Οι άνθρωποι –κοινωνίες χρειάζεται να βάζουν στόχους που θα τους βελτιώσουν το επίπεδο ζωής. Το πρόβλημα όμως είναι να ξέρεις και καλό «σημάδι» για να το πετύχεις. Καλώς ή κακώς είναι μεγάλο ποσοστό από αυτό που λέμε καλύτερη ζωή έχει συνάρτηση και με την οικονομία.
Η συχνή ερώτηση που ακούμε τα τέλη Οκτώβρη προς ελεύθερους επαγγελματίες είναι:
-Πως πήγε η σεζόν ; Σίγουρα δεν τον ρωτάμε για την υγεία του, αν και το σωστό θα ήταν αυτό.
Ο δικός μας τόπος και ειδικά η ευρύτερη περιοχή οικονομικά εξαρτάται από τον τουρισμό με ότι αυτό συνεπάγεται.
Προς το παρόν έχουμε βάλει στόχο να αυξήσουμε τον κόσμο που θα έλθει την επόμενη σεζόν , χωρίς όμως να μας απασχολεί τι θα δώσουμε για να πάρουμε. Το μόνο που κερδίζει ο επισκέπτης είναι ότι η φύση μας χάρισε που σε πολλές περιπτώσεις το καταστρέφουμε ποικιλότροπα.
Μήπως ήρθε η ώρα να βελτιώσουμε και αναδείξουμε κάποια από αυτά που έχουμε αν θέλουμε να προχωρήσουμε κάποια βήματα παραπέρα;
Ως γνωστό η θάλασσα με τις παραλίες μας, τους ιδανικούς ανέμους και τους γραφικούς κολπίσκους ήδη μας δίνουν λίγα από τα πολλά που μπορούμε να κερδίσουμε.
Δηλαδή κερδίζουμε από αυτά που φαίνονται απ’ όλους τους επισκέπτες και απολαμβάνουν. Υπάρχουν όμως και κάποια πράγματα που εξακολουθούν να είναι παρθένες δραστηριότητες για πολλούς από τους επισκέπτες μας. Μια από αυτές είναι οι καταδύσεις στις θάλασσες της περιοχής μας. Εδώ δεν μιλάμε για τον ψαροντουφεκά αλλά για οργανωμένες καταδύσεις σε περιοχές που χαρακτηρίζονται θαλάσσια προστατευόμενα πάρκα.
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες της Μεσογείου υπάρχουν και μάλιστα τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει προορισμός για επισκέπτες θαλάσσιου τουρισμού.
Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν μόνο δύο, της Αλοννήσου και της Ζακύνθου με τρομερά αυστηρή διαχείριση ως προς τη λειτουργία τους και υπερβολικούς περιορισμούς για τον επισκέπτη.
Είναι γνωστό ότι στη χώρα μας , κατά κανόνα, σε τέτοια θέματα είμαστε των άκρων, που σημαίνει πολύ αυστηροί ή ξέφραγα αμπέλια.
Κοτολόγοι, μπουρδολόγοι, μηδενιστές , αερολόγοι και μη, έχουν άποψη επί παντός επιστητού.
Πάντως το να έχεις άποψη δεν είναι κακό αλλά να θέλεις να την επιβάλλεις επειδή είναι δική σου , εκεί υπάρχει πρόβλημα.
Θαλάσσιο πάρκο δε σημαίνει υποχρεωτικά ότι σε αυτό το χώρο δεν υπάρχει καμία δραστηριότητα πλην αυτών που έχουν οι θαλάσσιοι οργανισμοί -ψάρια κλπ.
Ούτε επειδή δημιούργησες ένα θαλάσσιο πάρκο κάποιοι θα κερδίσουν και οι υπόλοιποι θα καταστραφούν. Μπορούμε να κερδίσουμε όλοι.
Ας πούμε ότι στην Λευκάδα δημιουργείται ένα θαλάσσιο πάρκο στην περιοχή κόλπου Δρεπάνου και συμπεριλαμβάνει τα νησιά Σπάρτη, Χελώνι, Μαδουρή, Σκορπίδι, Σκορπιό, Θηλιά, Αη Νικόλα, Βόρειο Μεγανήσι καθώς και τις βραχονησίδες που υπάρχουν σε αυτή την περιοχή.
Οι πρώτοι που θα αντιδράσουν θα είναι οι παράκτιοι αλιείς της περιοχής γιατί δεν θα μπορούν να ρίχνουν δίχτυα εντός αυτού. Αυτοί έχουν συνηθίσει μόλις βγουν δέκα μέτρα από την άκρη να ρίχνουν καλαδούρι και σχεδόν ποτέ να μην βγάζουν μεροκάματο.
Αν όμως τους εξηγήσεις ότι στην θάλασσα δεν θα μπει φράχτης και στα όρια του πάρκου έξωθεν αυτού θα έχουν περισσότερα ψάρια ίσως το σκεφτούν. Επίσης περισσότερος κόσμος , μεγαλύτερη ζήτηση , καλύτερη τιμή. Απλά πράγματα.
Σε περίπτωση που ζητήσεις να δημιουργηθούν τεχνητοί ύφαλοι, άλλες αντιδράσεις από δήθεν ειδήμονες…
Δυστυχώς τα σαράντα κύματα αν τα ξεπεράσεις θα βρεις την σκύλα και την Χάρυβδη. Προαναφέραμε όμως ότι πρέπει να βάζεις στόχους αν θέλεις να πας μπροστά και να πρωτοπορείς, ειδικά στον τομέα που λέγεται τουρισμός.
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι για να κερδίσεις κάτι πρέπει να δώσεις.
Σημαντικό επίσης είναι ότι για ένα τέτοιο εγχείρημα δεν απαιτούνται κονδύλια απαγορευτικά ώστε να λειτουργήσει.
Μάλλον η γραφειοκρατία θα είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα με τους γνωστούς δικτατορίσκους δημόσιους σφαγιδοφύλακες, παρ’ ότι υπάρχουν και ανοιχτά μυαλά.
Τέλος αν ένα τέτοιο εγχείρημα γίνει, δεν θέλει πολλά για να καταλάβει κάποιος ότι άμεσα αυξάνει η δυνατότητα να πολλαπλασιαστούν οι επισκέπτες – τουρίστες για την ευρύτερη περιοχή.
ΥΓ. Η περιοχή που αναφέρεται ως θαλάσσιο πάρκο είναι υποθετική καθ ότι δεν είμαι ειδικός ούτε ωκεανολόγος.
Ο-ΝΗΡΙΚΟΣ
