του Θανάση Αγγελή
Όταν αρχές του 2008 έγραψα άρθρο ότι «δυστυχώς πτωχεύσαμε» κάποιοι κομματάρχες, από τα δύο τότε μεγάλα κόμματα, μου είπαν ότι δημιουργώ ανησυχία στην κοινωνία και να προσέχω τι γράφω.
Από την ευρύτερη Αριστερά έλεγαν ότι «αυτά μου τα λέει το κεφάλαιο» να τα γράφω για να μην παίρνουν αυξήσεις οι εργαζόμενοι. Μάταια προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι απλά χωρίς να είμαι οικονομολόγος έβλεπα αυτό που οι πολίτες στην πλειοψηφία τους δεν ήθελαν να δουν. Ήταν τότε που κατασκευάζαμε στα χωριά Δημαρχιακά Μέγαρα ενώ όλοι γνώριζαν το σχέδιο Καλλικράτη…. Ήταν τότε που οι τράπεζες έδιναν 250.000 ευρώ δάνειο σε άεργους, άνεργους, μικροσυνταξιούχους, μισθωτούς των 3,60 για το σπίτι των ονείρων τους και το Χ5 BMW για μούρη. Διακοποδάνεια, ποδοσφαιροδάνεια « για να παρακολουθήσεις την αγαπημένη σου ομάδα στην Ισπανία». Ήταν τότε που ενώ δεν ξέραμε που πέφτει η Πάργα ξέραμε απ’ έξω την Πράγα, το Πουκέτ, την Μαρτινίκα, την Ταϊλάνδη, το Παρίσι, το Λόντον, το Κουβέιτ κ.τ.λ. Ήταν τότε που μου έδιναν δάνειο κι εμένα 250.000 ευρώ να αγοράσω σπίτι για το παιδί μου ενώ ο μισθός μου ήταν 1.200 ευρώ. (όχι δεν πήρα).
Ήταν τότε που σε καλούσαν στο τηλέφωνο και σου έλεγαν « συγχαρητήρια κερδίσατε 28.500 ευρώ με επιτόκιο χαμηλό μόνο 8,75%» χωρίς διατυπώσεις με μόνο έγγραφο την αστυνομική ταυτότητα. Ήταν τότε που έλεγαν 1.500 ευρώ κατώτερη σύνταξη – μισθός και μάλιστα γίνονταν και απεργίες.
Ήταν τότε που οι Έλληνες διάλεγαν τα μεροκάματα, ενώ το κεφάλαιο ζητούσε περισσότερους εισαγόμενους παράνομους μετανάστες για μαύρη ανασφάλιστη εργασία. Ήταν τότε που οι γλάροι στην θαλατερή – χωματερή είχαν περισσότερο φαγητό από αυτό που καταναλώνουμε στο σπίτι. Ήταν τότε που βλέπαμε μόνο το τυρί και μάλιστα εισαγωγής ροκφόρ αλλά δεν ΘΕΛΑΜΕ να δούμε τη φάκα. Όχι δεν θέλαμε, γιατί δεν μας άρεσε να τη δούμε…….
Βολευόμασταν σχεδόν όλοι, πολιτικοί και πολίτες με το «λεφτά υπάρχουν». Οι « μεγάλοι» τρώγανε με χρυσά κουτάλια και οι μικροί με το υπόλοιπο από την οδοντογλυφίδα. Το κακό είναι σήμερα, ότι με την ψυχολογική επισήμανση «μαζί τα φάγαμε» πολλοί νιώθουν ενοχές για το υπόλειμμα της οδοντογλυφίδας. Τα επόμενα χρόνια μέχρι το 2022 θα γίνουν τεράστιες ανατροπές στο πολιτικό σύστημα και δεν θα έχει καμία σχέση με «όπως το έχουμε μάθει». Η αρχή θα γίνει από τις επόμενες εκλογές. Γνωστά «μεγάλα» κόμματα θα διαλυθούν και νέα που θα έρθουν, θα έχουν την ίδια τύχη με τα παραπάνω, λόγω αγκυλώσεων, ιδεοληψιών, από βαρίδια σε σχέση με το παρελθόν. Σημερινοί ηγέτες κομμάτων θα απαξιωθούν, γιατί οι πολίτες θα νιώσουν τι εστί πραγματική καταστροφή και τότε θα αποκτήσουμε πιθανόν μια νέα ελπίδα που θα έχει σχέση με την πραγματικότητα. Τότε θα έχουν χαθεί οι βολεμένοι και δεν θα μιλούν για πράγματα που λένε τώρα. Το τάξιμο δεν χαλάει σπίτι… το δώσε όμως….. Τα κανάλια ενημέρωσης ; Που το πρωί κόπτονται για την καταδίκη των παιδεραστών ενώ το βράδυ πάει η τηλετσόντα σύννεφο με τηλεφωνοαυνανιζόμενους των 2 ευρώ το λεπτό ή θα αλλάξουν ή θα κλείσουν χρεωμένα αφήνοντας πίσω τους 200 εκ.ευρώ ασφαλιστικές εισφορές από την εποχή που πρωτολειτούργησαν. Από εδώ και πέρα δεν θα χρειαστεί να μας επιβάλλει μέτρα κανείς, μα κανένας. Τα όποια μέτρα θα τα επιβάλλει η σκληρή πραγματικότητα που δεν γνωρίζει από ιδεολογίες και ιδεοληψίες. Το βιοτικό επίπεδο θα προσαρμοστεί με την πραγματικότητα της οικονομίας οποιαδήποτε κυβέρνηση και αν είναι. Η επαφή με την πραγματικότητα δεν μπορεί να αποφευχθεί διότι όσο και αν δεν θέλουμε να την δούμε, μας πλησιάζει κάθε μέρα. Η πραγματικότητα μοιάζει με το χρόνο. Όσα λίφτινγκ και να κάνεις «το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον».
Εδώ και πέντε χρόνια όσα πειράματα έγιναν πάνω στην οικονομία απέτυχαν όλα, για τον απλό λόγο δεν θέλησαν οι ηγέτες μας να δουν την πραγματικότητα. Σαράντα χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας, η χώρα ξαναζεί ένα αβέβαιο μέλλον όπου η μυθολογία έχει εκτοπίσει την πραγματικότητα. Δεν γνωρίζω αν οι ψήφοι να μετρούν ή να ζυγίζονται ( Π.Σίλερ).
Ο-ΝΗΡΙΚΟΣ
