Ο Πατριώτης Ήρωας από το Μεγανήσι…
Τον είχα γνωρίζει ένα καλοκαίρι στο Νυδρί. Δούλευε στο φέρρυ – μπωτ που πραγματοποιούσε το δρομολόγιο Νυδρί-Μεγανήσι εκείνη την εποχή. Παρ’ ότι μας χώριζε μεγάλη διαφορά ηλικίας είχαμε κάτι κοινό. Είχαμε υπηρετήσει και οι δύο στις Δυνάμεις Καταδρομών ως πρασινοσκούφιδες αλεξιπτωτιστές. Όταν είχε χρόνο ανάμεσα στα δρομολόγια του φέρρευ ερχόταν και συζητούσαμε για θέματα που αφορούσαν τα χρόνια της θητείας μας.
Τις αλλαγές που είχαν μεσολαβήσει από τα παλιά δικά μου χρόνια σε αυτά τα δικά του.
Τον ρώτησα γιατί πήγε στις καταδρομές και τι του έμεινε μετά τη θητεία.
-Νοιώθω υπερήφανος, μου είχε πει, που πήγα εκεί με δική μου θέληση και υπέγραψα για να γίνω αλεξιπτωτιστής. Πάντα ήθελα στη ζωή μου να κάνω κάτι που λίγοι έχουν το θάρρος και την ψυχική δύναμη να κάνουν. Ήθελα να ανήκω στους εκλεκτούς των ενόπλων δυνάμεων και αν χρειαζόταν να υπερασπιστώ αποτελεσματικά την πατρίδα μου.
Θυμάμαι όταν μου έλεγε αυτά τα λόγια το πρόσωπό του έλαμπε, χωρίς ίχνος υπεροψίας.
Ήταν αυτό που λέμε λεβεντόπαιδο , κάτι που σήμερα με κάθε τρόπο σκοτεινοί κύκλοι προσπαθούν να αφαιρέσουν από τα σημερινά νιάτα.
Αρκετές φορές περνούσε βιαστικά χωρίς να σταματήσει γιατί είχε κάποιες παραγγελίες που έπρεπε να προλάβει να διεκπεραιώσει στο Νυδρί ώστε με την επιστροφή του στο Μεγανήσι να δώσει σε ηλικιωμένους . Επειδή λοιπόν αρκετές φορές κουβαλούσε φάρμακα τον φώναζα φαρμακοποιό και αυτός γελούσε καλόκαρδα. Είχαμε αναπτύξει μια σχέση παλιού και νέου λες και υπηρετούσαμε ακόμη στην Β’ Μ.ΑΛ. ‘Ένα πρωί ήρθε και μου είπε πως έκανε τα χαρτιά του για να πάει στο Λιμενικό Σώμα και ήταν όλο χαρά.
Τον ρώτησα αν είχε «μεσον» και μου απάντησε ότι είχε τα πτυχία του από το Στρατό. Δεν φτάνουν, του είχα πει, στην Ελλάδα ζεις. Έδωσε δύο φορές και τον απέρριπταν γιατί άλλοι είχαν περισσότερα (;) προσόντα….
Την τρίτη φορά τα κατάφερε και όπως μου είχε πει χωρίς «βύσμα»…
Κατατάχθηκε στο Λιμενικό Σώμα και αμέσως σχεδόν πήγε στα πλωτά των «Ειδικών Αποστολών», εκεί που πάνε οι μάχιμοι. Αυτοί που δεν κωλώνουν ποτέ, που μέρα – νύχτα παλεύουν με θάλασσα και με εμπόρους ναρκωτικών που είναι αποφασισμένοι για όλα.
Εκεί που η ανθρώπινη ζωή στοιχίζει 1 ευρώ, όσο η σφαίρα από το ΑΚ 47 (καλάσνικωφ).
Βρέθηκε να υπηρετεί στο κλιμάκιο ειδικών αποστολών του Λιμεναρχείου της Ηγουμενίτσας. Μεγάλο Σάββατο προς Κυριακή του Πάσχα (27.4.1997) υπήρχε η πληροφορία ότι θα γίνονταν θαλάσσια μεταφορά ναρκωτικών από Αλβανία δια μέσου του στενού της Κέρκυρας προς την Ελλάδα. Ο φίλος μου εκείνο το βράδυ ήταν σε περιπολία μαζί με άλλους συναδέλφους του όταν εντόπισαν άγνωστο σκάφος να πλησιάζει προς τις ελληνικές ακτές. Του έκαναν σινιάλο να σταματήσει και αμέσως δέχτηκαν πυρά από άγνωστο ταχύπλοο.
Οι λιμενικοί ανταπέδωσαν και τραυμάτισαν ένα κακοποιό, αλλά το κακό είχε γίνει. Ο 25χρονος ΜΑΡΙΝΟΣ ΖΑΜΠΑΤΗΣ , το παλληκάρι από το Μεγανήσι, ο καλός μου φίλος, είναι νεκρός.
Εκείνη τη Λαμπρή όταν η Ελλάδα γιόρταζε το Μεγανήσι θρηνούσε έναν ΗΡΩΑ.
Το μοναχοπαίδι της οικογένειας Ζαμπάτη δεν υπήρχε. Είχε δώσει τη ζωή του για την πατρίδα.
Αξίζει να αναφερθεί πως πριν χαθεί ο Μαρίνος οι πρεζέμποροι της Αλβανικής μαφίας είχαν αποθρασυνθεί με αποκορύφωμα την κλοπή φουσκωτού σκάφους του Λ.Σ. από την Πρέβεζα.
Τότε κάποιοι είχαν ζητήσει από τον υπουργό Εμπορικής Ναυτιλίας να γίνει καταδρομική ενέργεια στους Αγίους Σαράντα και να πάρουμε το σκάφος πίσω.
Ο υπουργός απάντησε ότι δεν αξίζει να χαθεί καμία ζωή για κανένα φουσκωτό.
Δηλαδή αν μας κλέβανε φρεγάτα άξιζε; Μα τι γράφω; Ένα χρόνο νωρίτερα χάσαμε μια βραχονησίδα , τα Ίμια, και χάθηκαν τρεις άνδρες των Ειδικών Δυνάμεων , χωρίς να παραιτηθεί κάποιος….
Πάντως όσοι κερκυραίοι ζούσαν στην Β. Κέρκυρα μετά το τραγικό θάνατο του ήρωα Μαρίνου τα βράδια έβλεπαν πολλά βεγγαλικά να σχίζουν τον ουρανό με ήχους από βαριά πολυβόλα….
Από τον κάβο Κέφαλο της Αλβανίας μέχρι την λιμνοθάλασσα του Βουθρωτού Θεσπρωτίας γινόταν ναυμαχίες.
Εύστοχη βολή βομβιδοβόλου από άνδρες των ΟΥΚ κάποιο βράδυ βύθισε σκάφος Αλβανών λαθρέμπορων με τα ΜΜΕ να μιλούν για φωτοβολίδα που εξερράγη.
Ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες μιλούν για πυραυλάκατο του Π.Ν. που πλησίασε το λιμάνι των Αγίων Σαράντα με λοκαρισμένους στόχους.
Λέγεται ότι άνδρες του Λ.Σ είχαν δώσει όρκο τιμής να εκδικηθούν τον θάνατο του συναδέλφου τους και το έπραξαν χωρίς τυμπανοκρουσίες.
Πρόσφατα πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ ότι συνελήφθη ο υπ΄αριθμόν ένας ύποπτος για το θάνατο του Μαρίνου, μετά από 16 χρόνια, κάπου στο τελωνείο της Κακαβιάς.
Ας τον δώσουν οι αστυνομικοί για ανάκριση στους άνδρες των Ειδικών Αποστολών του Λιμενικού Σώματος.
Πάντως οι Κερκυραίοι τίμησαν φέτος τη μνήμη του Μαρίνου Ζαμπάτη με αγώνα δρόμου στις 13 Οκτωβρίου και με συμμετοχή 240 αθλητών.
Στην γενέτειρά του το Μεγανήσι ο Ναυτικός Όμιλος Λευκάδας εδώ και αρκετά χρόνια τον τιμά με θαλάσσιο αγώνα ιστιοπλοΐας κάθε χρόνο και επίσκεψη στο χώρο που αναπαύεται.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΗΡΩΑΣ ΕΠΕΣΕ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ
Σ.Σ.
Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από χρέος μη κινούντες
Δίκαιοι και ίσοι σε όλες των τες πράξεις
αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι φτωχοί παλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
Πλην χωρίς μίσος για τους ψευδόμενους
και περισσότερο τιμή τους πρέπει όταν προβλέπουν
πως ο εφιάλτης θα φανεί στο τέλος.
Κι οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε.
Κ. Καβάφης
Για την αντιγραφή Θανάσης Αγγελής.
Ο-ΝΗΡΙΚΟΣ
