Σε λάθος που έκαναν ερευνητές πριν από έναν αιώνα περίπου, οφείλεται η θεωρία ότι το σπανάκι είναι πολύ πλούσιο σε σίδηρο. Μετρώντας την περιεκτικότητα του εν λόγω λαχανικού σε σίδηρο, έβαλαν την υποδιαστολή μια θέση πιο δεξιά από ό,τι έπρεπε.
Τα 100 γραμμάρια σπανάκι θεωρούταν ότι περιέχουν περίπου 36 mg σιδήρου, μια ποσότητα πραγματικά εντυπωσιακή, ενώ στην πραγματικότητα περιέχουν 3,60 mg σιδήρου.
Μπορεί μετά από χρόνια το λάθος να εντοπίστηκε, ωστόσο ο μύθος είχε ήδη διαδοθεί.
Το λάθος συνέβη στον 19ο αιώνα, περί το 1870, από έναν γερμανό χημικό , τον E. von Wolf. Το 1972, ο αμερικανός διατροφολόγος Arnold E. Bender το ανακάλυψε και το διέψευσε.
Αξιοσημείωτο δε είναι , ότι το σπανάκι περιέχει οξέα που καθιστούν δύσκολη την απορρόφηση του σιδήρου από τον οργανισμό.
Προκειμένου να απορροφηθεί καλύτερα ο σίδηρος που περιέχεται στο σπανάκι πρέπει να συνοδεύεται από βιταμίνη C, όπως για παράδειγμα από χυμό λεμονιού.
