του Θανάση Αγγελή Τελικά ψηφίσαμε και εκλέξαμε τους αντιπροσώπους μας στο Κοινοβούλιο. Έγινε και κυβέρνηση για να μας κυβερνήσει(;) ή για να υπάρξει συνέχεια στη συνέχεια… Το 1974 το χρέος της χώρας ήταν 20,8%, και λέγεται ότι δεν μας δάνειζαν γιατί είχαμε δικτατορία και ήταν τόσο μικρό. Το 1984 μια δεκαετία μετά έφτασε το 41% για να υπερδιπλασιαστεί το 1994 σε 96,3%. Το 2010 φτάσαμε το 142%, ενώ σήμερα ράβε, ξήλωνε, κούρευε… σώστε με και δεν πατώνω, το κολύμπι το ξέχασα κι απ` τα μαλλιά μου πιάνομε για να γλιτώσω. “Γλιτώσαμε” όμως την έξοδο από το ευρώ αλλά αν δεν μάθουμε να κολυμπάμε και επιτέλους κάποτε να πατήσουμε στεριά, τον ερχόμενο χειμώνα θα πάθουμε ανακοπή. Οι ελπίδες πλέον για την σωτηρία της χώρας δόθηκαν στη δική μας Ελληνική “Τρόικα” ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗ.ΜΑΡ. Αρκετοί μάλιστα υπόσχονται ραπανάκια μέσω του κ. Ράπανου χωρίς να υπάρχει πρόβλεψη για το κυρίως πιάτο. Για πρώτη φορά στην νεότερη ιστορία μας μετά την μεταπολίτευση έχουμε κυβέρνηση “μακράς πνοής” αποτελούμενη από τρία κόμματα που πολλές φορές μεταξύ τους αλληλοχαρακτηρίζονταν δοσίλογοι, πρασινοφρουροί, ψευτοαριστεροί κλπ κοσμητικά επίθετα. Το μόνο κοινό στοιχείο που τους ενώνει είναι ότι δηλώνουν φιλοευρωπαίοι αν και ο κ. Μπίστης δήλωσε ότι η ΔΗ.ΜΑΡ. είναι η αντιμνημονιακή συνιστώσα της κυβέρνησης. Τώρα το ποιος από τους τρεις μπορεί, να σηκώσει το φορτίο για να πάρουμε κάποιες ανάσες έστω και πρόσκαιρες είναι άγνωστο. Πολύ φοβάμαι, ότι έτσι όπως από την αρχή δείχνουν τα πράγματα, στην νέα βουλή της μετά μνημονίου εποχής θα υπάρχουν πέρα, των γνωστών θεσμών της αντιπολίτευσης και άλλες δυνάμεις της εσωαντιπολίτευσης. Το σίγουρο είναι ότι η δική μας Τρόικα θα ζητήσει περισσότερο χρόνο από την άλλη Τρόικα για να γίνει πιο ήπια προσαρμογή στην αποπληρωμή του χρέους ώστε να μην πάρουμε κι άλλα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, που θα σημαίνουν ότι το ευρώ θα πάψει να είναι φετίχ για την πλειοψηφία του λαού. Τότε ίσως γίνει και αυτό που επιθυμούν αρκετοί Έλληνες και ξένοι και ακουστεί το αντιός αμίγκος πριν από άλλους λαούς. Πολλοί θεωρούν ότι η χώρα έχει περάσει το κρίσιμο σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή και επενδύουν στην καταστροφή που θα είναι ολοκληρωτική. Ίσως αγνοούν τι σημαίνει ολοκληρωτική και εξακολουθούν να σκέφτονται ως παρτάκιδες που θα επιβιώσουν μέσα στον χαλασμό. Το λυπηρό είναι ότι οι παραπάνω εκμεταλλεύονται και αγνούς πάμφτωχους που δεν έχουν να χάσουν τίποτα ή έτσι νομίζουν… Αν η νέα κυβέρνηση με τα πολλά μπαλώματα δεν θα μπορέσει να σταθεροποιήσει την κατάσταση του ασθενή το μέλλον είναι δυσοίωνο για όλους. Μεγάλο ρόλο στην παραπέρα πορεία της χώρας θα έχουν και τα τεκταινόμενα στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου που βέβαια δεν θα μείνουν ανεκμετάλλευτα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Σκεφτείτε να διαδηλώνουν μέρα, παραμέρα ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΧΑ και κάποιες μέρες να συναντιόνται υπαίθρια για ανταλλαγή απόψεων. Σώσον Κύριε τον λαό σου…
