Το κείμενο είναι της Σοφίας Ροντογιάννη – 15 χρονών
“Αγαπητέ γονέα και όχι μόνο,
Γιατί με κατακρίνεις ; Εμείς οι νέοι το ξέρουμε καλά πως μια από τις ανησυχίες σου είναι ο τρόπος που ζούμε και οι επιλογές μας. Αυτή η ανησυχία όμως τις περισσότερες φορές σε οδηγεί στο χλευασμό και την απαξίωση της νεολαίας. Στο χλευασμό και την απαξίωση του μέλλοντος δηλαδή.
Σχετικά με τον τρόπο ζωής μας, οι «μεγάλοι» – εσείς δηλαδή έχετε τη χειρότερη άποψη . Συγνώμη, πραγματικά λυπόμαστε, που δεν μπορούμε απλά να κάτσουμε στα αυγά μας και να μην αποφασίζουμε για τίποτα απ’ αυτά που μας αφορούν . Από παντού ακούω παράπονα , φασαρία και χαλασμό για τον τρόπο ζωής των νέων. Εμείς είμαστε οι τεμπέληδες , που δεν διαβάζουμε ποτέ ! Εμείς είμαστε οι αχάριστοι , που δεν καταλαβαίνουμε τις αιματηρές θυσίες που κάνετε για μας. Εμείς είμαστε οι αρνησίες που το πρώτο πράγμα που μας έρχεται να πούμε όταν ανοίγουμε το στόμα μας-ποιο στόμα, αυτό το βόθρο, δηλαδή – είναι ΟΧΙ! Εμείς είμαστε οι πλεονέκτες που θέλουμε να έχουμε παραπάνω απ’αυτά που αντέχει η τσέπη σας.
Θα μπορούσα να βρω κι άλλους , όχι και τόσο κολακευτικούς , χαρακτηρισμούς , που κατά καιρούς μας έχετε αποδώσει : ανίκανοι, απείθαρχοι, ακοινωνικοί , αθυρόστομοι, πεισματάρηδες, φρικιά! Όλα όμως με οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα. Δεν κάνετε την παραμικρή προσπάθεια να κατανοήσετε αυτή τη συμπεριφορά . Δεν κάνετε την παραμικρή προσπάθεια να ξεχωρίσετε την αιτία από την αφορμή , να μας πλησιάσετε, να μάθετε επιτέλους αυτό που αναρωτιέστε συνεχώς. Γιατί αυτά τα παιδιά είναι τόσο ξεροκέφαλα ; Γιατί ακριβώς είναι παιδιά . Εσείς ήσασταν χωμένοι ως το λαιμό στο διάβασμα όταν ήσασταν έφηβοι ; Μιλούσατε από γεννησιμιού σας σαν επίκουροι καθηγητές πανεπιστημίου ; Το “όχι” ήταν μια λέξη άγνωστη για το λεξιλόγιο σας ; Δεν ξέρω αν η απάντηση σ΄ αυτά τα ερωτήματα είναι “ναι” ή “’οχι” . Αυτό που ξέρω εγώ είναι ότι εμείς είμαστε νέοι βουτηγμένοι στην ανησυχία και την αμφισβήτηση , οικιοθελώς εκτεθειμένοι σε οτιδήποτε νέο, ριζοσπαστικό ,πρωτοπόρο κυκλοφορεί. Γυρίστε το χρόνο είκοσι, τριάντα , σαράντα χρόνια πίσω και αναρωτηθείτε σοβαρά. Πως ζούσα τότε ; Ήμουν ΠΑΝΤΑ υπάκουος ; Δεν έφτασε ποτέ η στιγμή που ήθελα απελπισμένα να βρίσω κάποιον ; Νομίζω πως ξέρω ήδη την απάντηση σ’αυτές τις ερωτήσεις. Νομίζω , επίσης, πως δεν γεννηθήκατε σαράντα χρονών και πλημμυρισμένοι σοφία και σύνεση. Δεν σας αφήνουμε να επιλέξετε για μας. Όχι είμαστε τόσο ανάποδοι που πάντα θέλουμε να επιλέξουμε εμείς με ή και χωρίς άγνοια των συνεπειών της επιλογής μας. Και φυσικά οι επιλογές μας είναι όλες λάθος. ΟΛΕΣ , όμως ! Συμφωνώ απολύτως δεν έχουμε την εμπειρία σας για να κρίνουμε πάντα σωστά και να επιλέγουμε σωστά! Δεν είναι πάντα εύκολο να ξεχωρίσουμε το σωστό από το λάθος. Όμως πρέπει να κάνουμε λάθη! Είναι απαραίτητο ! Πρέπει να πάθουμε , για να μάθουμε. Οι δικές σας εμπειρίες είναι πραγματικά χρήσιμες , όμως δεν μεταβιβάζονται απόλυτα. Πρέπει να αποκτήσουμε και εμείς δικές μας εμπειρίες μέσα από τα λάθη και τα σωστά μας ! Γιατί αν δεν κάνουμε λάθη τώρα που είμαστε μικροί κι έχουμε εσάς να μας ξελασπώνετε τότε πότε θα κάνουμε ; Όταν θα υπάρχουν δυσμενείς συνέπειες ; Και για να απαντήσω στο προηγούμενο ερώτημα, τα παιδιά είναι τέτοια ξεροκέφαλα και ανάποδα ανταρσίες και επαναστάτες ακριβώς επειδή θέλουν τη δυνατότητα να επιλεγούν και να κάνουν και λάθη χωρίς να κατακρίνονται και γιατί βλέπουν τα πράγματα από τη δική τους οπτική γωνία, από τη σκοπιά αυτού που θέλει να αποδεσμευτεί από όλους και απ’όλα και να κοιτάξει τη ζωή κατάματα. Θα σας πρότεινα , λοιπόν, να δείτε το βάθος του προβλήματος και να προσπαθήσουμε όλοι μαζί να βρούμε τη λύση για να το εξαλείψουμε. Μην κρίνετε από την πρώτη στιγμή , μην είστε ρατσιστές, μην βλέπετε μόνο τα αρνητικά. Να είστε καταδεκτικοί και θα δείτε ότι τα παιδιά σας θα σας ακούνε περισσότερο αν καταλάβουν ότι τα αγαπάτε γι’ αυτό που είναι πραγματικά και όχι γι’ αυτό που ονειρεύεστε να γίνουν. “Χαλαρώστε” , λοιπόν “λίγο τα λουριά”, αφήστε λίγο χώρο στους νέους να αναπνεύσουν και δείξτε τους λίγη εμπιστοσύνη, γιατί μόνο αυτοί μπορούν να πάνε αυτό το πτώμα σε αποσύνθεση που ονομάζετε “κοινωνία σας” ένα βήμα παραπέρα . Αν θεωρείτε ότι οι νέοι δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης, τότε το λάθος είναι δικό σας, γιατί εσείς τους αναθρέψατε και εσείς γίνατε τα πρότυπα τους .Αφήστε μας να κάνουμε λάθη , ώστε όταν έρθει η ώρα στην ενήλικη πια ζωή μας να κάνουμε επιλογές, να είμαστε πολύ προσεκτικοί επειδή θα γνωρίζουμε ότι θα πρέπει να λουστούμε τα αποτελέσματα ολομόναχοι. Αφήστε στην άκρη τη στενομυαλιά σας και δείτε τον κόσμο μέσα από τα μάτια των νέων. Θα δείτε έναν κόσμο πολύχρωμο, φωτεινό, γεμάτο ελπίδα, όπου ακόμα και τα λάθη είναι ευπρόσδεκτα .Ξεβουλώστε τα αυτιά σας και ακούστε αυτά που οι νέοι έχουν να σας πουν. Θα ανακαλύψετε ότι είναι ίδια με αυτά που θέλατε να πείτε κι εσείς κάποτε. “ Άκουσον με, πάταξον δε ”.
Με αγάπη και μεγάλη χαρά που σας
άνοιξα την καρδιά μου,
Σοφία Ροντογιάννη. 15 ετών
