Είχαν κατεβάσει το τρίτο τσίπουρο όταν η συζήτηση είχε ανάψει για τα καλά. Οι φίλοι ήταν άτομα που επιχειρούσαν στον τουρισμό αλλά αυτά που έλεγε ο καθένας τους, αφορούσε τον άλλο και ποτέ τον εαυτό τους. Ο Βασίλης είχε καταφέρει να έχει ένα μικρό ξενοδοχείο και πρώτης γενιάς ξενοδόχος. Ο Λευτέρης, μέσα από τα γνωστά προγράμματα διέθετε ενοικιαζόμενα δωμάτια. Ο Σπύρος είχε φέρει ένα αρκετά μεγάλο ποσό περίπου 5 εκατ. ευρώ από το εξωτερικό όπου ζούσε και έχτισε βίλες. Ο τέταρτος της παρέας, ο Γιάννης είχε δικό του εστιατόριο που λειτουργούσε μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες. Βασίλης απευθυνόμενος στον « Ταβερνιάρη»: Εσείς που ασχολείστε με την εστίαση και κάποιοι άλλοι με τη διασκέδαση ποτέ δεν βοηθάτε να έρθουν τουρίστες στον τόπο μας. Περιμένετε από εμάς να τρέχουμε και να ξοδευόμαστε και εσείς να τρώτε τζάμπα πίτα. Γιάννης Ταβερνιάρης: Σιγά μην φέρνεις εσύ τουρίστες, κοίτα πρώτα τα σχόλια που κάνουν οι πελάτες σου στο διαδίκτυο (trip advisor κ.α.) για το ξενοδοχείο σου. Ούτε 5 δεν παίρνεις με άριστα το 10. Έχεις να αγοράσεις σεντόνια και μαξιλάρια από τότε που το άνοιξες, όσο για την καθαριότητα να μην πω τίποτα….. Ξενοδόχος: Τι είναι αυτά που λες σε μένα για καθαριότητα; Δεν βλέπεις τους σερβιτόρους σου που είναι πάντα αξούργοι και το μαλλί αφάνα, με παπούτσια μπάσκετ χωρίς κορδόνια που η ποδαρίλα, διώχνει ακόμα και τους αδέσποτους σκύλους. Να μην πω για τον μουσακά που έχει καταψυχθεί από την εποχή των μαμουθ… Αμ το άλλο που προσθέτεις τον αύξοντα αριθμό της σελίδας από το μπλοκ παραγγελίας στον λογαριασμό του πελάτη όταν κάνεις την πρόσθεση για σούμα. Η κατάσταση πήγε να ξεφύγει από τον έλεγχο μιας καλοπροαίρετης κουβέντας γι αυτό επενέβη ο Λευτέρης με τα ενοικιαζόμενα: Παιδιά ήρεμα μην βγάζετε τα άπλυτα σας στην φόρα, μας ακούει κόσμος. Ποια άπλυτα μωρέ, του είπαν και οι δύο μαζί οι προηγούμενοι, και συνέχισε ο ξενοδόχος: Δεν κοιτάς τα χάλια σου με τα ενοικιαζόμενα που θέλεις και κόσμο. Έχεις 10 τρύπες που δίπλα έχεις το κοτέτσι και το στάβλο με τα πρόβατα, χώρια τα τσοπανόσκυλα που δεν σταματάνε να γαβγίζουν μέρα- νύχτα. Είναι δίκλινα δωμάτια και βάζεις μέσα άλλα τρία ράντζα και μοιάζουν με κελιά του Κορυδαλλού. Ναι αλλά έχω και πισίνα είπε ο δωματιάς Και την καθαρίζεις αρχή και τέλος σεζόν που την αδειάζεις απάντησε ο ταβερνιάρης. Καλά μην κάνετε έτσι, εκείνο που πρέπει να δούμε είναι αν θα έρθει κόσμος εφέτος για να βγάλουμε και το επόμενο χειμώνα, είπε ο Γιάννης που δέχτηκε τα πυρά τελευταίος. Ο Σπύρος με τις βίλες, κουνούσε το κεφάλι του καθ’ όλη τη διάρκεια του «αξιοπρεπούς» διαλόγου και δεν μιλούσε. Μόνο κάπου – κάπου έλεγε κάτι στα αγγλικά αλλά κανείς δεν καταλάβαινε γιατί τα έλεγε ψιθυριστά. Στην συνέχεια ο Βασίλης άλλαξε την συζήτηση. Αυτό είναι το ποιο σημαντικό αλλά ο Δήμος και η ΕΤΙΝ με την Περιφέρεια είναι όλο λόγια και ταξίδια «αναψυχής». Πρέπει να σκύψουν να δουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι επαγγελματίες. Εμείς κάναμε το χρέος μας και γίναμε τουριστικοί επιχειρηματίες. Άκουσα πως θα έχουμε πολλούς ρώσους εφέτος, παρ’ ότι εγώ δεν έχω κρατήσεις από τέτοιους. Ναι, ναι το άκουσα κι εγώ, μου το είπε ένας φίλος μου που έχει περίπτερο στην πλατεία και του το είπε ένας βαρκάρης που κάνει ημερήσιες διαδρομές για μπάνιο είπε ο Γιάννης ο ταβερνιάρης. Και Τούρκους θα έχουμε που έχει τζαμί αλλά και στην Πάργα, λόγω του Σουλειμάν του Μεγαλοπρεπή. Ε όλο και κάποιοι θα ξεκόψουν κατ’ εδώ. Αν έρθουν οι Τούρκοι εγώ θα δουλέψω, γιατί ξέρω να φτιάχνω βαριές σάλτσες στα κοκκινιστά που μου είχε μάθει η γιαγιά μου η μικρασιάτισσα, τους λέει ο Γιάννης. Το λογαριασμό σε παρακαλώ φώναξε ο Σπύρος που έδειχνε να έχει γίνει Τούρκος. Την άλλη μέρα ο Σπύρος με κάλεσε να πάω βόλτα μαζί του για να μου δείξει τι έχει κατασκευάσει αλλά και να μου πει τον πόνο του. Δεν του χάλασα το χατίρι και βρεθήκαμε στις βίλες που έχει κατασκευάσει. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα με αυτά που είδα. Μου εξήγησε ότι πριν έρθει στην Ελλάδα ζούσε στην Ευρώπη (Αγγλία) και εκεί έχει δικά του οικήματα που τα δουλεύει ως χώρους διαμονής αθλητικών ομίλων. Στην πατρίδα μας επένδυσε με την ελπίδα ότι το αγώγι θα ξυπνήσει τον αγωγιάτη, κάποια στιγμή. Δυστυχώς , θεωρεί ότι ήταν μια άστοχη επένδυση που έχει να κάνει με την νοοτροπία αυτών που ασχολούνται με τον τουρισμό. -Υπάρχουν ελάχιστοι πραγματικοί επαγγελματίες που και αυτοί χάνονται μέσα στους πολλούς άσχετους του χώρου. Το χειρότερο είναι πως όλοι σχεδόν νομίζουν ότι έχουν γνώση για τον τουρισμό και το παίζουν ειδήμονες. Μα και αυτό το κράτος είναι άχρηστο. Μου χρωστάνε 750 χιλ ευρώ επιστροφή ΦΠΑ και εγώ τους οφείλω 350 χιλ ευρώ. Τους λέω κρατήστε τα από αυτά που μου χρωστάτε και μου λένε δεν γίνεται…… – Σπύρο γιατί πάνω από αυτό τον πανέμορφο πέτρινο τοίχο της περίφραξης τοποθέτησες συρμάτινο πλέγμα; – Α… είναι πονεμένη ιστορία. Την πρώτη χρονιά που περίμενα τους πρώτους μου πελάτες πήγα να τρελαθώ. Κάποιος τσοπάνος άφησε ελεύθερα τα γίδια του και αυτά σκαρφάλωσαν στον τοίχο μου και πήδηξαν μέσα στον ακάλυπτο χώρο από τις βίλες. Έφαγαν όλα τα λουλούδια και τις πρασινάδες και κόπρισαν όλο το γρασίδι με αποτέλεσμα να βρωμάει ο τόπος για πάρα πολλές ημέρες. Καταλαβαίνεις τι τράβηξα. – Δεν διαμαρτυρήθηκες στο τσοπάνο; – Του ζήτησα εξηγήσεις και μου είπε να ψηλώσω την μάντρα δηλαδή να γίνουν οι βίλες σαν φυλακή. – Τώρα όμως ελπίζω να γλίτωσες αφού βέβαια χάλασες την αρχιτεκτονική της κατασκευής. – Υπάρχει άλλο πρόβλημα. Κάθε καλοκαίρι έρχεται εδώ ένας μελισσοκόμος και φέρνει δίπλα στα σπίτια καμιά εκατοστή κυψέλες με αποτέλεσμα να γεμίζουν οι πισίνες με πνιγμένες μέλισσες χώρια τα τσιμπήματα στους πελάτες.. Του ζήτησα να μην τις φέρνει κοντά και μου είπε ότι τον προστατεύει ο νόμος. Εμένα που επένδυσα τόσα χρήματα ποιος με προστατεύει; Κουράστηκα φίλε και σκέφτομαι να πουλήσω την επιχείρηση μισοτιμής και να φύγω. Με ποιόν να συνεννοηθώ; Με τον Γιάννη, το Βασίλη , το Λευτέρη; Με τον νερουλά που τις μισές μέρες του καλοκαιριού δεν έχουμε νερό; Λυπάμαι που σου το λέω αλλά η πατρίδα δεν έχει μέλλον όπως είναι η κατάσταση. Τι να πω στον φίλο μου τον Ρούντι που με ρωτά αν είναι καλά να έρθει να επενδύσει στην Ελλάδα; – Σπύρο μου πριν έρθει να του πεις να έρθει ως τουρίστας, να κοιμηθεί στου Βασίλη ή του Λευτέρη και για φαγητό στον Γιάννη… Ο-ΝΗΡΙΚΟΣ
