή πλευρά σας που δεν είναι τόσο γνωστή προς τα έξω, ιδιαίτερα αν κάποιος σας δει σε ένα live θα θεωρήσει ότι ανήκετε στην εναλλακτική σκηνή στο σύγχρονο ελληνικό ροκ ίσως… Είναι ένα κεφάλαιο για μένα αυτό που εσείς λέτε λαϊκή πλευρά. Βγήκε και αυτή η πλευρά που έχω μέσα μου. Μου αρέσουν οι λαϊκοί συνθέτες και ο τρόπος που έγραφαν. Και κυρίως με τρελαίνει η στιχουργική αμεσότητα που είχαν. Και θα ήθελα κάποια τέτοια κομμάτια μου να τραγουδηθούν από ερμηνευτές που έχω στο νου μου, και τους φαντάζομαι να ερμηνεύουν κάποια από τα κομμάτια που έχω γράψει. Στο νέο μου cd θεωρώ ότι η Ερωφύλη το ηλεκτρικό λαϊκό, ας το ονομάσουμε έτσι, που ερμήνευσε το είπε με την καρδιά της. Το απέδωσε έτσι όπως το ήθελα. Να ευχηθώ τα καλύτερα για τη νέα σας δουλειά το «Μέσα βρέχει» και ελπίζουμε να το παρουσιάσετε και στην Λευκάδα με την Ερωφίλη να ερμηνεύει αυτό το υπέροχο λαϊκό. « Ευχαριστώ πολύ» Βιβιάννα Βαρδή
add a comment
