Πολλές φορές ο Κώστας με είχε καλέσει να τον επισκεφθώ στο σπίτι του, ώστε την άλλη μέρα να πάρουμε πρωί- πρωί τ6α βουνά και τα πλάγια…
Τελικά δέησε ο Θεός και η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε , μόνο που νομίζω ότι μετά την επίσκεψη θα πάρω τα βουνά για άλλο λόγο πέρα από αυτόν που είχαμε σχεδιάσει…
Η καλή του σύζυγος μας περιποιήθηκε με ένα υπέροχο γεύμα το μεσημέρι και το απολαύσαμε μαζί με τα παιδιά του , το 12χρονο Βασίλη και την 6χρονη Μάϊρα. Παρά το μικρό της ηλικίας τα παιδιά είχαν αξιοπρόσεκτη συμπεριφορά , πράγμα που έδειχνε την προσεκτική ανατροφή τους. Μετά τον απαραίτητο καφέ αρχίζει το μαρτύριο της μόρφωσης των παιδιών , αν και το σωστό θα ήταν να λέγαμε την παραμόρφωση μιας παιδικής ψυχής και ειδικά του Βασίλη.
Η μαμά του είναι εκπαιδευτικός ο δε πατέρας του πτυχιούχος φυσικός.
Ο Βασίλης πηγαίνει σε πρότυπο πειραματικό γυμνάσιο στην 1η τάξη. Δεν γνωρίζω πολλά για το πειραματικό , αν και η λέξη με οδηγεί σε κάτι που γίνεται πείραμα ή τέλος πάντων κάτι συναφές.
Επίσης δεν γνωρίζω αν οι παιδαγωγοί του είναι πειραματιστές αλλά σίγουρα το παιδί μοιάζει να έχει τη θέση του πειραματόζωου. Δηλαδή αν πετύχει το πείραμα με το φουκαρά τον Βασίλη, που πρέπει να διαβάζει περίπου οκτώ ώρες μετά το σχολείο για να βγάλει την ύλη θα εφαρμοστεί και σε όλα τα παιδιά των «κοινών» σχολείων.
Έχουμε λοιπόν και λέμε. Επτά (7) ώρες (βλέπε πειραματικό) και οκτώ (8) ώρες στο σπίτι σύνολο 15 ώρες την ημέρα δουλειά για το Βασίλη. Βρε αθεόφοβοι παιδοπλάστες ποιος από εσάς εργάζεται 15 ώρες την ημέρα;
Ποιος είναι ο παιδικός προσωπικός χρόνος ενός δωδεκάχρονου , αν προσθέσουμε τον ύπνο οκτώ (8) ώρες και την επίσκεψή του στην τουαλέτα για την αποβολή άχρηστων ουσιών;
Πόσο θα αντέξει ο κάθε Βασίλης σε αυτούς τους ρυθμούς;
Ίσως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι γνωρίζουν άνθηση τα επαγγέλματα του παιδοψυχολόγου – παιδοψυχίατρου.
Μόνο που θα έπρεπε πρώτα να εξετασθούν αυτοί οι εκπαιδευτικοί που, ενώ δεν έχουν μπει σε αίθουσα διδασκαλίας φέρνουν εκπαιδευτικά προγράμματα που οι ίδιοι ποτέ δε δοκίμασαν ή τουλάχιστον στα δικά τους παιδιά.
-Βασίλης: Μπαμπά, έλα λίγο…
-Κάνε παιδί μου ένα μικρό διάλειμμα
-Μα δεν προλαβαίνω την ύλη άσε που θα χάσω τον ειρμό της σκέψης μου
-Θα έρθω εγώ καλό μου, φωνάζει η μητέρα που μέχρι εκείνη την ώρα βοηθούσε το πρωτάκι του δημοτικού.
Το 2 Χ διάφορο του μηδενός , Βασίλη που συνεπάγεται …με κλάσμα παρονομαστή…. συν
2Χ συν ένα και το λουρί της μάνας που λέγαμε; Αυτό το φώναξα εγώ που δεν άντεξα…
Στο βάθος χτυπά το τηλέφωνο…
-Κώστα ανέλαβε τον Βασίλη γιατί είναι η μητέρα ενός παιδιού που θέλει να ρωτήσει για κάποια θέματα που αφορούν τη γιορτή στο σχολείο μου, λόγω εορτών σχετικά με το θεατρικό.
-Κώστας: Άντε Βασίλη είναι 10 η ώρα και ακόμη δεν έχεις βγάλει τη μισή υλη.
Πάνω λοιπόν εκεί που λέγανε για το σύνθετο κλάσμα γίνεται μια σύνθετη διακοπή του ρεύματος. Προς στιγμή άκρα του τάφου σιωπή στη σάλα βασιλεύει και αμέσως μετά ένας βαθύς αναστεναγμός ανακούφισης από τον φουκαρά τον Βασίλη.
Η στριγκλιά της μικρής Μάϊρας λειτουργεί ως μηχανή του φωτός και επανέρχεται η ΔΕΗ προς μεγάλη απογοήτευση του Βασίλη. Η ώρα έχει πάει 11 η Μάϊρα πάει για ύπνο αφού πρώτα έβαλε λίγο γάλα στο στόμα της.
Όμως ο Βασίλης εξακολουθεί να μάχεται μάχην άνισον μεταξύ Μορφέα και Ιεράς εξέτασης…
Είναι πολύ καλός μαθητής και δεν θέλει να πάει την επόμενη μέρα αδιάβαστος. Βέβαια κάποιοι άλλοι πρέπει να πάνε αδιάβαστοι μήπως και σωθούν τα παιδιά του κόσμου.
Κύριοι κατευθυντές της εκπαίδευσης καταντήσατε την εκπαίδευση προθάλαμο εισαγωγής για τα ιδρύματα ψυχικών νοσημάτων.
Εκτός και αν θέλετε να βγάλετε τρελούς επιστήμονες.
Δεν άντεξα άλλο και είπα…
-Βασίλη ζήτα βοήθεια από την Goldman Sachs και θα περάσεις στο πανεπιστήμιο.
Ο Σημίτης με τα σουαπς της Sachs κατάφερε και μας έβαλε στην ΟΝΕ, άσχετα αν τώρα οι μισοί Έλληνες λαμβάνουν ψυχοφάρμακα ακολουθώντας συντηρητική αγωγή για τα επόμενα 40 χρόνια. Την ώρα που βγαίνουν οι καλικάτζαροι ο Βασίλης προδόθηκε από τα βλέφαρά του…
Οι γονείς του εξουθενωμένοι έγειραν στον καναπέ…
Εγώ την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια για τη μέγιστη εφεύρεση που λέγεται… κλίνη…
Στις 06.00 το πρωί έγινε γενικό εγερτήριο… κράνη, μπαλάσκες, σακίδιο μάχης με προάριστο και δρόμο για το πειραματικό εργαστήριο…
Η μαμά σχολείο, τα παιδιά σχολείο και ο φίλος μου ο Κώστας για ηρεμιστικά στον ψυχίατρο…
Δεν έκλεισε μάτι όλη τη νύχτα ο φουκαράς..
Είχε αγωνία μήπως δεν έγινε σωστός έλεγχος στα μαθηματικά του Βασίλη. Έμεινα μόνος στο σπίτι…
Τι να κάνω;
Τους άφησα ένα σημείωμα με ευχαριστίες και για υστερόγραφο : ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Υ.Γ. Αξίζει να αναφερθεί πως οι γονείς δεν πίεζαν καθόλου τα παιδιά τους. Τουναντίον … Ρώτησαν μάλιστα τον Βασίλη αν θέλει να συνεχίσει στο Πειραματικό…
Ο-ΝΗΡΙΚΟΣ
