ΤΟ ΠΡΟΣΟΝ ΤΗΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ

του Θανάση Αγγελή Έχουν χαθεί τόνοι μελάνης πάνω στο χαρτί που αναφέρουν για το ποιος φταίει που φτάσαμε εδώ που είμαστε σε  αυτό το οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό επίπεδο. Ο λόγος δεν είναι ένας και μοναδικός αλλά πάρα πολλοί και ο καθένας μπορεί να αναφέρει αρκετούς διαφορετικούς σε σχέση με τους άλλους που θα αναφέρουμε στο θέμα. Απλά οι πρώην νεόπλουτοι και τώρα  νεόπτωχοι προσεγγίζουν διαφορετικά την κατάσταση από τους άλλους που δεν έφτασαν ποτέ να νιώσουν το συναίσθημα των πρώτων. Οι αφορισμοί δίνουν και παίρνουν από τους νεόπτωχους, εν αντιθέσει με τους παραδοσιακά φτωχούς που σχεδιάζουν να μη χάσουν τον άρτο μιας και το παντεσπάνι δεν το γνώρισαν, παρότι άκουγαν γι αυτό. Δεν έζησαν την εικονική πραγματικότητα του φαίνεστε γιατί είχαν μάθει να είναι αφανείς με βήματα προσεχτικά πέρα από τα κελεύσματα των τραπεζικών σειρήνων. Δυστυχώς δικαιώθηκαν και οι Κασσάνδρες του φθόνου, μαζί με τους απλούς σκεπτικιστές που δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Ακόμη όμως και τούτη την ύστατη στιγμή πολλοί, μα πάρα πολλοί δεν θέλουν να κατανοήσουν τα αυτονόητα. Ειδικά σε περιπτώσεις που η απώλεια χρήματος γίνεται με τρόπο αιμοραγικό, δεν αφορά την τσέπη των υπευθύνων αλλά τις τσέπες όλων των άλλων. Πιστεύει κάποιος ότι αν ένας επιχειρηματίας για μια δεκαετία είχε μια ζημιογόνα επιχείρηση με έσοδα 90.000,00 ευρώ και έξοδα 140.000,00 το χρόνο θα τη λειτουργούσε; Θα έβαζε 50-60 χιλιάδες το χρόνο μόνο και μόνο για να λέει ότι έχει επιχείρηση; Όχι κανείς ιδιώτης δεν είναι τόσο τρελός, εκτός αν υπήρχαν άλλοι λόγοι πονηροί….Στο δημόσιο όμως; Εδώ υπάρχουν χιλιάδες περιπτώσεις μαζί με αυτές της αυτοδιοίκησης, που για λόγους, κατά κανόνα κοινωνικής πολιτικής, μαζί με ψηφαλάκια λειτουργούν ζημιογόνα από την εποχή του Όθωνα. Σίγουρα χρειάζεται η κοινωνική πολιτική αλλά προσπαθείς όταν έχεις την ικανότητα να την εφαρμόζεις, αφού πρώτα έχεις εξαντλήσει κάθε παραγωγικό τρόπο αύξησης των οικονομικών εσόδων. Εδώ στη Λευκάδα πριν κάποιες δεκαετίες ιδρύσαμε τη Δημοτική Επιχείρηση «Δημοτικά Ιχθυοτροφεία» με σκοπό αυτό που λέγεται «να τρώει ο κόσμος φτηνό ψάρι». Για μεγάλο διάστημα τα ιχθυοτροφεία μπορούσαν και ανταπεξέρχονταν στα λειτουργικά τους έξοδα και τις ανελαστικές δαπάνες με αποτέλεσμα κάποιους μήνες του χρόνου οι τιμές των αλιευμάτων στη ντόπια αγορά να είναι σε λογικές τιμές και να μην υπάρχει η δυνατότητα του ανεξέλεγκτου από το ελεύθερο εμπόριο. Εδώ όμως και έξι-εφτά χρόνια τα έξοδα υπερβαίνουν τα έσοδα κατά 40%-50% με αποτέλεσμα στην ουσία να χρηματοδοτούνται κάθε χρόνο από τον ήδη ελλειμματικό και υπερδανεισμένο δημοτικό κορβανά. Η κατάσταση θυμίζει τις πάλαι ποτέ ΔΕΚΟ του Α. Παπανδρεόυ που ήθελε μετέπειτα να πουλήσει αντί πινακίου φακής ο κ. Μητσοτάκης. Βέβαια αν τις είχε πουλήσει τότε ίσως είχαμε γλυτώσει κάποιες δεκάδες δις από αυτά που χρωστάγαμε, αν δεν τα έτρωγαν κι αυτά αυτοί που έφαγαν και τα άλλα. Εδώ όμως στα δικά μας ιβάρια που τα τελευταία χρόνια δε δόθηκε ευρώ για έργα, ούτε τότε από τα περίφημα ευρωπαϊκά προγράμματα, υπάρχουν και σήμερα δυνατότητες να μην είναι ζημιογόνα. Ο ιχθυολόγος του Δήμου βοήθησε με τη «διχτυόλουμπα» και φέτος έχουμε ευμεγέθη τσιπούρα από το μικρό ιβάρι. Αυξήθηκε και η ποσότητα του αυγοτάραχου, χάριν στις προσπάθειες των αλιεργατών, άσχετα αν μας το πήρε το Μεσολόγγι…. Η χρονιά δείχνει γενικά καλύτερη από τις προηγούμενες ως προς την ποσότητα των αλιευμάτων και παρά τις μειωμένες τιμές διάθεσης ίσως μειωθεί το έλλειμμα και από 50% γίνει 30%. Υπάρχει όμως ένας κίνδυνος που λέγεται αδιαφορία…..Αυτή η αδιαφορία μπορεί να μειώσει τα έσοδα από 50% έως 70% ανάλογα με το πότε θα αποφασίσει ο καιρός να δράσει. Για να μη συμβεί αυτό χρειάζονται 300 τσιμεντόλιθοι οι οποίοι πρέπει να τοποθετηθούν σε διπλή σειρά καθ΄ ύψος δίπλα από την ξύλινη γέφυρα «Μίκη». Είναι το σημείο που έχουμε μεγάλες μπασές (πλημμυρίδα), τα νερά υπερβαίνουν το δρόμο -υδατοφράχτη και τότε τα ψάρια αποχαιρετούν το ιβάρι όπως πέρυσι και πρόπερσι. Τώρα αν κάποιοι δεν θέλουν να γίνει αυτή η μικρή παρέμβαση θα μιλήσουν για μελέτη 300 τσιμεντόλιθων, περιβαλλοντολογικούς όρους, αντισεισμική προστασία, γεωλογική μελέτη υπεδάφους, διάλογο με τον Αρκτούρο και το υπερβολικό κόστος του έργου. Άλλωστε γιατί να τρελαίνονται; Μήπως αυτοί κάθε μήνα την αποζημίωση του σταυρού μας δεν την λαμβάνουν;