Στις μέρες μας, αν ρωτήσεις κάποιο απλό πολίτη αυτής της χώρας τι έρχεται στο μυαλό του όταν ακούει τη λέξη προδότης δεν θα αναφερθεί στο όνομα του Εφιάλτη όπως θα συνέβαινε παλιότερα, αλλά το όνομα κάποιου πολιτικού από τη μεταπολίτευση και μεταγενέστερα. Σίγουρα αυτό είναι κατάντια για τη νεότερη πολιτική ιστορία αυτής της χώρας. Ποιος όμως έδωσε αυτό το δικαίωμα στους πολίτες να εκφράζονται τόσο απαξιωτικά για τους εκλεγμένους από τον ίδιο τον λαό, πολιτικούς τους; Μα αυτοί οι ίδιοι οι πολιτικοί με αυτά που έπρατταν δεκαετίες, που τους ανέδειξαν σε «γενόσημα» της πολιτικής με κύρια δραστική ουσία το «κλέβειν». Τελευταία έγινε μεγάλος σάλος για τον-την βουλευτή που έβγαλε στο εξωτερικό ένα εκατομμύριο ευρώ την άνοιξη του 2011 όταν παίζονταν η πτώχευση. Αναφέρονταν διάφορα ονόματα και αμέσως ερχόταν η διάψευση: «Όχι εγώ δεν έβγαλα εκτός της χώρας ένα εκ. ευρώ». Κανείς τους όμως δεν είπε ότι τι είναι αυτά που λέτε; Αφού δεν έχω ένα εκατομμύριο ευρώ, πως είναι δυνατόν να κατηγορούμε για την εξαγωγή του σε τράπεζα του εξωτερικού; Μήπως είναι πάρα πολλοί αυτοί που έχουν εκατομμύρια ευρώ και τα απέκτησαν μέσα από την σκληρή δουλειά τους ως πολιτικοί; Πριν λίγο καιρό υπήρξε η πρόταση να υπογράψουν όλοι οι βουλευτές εξουσιοδότηση αυτοβούλως για άνοιγμα λογαριασμών σε τράπεζες του εξωτερικού και έπεσε μούγκα στη στρούγκα.. Πρέπει άμεσα να ανοίξουν όλοι οι λογαριασμοί τραπεζών που αφορούν πολιτικές οικογένειες και να αφήσουν οι ειδήμονες της κλεφτοδημοκρατίας τα περί προσωπικών δεδομένων. Αυτός ο νόμος δεν έγινε για να προστατέψει τον πολίτη αλλά τους κλέφτες και τους καταχραστές του δημοσίου. Τι να τους κάνεις τέτοιους πατριώτες όταν μοναδικό σκοπό έχουν μέσα από την πολιτική να πλουτίσουν εις βάρος του λαού που υποτίθεται ότι εκπροσωπούν. Ίσως η μόνη λύση είναι να τους διώξουμε μια για πάντα από τα έδρανα της βουλής, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, για να ξεβρομίσει ο τόπος από το πολιτικό κατεστημένο και να γίνει μια νέα αρχή σε μικρό βάθος χρόνου. Άραγε να ένιωσαν ντροπή από την πράξη των δύο Ιταλών δημάρχων που δωρίσαν τον μισθό τους στην Ελλάδα, όταν, ως Έλληνες που θέλουν να λέγονται, μαλώνουν για το ποιος θα πάει σ΄ εκείνη την επιτροπή ή στην άλλη, για να πάρει την αποζημίωση; Πως γίνεται να αλληλοκατηγορούνται για χρηματισμό από επιχειρηματίες μέσα στο κοινοβούλιο και κανείς τους ποτέ στα μεταπολιτευτικά χρόνια να μην έχει καθίσει στο εδώλιο της δικαιοσύνης; Ακόμη και η δικτατορία επί καθεστώτος Ι. Ιωαννίδη είχε καταδικάσει σε 4ετη φυλάκιση τον συνταγματάρχη Μπαλόπουλο με το σκάνδαλο των σάπιων κρεάτων που επέτρεψε να εισαχθούν στη χώρα από το εξωτερικό, ως υπουργός εμπορίου. Σήμερα που πάρα πολλά είναι σάπια και δύσοσμα αποδεδειγμένα, οι πολιτικοί τα ψεκάζουν με αρωματικά τουαλέτας και το ονομάζουν πολιτική ευθύνη. Είναι πλέον γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι με αυτούς τους πολιτικούς «γενόσημα» η χώρα δεν έχει μέλλον. Τι κι αν γίνουν εκλογές…. Αφού πάλι τα ίδια θα γίνουν. Απλά η Siemens θα έχει άλλον χρηματοκομιστή και ο υπουργός μπορεί να λέγεται Μιζάκης Αρπαχτούθεν και επειδή από πολιτικούς λόγους κοντεύουμε να πιστέψουμε ότι τα μνημόνια δεν είναι μνημόσυνα, αλλά ευεργεσίες, να απαιτήσουμε να ψηφιστεί νόμος εδώ και τώρα που η μίζα να θεωρείται εθνική προδοσία και πέρα από τη δήμευση περιουσίας του ενόχου η ποινή σε εξαιρετικές περιπτώσεις να φτάνει μέχρι το «Γουδί». Αλλά ο νόμος να εφαρμοστεί αρχής γενομένης πρώτα στους πολιτικούς….Ανέκδοτο μου φαίνεται το τελευταίο. ΥΓ. Καλή σαρακοστή που φοβάμαι ότι θα κρατήσει πολλές δεκαετίες….
