ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΠΑΧΑΛΟ

του Θανάση Αγγελή Ξεφυλλίζοντας την μνήμη μας από την μεταπολίτευση και μεταγενέστερα όσοι έχουν το θάρρος να κάνουν την αυτοκριτική τους θα δουν ότι σχεδόν κανείς μας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Βέβαια οι ευθύνες για κάποιους που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο είναι τεράστιες, αλλά και πολλές – πολλές   μικρές που αναλογούν στους αντιπολιτευόμενους όλων των κομμάτων που είχαν έδρα στην βουλή. Ακόμη και αυτός ο απλός πολίτης δεκαετίες στήριζε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα προσμένοντας, ότι αν εκλεγούν οι δικοί του θα τύγχανε ευνοϊκής μεταχείρισης αλλά πάντα εις βάρος των άλλων, επικαλούμενος ενίοτε το οικογενειακό-συγγενικό ψήφο που έριξαν στην κάλπη, ως πειστήριο τυφλής υπακοής. Μάλιστα δεν είναι λίγοι αυτοί που συγκρούονταν με ομοϊδεάτες τους αναφέροντας το πόσο κομματόσκυλο ήταν αυτός σε σχέση με τον απέναντι του ίδιου δωματίου. Τα δικά μας παιδιά η τα δικά τους παιδιά και τώρα τι; Η δημοκρατία σε αυτήν την χώρα αποδείχθηκε ότι πάντα έδινε προβάδισμα σε λαοπλάνους, δημαγωγούς, έναντι των ικανών που θα μπορούσαν να οδηγήσουν τον λαό. Τα αργυρώνητα Μ.Μ.Ε. αποπροσανατολίζουν με την επιστήμη της προπαγάνδας ακόμα και κάποιες ταλαντευόμενες ημιελεύθερες σκέψεις. Η ευθύνη όμως της ακρισίας των μαζών δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να επικαλείται, για δεκαετίες ως άλλοθι, το ότι δεν γνώριζε. Πολλοί εξ υμών και γνώριζαν και έβλεπαν, αλλά απλά ψιλοβολεύονταν με την κρατούσα αρρωστημένη κατάσταση, ή στην καλύτερη περίπτωση, αποτραβηχτήκαμε στον μικρόκοσμό μας. Έτσι έμεινε η εξουσία σε ένα μικρό κομμάτι επιτηδείων, που στις μέρες μας αποκαλούμε πολιτικά τζάκια, οικογένειες επιχειρηματιών και εντολοδόχων από ξένα κέντρα παγκοσμιοποίησης. Δεχθήκαμε «δώρα» που έκαναν τον έλληνα αγρότη εισπράκτορα επιδοτήσεων μαζί με τον κτηνοτρόφο που χάρισε την γκλίτσα του στον λάθρα εισελθόντα ταλαίπωρο πρόσφυγα με τις ευλογίες των ντόπιων και ξένων. Σκόρδα Κίνας, ντομάτες Ολλανδίας, πατάτες Αιγύπτου, λεμόνια Αργεντινής, πορτοκάλια Ισπανίας, κρεμμύδια Ινδίας, καρύδια Καλιφόρνιας, μοσχάρι Γαλογερμανίας, γαλοκοτόπουλα Ιταλίας, μέλι Βουλγαρίας, κρασί Χιλής, αυγά Τουρκίας, σώβρακα «επώνυμα» Άπω Ανατολής, σιτηρά Ουκρανίας, καλαμπόκι με χασίς από την Αλβανία , καλίπυγες  ξανθιές από χώρες του πάλαι ποτέ ανατολικού μπλοκ, πούρα Κούβας, καραμέλες Ελβετίας, γάλα Αυστρίας, καλάσνικωφ, ούζι, ούζο, σαμπούκα κλπ, κλπ…Και τι παράγαμε; Λάδι που το στέλναμε στο εξωτερικό για τυποποίηση και εισαγωγή πάλι σε μας! Λαμόγια, μιζαδόρους, φοροκλέφτες, χρηματο-εξαγωγείς μαύρου κέρδους, νεκρογαρύφαλα     για αϊδούς, ξέκωλα θηλυκά και αποτριχωμένα σερνικά για τα πορνοκάναλα. Συνδικαλιστές, εργατοπατέρες και πολλούς, μα πάρα πολλούς, σωτήρες πολιτικούς που πάντα παλεύουν για το δίκιο του εργαζόμενου βλάκα. Θα ήταν άδικο να μην αναφέρουμε ότι τον τελευταίο καιρό έχουμε προβεί σε κάποια εξαγωγή. Είναι η μετανάστευση ή αν το δούμε αλλιώς, η έξοδος προς ξένους τόπους παραγωγικού ανθρώπινου δυναμικού, που ίσως με άλλες συνθήκες, μπορούσε να βοηθήσει την πατρίδα μας αν έμενε εδώ. Δυστυχώς ακόμη και σήμερα ακούμε για τον υπάρχοντα φυσικό πλούτο και ότι μπορεί με αυτόν να «σωθούμε».Δηλαδή και εδώ δεν πρόκειται να παράγουμε αλλά απλά θα πουλήσουμε φυσικούς πόρους χωρίς να έχουμε εργαστεί γι αυτό. Κάτι σαν τον ήλιο και την θάλασσα με τον κοπανιστό αέρα που θα διαφημίζουμε για να φέρουμε τουρίστες αλλά… από παροχή υπηρεσιών…. Μόνο κάτι αδέσποτοι σκύλοι στη γέφυρα καλωσορίζουν τους επισκέπτες με τις απλώστρες των αθίγγανων στο πάρκο «Γληγόρη» και τα σκουπίδια για εφέ… Είχα δεν είχα πάλι στη Λευκάδα γύρισα… Και πώς να μη γυρίσω όταν και αυτή αποτελεί μια μικρογραφία της μικρολαμογιάς. Κάπου διάβασα ότι το νερό που παίρνουμε από τον Αι Γιώργη  είναι της τάξεως των 3.8000.000 κυβικών μέτρων ετησίως και η ποσότητα που καταγράφεται ως κατανάλωση είναι 800.000 και από τα καταγεγραμμένα   πληρώνονται περίπου 200.000 Μπορεί να μη μου αρέσει η λύση της ΕΥΔΑΠ, μα πιο πολύ δεν μου αρέσουν τα λαμόγια, που ενώ δεν πληρώνουν νερό φωνάζουν περισσότερο από αυτούς που τα ακουμπάνε κανονικά και συνεπέστατα. Σίγουρα φταίνε οι εκάστοτε δημοτικές αρχές γι αυτή την κατάσταση, αλλά δεν αντέχω τους «ιδεολόγους» αυτόκλητους προστάτες μας να κάνουν αντίσταση στο κατεστημένο, ως νεροκλέφτες με «Δημοκρατική ευσυνειδησία». Κάπως έτσι λειτουργεί η χώρα ολόκληρη. Πολλοί δεν θέλουν να χάσουν αυτά που κέρδισαν από το μπάχαλο παράνομα η εκβιαστικά, επικαλούμενοι δημοκρατικά και προσωπικά δεδομένα, ώστε να μην πάρουν χαμπάρι οι πραγματικά φτωχοί, που αρκετές φορές αγωνίζονται ως αγανακτισμένοι στον ίδιο τόπο, με τη διαφορά ότι οι δεύτεροι φωνάζουν για ψωμί και οι πρώτοι για παντεσπάνι, που μαζί με τους κλέφτες κατάφεραν αυτό που λέμε οικονομική κρίση. Σε δύο εβδομάδες θα έχουμε τη γιορτή του Πολυτεχνείου και με πιάνει δέος με αυτά που σχεδιάζουν λαμόγια, μπαχαλάκιδες, αντί-αντιστασιακοί, εξουσία, αντιεξουσιαστές. Γαία πυρί μιχθήτω με 50% κουρεμένους και την κόψη του ξυραφιού να είναι έτοιμη για ξύρισμα.