ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ

Παγκάκια στο Λιμάνι του Νυδριού από το Σύλλογο Β. Νταίρπφελντ

Ο Σύλλογος Νταίρπφελντ Νυδριού σε συνεργασία με το Λιμενικό Ταμείο πραγματοποίησε την τοποθέτηση πάγκων στο λιμάνι του Νυδριού δίνοντας επιπλέον ομορφιά στο περιβάλλον…

Δημοσιεύω άρα υπάρχω; Ίσως.

Αλλά τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από τη δύναμη και τη λάμψη της Πράξης. Ο Σύλλογος Νταίρπφελντ Νυδρίου είναι ο σύλλογος με τις λιγότερες δημοσιεύσεις και τα πιο πολλά έργα στη πραγματική ζωή. Αυτά που ανατρέπουν την εικόνα του χαλασμένου αστικού  τοπίου και το δεδομένο της χαλασμένης συνήθειας…

Βλέπετε για παράδειγμα αυτά τα  παγκάκια στις φωτογραφίες που συνοδεύουν το κείμενο. Ένα νέο έργο μας σε συνεργασία με το Λιμενικό Ταμείο. Τα εγκαταστήσαμε στο λιμάνι στο Νυδρί, πριν λίγες μέρες.

Πρωτοφανή!

Αλλά όχι εκκεντρικά με την έννοια της επιτήδευσης. Όμως γεμάτα έκπληξη και μνήμη.

 Ένα μικρό συρμάτινο κλουβί γεμάτο πέτρες, η μία βάση τους: τα σαρζανέτ της Ιονίας και Ολυμπίας Οδού που διασχίζουμε με τα αυτοκίνητα, μάς έδωσαν την ιδέα.

 Την οποία έσπρωξε στην επιφάνεια και το φως της πλατείας η εικόνα μόχθου  – μνήμη μόχθου της ξερολιθιάς που ντύνει μέχρι τις κορυφές τους τα βουνά της Λευκάδας. Και απροσδόκητα γίνεται επιθυμία και παίρνει τη θέση της στη πλατεία.

Ο σύλλογος εναπόθεσε για πρώτη φορά την μικρή αυτή ιδέα – κατασκευή στο λιμάνι, το καλοκαίρι του 2016 για να προφυλάξει τους παλιούς υπέργειους κάδους – υπήρξε σχετική δημοσίευση. Θα υπάρξουν και άλλες.

Με πέτρες από τον Δημοσάρη

τον μικρό χείμαρρο που πηγάζει από τα βάθη της προϊστορίας και το ομηρικό όρος Νήϊον ( σημερινοί Σκάροι) πάνω από το Νηδρί. Εδώ το όνομα του χωριού με Η όπως το έγραφε ο Νταίρπφελντ. Σε αρμονία με την ορθογραφία του βουνού.

Έτσι η Ιστορία του τόπου γίνεται  ένα παιχνίδι με τη ζωή και όχι η λαμπρή κενότητα του παγερού μαυσωλείου…

Στην μάντρα του Τάκη Βικέντιου αγαπητού μέλους του συλλόγου, ένας λόφος από αυτές τις πέτρες που μας δίνει κάθε φορά με αγάπη και χαρά, χωρίς χρήματα.  Τις επιλέγουμε μία- μία. Να τον ευχαριστήσουμε, όπως και  τον κ. Δημήτρη από τη μάντρα στο Νυδρί που έδωσε τον γερανό και το φορτηγό για τη μεταφορά τους και το κάνει πάντα, όταν το ζητάμε.

Ο Ήφαιστος Νεοχωρίου

και μάγος του μετάλλου Δημήτρης  Κουβάτσης, τεχνίτης- καλλιτέχνης, τις τοποθέτησε με την προσήλωση και το μεράκι παλιού μάστορα. Με τα ίδια προσόντα έφτιαξε την όλη πρωτότυπη,   γι’ αυτό και δύσκολη, μεταλλική  κατασκευή επιλύοντας πολλά τεχνικά και αισθητικά προβλήματα.

Πάνω από το φτωχό υλικό του ποταμού πολυτελές, ανθεκτικό, χωρίς τα έξοδα συντήρησης   ξύλο. Και η άλλη μεταλλική βάση με ένα κρυμμένο σε σχήμα Δ στήριγμα, ασύμμετρη γι’ αυτό αρμονική.

Μια διαδικασία που άρχισε πολύ πριν από το Πάσχα και ένα μικρό όνειρο δύο σχεδόν χρόνια στην καρδιά μας!

Με βοηθό τον Νίκο Παναγιωτόπουλο τον ακούραστο βιοπαλαιστή τσιγγάνο που τρέχει κάθε φορά που τον καλούμε σε βοήθεια.

Η Δήμητρα Καββαδά, η ζωγράφος μας και γραφίστας, με την ιδέα της να αφήσουμε χωρίς πλάτη το λίθινο στοιχείο, ενίσχυσε την κομψότητα  της  κατασκευής.

Και βέβαια, ο πολύτιμος σύμβουλος  του καλού καγαθού που παράγει ο σύλλογος, Γιώργος Καββαδάς. Ο αρχιτέκτονας, φίλος και αρωγό μέλος του συλλόγου. Σ’ αυτόν προστρέχουμε πολύ συχνά και στην αυλή – εργαστήριο των θαυμάτων του παράγει σε 3d τις ιδέες μας και τις τελειοποιεί.

Είναι γεμάτη ταλαντούχους ανθρώπους η Λευκάδα και ο σύλλογος συνεχίζει μικρές και μεγάλες συνεργασίες και με άλλους. Θα υπάρξουν ανακοινώσεις.

Αλλά χωρίς τους πόρους του Λιμενικού Ταμείου πολλά από τα εγχειρήματα θα ήταν αδύνατα. Οι δικές μας συνδρομές δεν επαρκούν.

Όταν όμως  λέμε πόρους, πάλι εννοούμε ανθρώπους και βούληση ανθρώπων. Ο κ. δήμαρχος στήριξε την πρότασή μας.

Ο κ. Λάκης Χαλικιάς ο νέος πρόεδρος του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου, ο σεμνός αυτός άνθρωπος, ήρθε αρκετές φορές στο Νυδρί μετά από πρόσκληση του συλλόγου. Ανοικτός στην εκτίμηση για το έργο των συμπολιτών του. Μπορεί να θαυμάζει δηλ. τα επιτεύγματα των άλλων. Ιδιότητα όλο και πιο σπάνια μέσα στα μύρια κύματα του υπερεγώ μας. Έτσι τα παγκάκια είναι το πρώτο ορατό αποτέλεσμα  της συνεργασίας μας, μαζί με το μείζον έργο της καθαριότητας στο λιμάνι για το οποίο επίσης δουλέψαμε όλοι μαζί πριν μπει το καλοκαίρι και έχουμε καλά αποτελέσματα.

Γιατί λοιπόν η Βαρκελώνη,

που έπνιξε με τα ογκώδη παγκάκια της τις πόλεις της Ευρώπης και όχι εμείς. Εδώ στην Λευκάδα – Ελλάδα μπορούμε να παράγουμε αληθινά θαύματα. Και το ΝΗΔΡΙ,  δεν μπορεί να  το πιστέψει κανείς, στην πολύ μικρή κλίμακα της ζωής, που είναι η πιο σημαντική, πρωτοπορεί….

ΥΓ. Πριν δύο χρόνια το παρτέρι πίσω από τα παγκάκια ήταν μία έρημος. Τώρα τριανταφυλλιές, που ήθελε οπωσδήποτε η Άρτεμις, πράσινο, ακακίες Κωνσταντινουπόλεως.  Τις φύτεψε, τις συντηρεί και τις φροντίζει το μέγα πείσμα μας… 

 

Ελένη Βερυκίου