Αγαπητοί γονείς αλλά και μελλοντικοί γονείς καλησπέρα,
Το διαδίκτυο επηρεάζει όλο και περισσότερο την ζωή μας είτε το θέλουμε είτε όχι. Για τον λόγο αυτό έχουν γραφτεί πολλά άρθρα για διάφορα θέματα που αφορούν τον τομέα παιδί και πως το επηρεάζει. Τι κίνδυνους κρύβει όταν ένα παιδί “σερφάρει” χωρίς επίβλεψη, πως να προστατευτεί, πόσο χρόνο πρέπει να του επιτρέπεται η πρόσβαση κτλ.
Ειδικός δεν είμαι και μέσα από το άρθρο δεν υπάρχει διάθεση για κριτική προς κανέναν αναγνώστη. Απλά θα ήθελα να εκφράσω τον προβληματισμό μου και ίσως να σας προβληματίσω λίγο.
Όπως προαναφέραμε, το διαδίκτυο επηρεάζει πολύ την ζωή μας διότι η πρόσβαση πλέον είναι άμεση από κινητά, tablet και pc ανά πάσα στιγμή όπου κι αν είμαστε. Κάπου εδώ θα σας πάω λίγα χρόνια πίσω, τότε που εμείς ήμασταν παιδιά και η μαμά μας το πιο κοντινό που είχε σε σχήμα tablet ήταν η βάση κοπής στην κουζίνα, o δε μπαμπάς το πιο κοντινό που είχε σε tablet ήταν η εφημερίδα που ήταν διπλωμένη στα δύο ή το αθλητικό ένθετο.
Απο εκείνη την εποχή έως και σήμερα η θέληση και η ανάγκη για παιχνίδι με τους γονείς δεν έχει αλλάξει, απλά έχει προχωρήσει η τεχνολογία.Αν θυμηθείτε τον εαυτό σας και τότε τους κοιτούσαμε με μάτια γεμάτα προσμονή να δούμε στα χείλη τους να σχηματίζεται η λέξη ” ΝΑΙ! ” στην ερώτηση ”μαμά/μπαμπά θα παίξεις μαζί μου;” όπως με την ίδια προσμονή τώρα τα παιδιά μας περιμένουν.
Θα μπορούσα να συνεχίσω να σας λέω πολλά, αλλά είμαι σίγουρος ότι τώρα που σας πήγα χρόνια πίσω και βλέπετε με τα μάτια ενός παιδιού μπορείτε να σκεφτείτε πολλά πράγματα που θέλατε από τους γονείς σας! Το ότι μεγαλώσαμε τώρα πια δεν σημαίνει ότι και τα παιδιά μας δεν θέλουν να παίξουν μαζί μας!
Πολλές φορές σκεφτόμαστε, ” αν θέλει να παίξει μαζί μου θα μου το ζητήσει… ” και καθόμαστε και περνάμε χρόνο στα διαδίκτυο αναμένοντας την ερώτηση του ” Μπαμπά θα παίξουμε με τ αυτοκινητάκια ; ” όμως αυτή η ερώτηση δεν έρχεται ποτέ….και δεν έρχεται ποτέ διότι αυτά τα δυο μικρά ματάκια μας βλέπουν αφοσιωμένους σε ένα άψυχο πράγμα να περνάμε τον χρόνο μας και θαρρούν ότι ίσως για εμάς είναι δουλειά και δεν πρέπει να μας ενοχλήσουν ή ίσως είναι σημαντικό για εμάς και δεν πρέπει να μας ρωτήσουν για να παίξουμε.
Σαφώς όμως κάποιοι ίσως να εργάζονται στο διαδίκτυο και αυτό είναι απόλυτα σεβαστό, όμως σκεφτείτε αυτά τα είκοσι λεπτά, μισή, μία ώρα που ξοδεύουμε στο διαδίκτυο για να δούμε την αστεία εικόνα, το άρθρο για τον τάδε ή το αστείο αυτό βίντεο, στερούν χρόνο από το παιδί μας που θα μπορούσαμε να του περιγράψουμε μια εικόνα, να ζωγραφίσουμε και να παίξουμε. Να πούμε τραγουδάκια, να ακούσουμε τι έχει να μας πει, να γελάσουμε ίσως με τις αστείες ατάκες που θα μας πει! Να του μιλήσουμε για την ζωή, να του λύσουμε απορίες, να του εξηγήσουμε γιατί πρέπει ή δεν πρέπει να κάνει κάτι. Να αποκτήσουμε μια πιο στενή επαφή, περισσότερη εμπιστοσύνη και σεβασμό!
Να πάμε μια βόλτα στην φύση για δύο ώρες και όχι να του δώσουμε πέντε αυτοκινητάκια ή δυο κούκλες στο δωμάτιο και να καθίσουμε με στον καναπέ ” σερφάροντας “! Να επιτρέψουμε στο παιδί μας να ανακαλύψει τι κρυβόταν κάτω απο την πέτρα! Να φέρει το σαλιγκαράκι σαν τρόπαιο αναζήτησης και να το επιβραβεύσουμε αλλά και να του εξηγήσουμε ότι πρέπει να το αφήσουμε εκεί που ήταν… να …να …να … ατελείωτα να…. αυτά τα ατελείωτα που θέλαμε κι εμείς από τους δικούς μας γονείς!
Κάτι τέτοιες στιγμές λοιπόν μην ξεχνάτε το παιδί που κρύβεται μέσα σας, χαμηλώστε λίγο και ελάτε στο ύψος που βλέπουν τα ματάκια των παιδιών μας!
Ζήστε μαζί τους, παίξτε μαζί τους, μεγαλώστε μαζί τους και αυτά θα μεγαλώσουν μαζί σας!
Η μαγεία κρύβεται στον χρόνο που αφιερώνετε στο παιδί και όχι στο διαδίκτυο!
Ραντεβού στο επόμενο άρθρο.
Μότζο Τζότζο
