Σ. Φλογαΐτης: Κομμάτι της διάπλασής μου, οι απλούστεροι και ταπεινότεροι άνθρωποι της Λευκάδας
Για την κατάσταση την οποία βιώνει τώρα η χώρα, τις αιτίες που δεν προχωρούν εύκολα και γρήγορα οι εκάστοτε μεταρρυθμίσεις, αλλά και για την αγαπημένη του Λευκάδα μίλησε ο Καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών, Σπύρος Φλογαίτης στο Action24 και τη δημοσιογράφο Βίβιαν Μπενέκου.
Η καμπή της εποχής είναι η παγκοσμοποίηση ανέφερε: «Είναι μεγάλη πρόκληση, γιατί για πρώτη φορά το κράτος δεν έχει οικονομικά σύνορα. Το κράτος δεν ελέγχει την οικονομία του. Τα κράτη δημιουργήθηκαν και αναπτύχθηκαν μέχρι σήμερα για πολλούς λόγους, ένας από αυτούς ήταν για την οργάνωση της οικονομίας».
Ακόμη κι αν η κοινωνία αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει η ανάγκη μεταρρυθμίσεων, υπάρχει πάντα ο φόβος εξηγεί ο κ. Φλογαίτης: «Η κοινωνία μπορεί να καταλαβαίνει ότι έχει ένα πρόβλημα, αλλά σου λέει αν το αλλάξω μήπως είναι χειρότερα; Αν επιχειρήσω τη μεταρρύθμιση μήπως τα παιδιά μου πληρώσουν την επιλογή που κάνω εγώ; Είναι ανθρώπινο και είναι παγκόσμιο».
Επιπροσθέτως, η τετραετία μίας κυβερνητικής θητείας δεν είναι πάντα αρκετή για να αποδώσουν οι βαθιές τομές, αναφέρει.
Με θέρμη μίλησε για το φίλο του Προκόπη Παυλόπουλο, το νέο ΠτΔ: «Είναι ένας άνθρωπος με τον οποίο έχω συνδεθεί και φιλικά και οικογενειακά. Τον πάντρεψα όταν ήμασταν πολύ νέοι το 1975. Και το λέω αυτό γιατί κανείς τότε δε μπορούσε να φανταστεί το μέλλον μας.
Είναι τιμή για μάς που η ζωή μας ένωσε με αυτόν τον άνθρωπο».
Από τη συζήτηση δεν ήταν δυνατόν να απουσιάζει η Λευκάδα, για την οποία ο Σπύρος Φλογαϊτης μιλά με νοσταλγία και ευγνωμοσύνη ανατρέχοντας στα παιδικά και φοιτητικά του χρόνια:
« Πήγα σε ένα από τα δύο δημοτικά σχολεία της Λευκάδας και στο μοναδικό γυμνάσιο Λευκάδας. Αυτή ήταν η τύχη της ζωής μου, γιατί έζησα ωραία χρόνια με ανθρώπους όλων των κοινωνικών ομάδων. Υπήρξα τυχερός που έμαθα γράμματα από αυτούς τους δασκάλους. Σε μια κοινωνία η οποία ήταν εγγράμματη και αναδείκνυε τα γράμματα και τις τέχνες. Πέρασα πολύ ωραία χρόνια. Στη συνέχεια, ως φοιτητής της δεκαετίας του ‘70 πέρασα πολύ ωραία καλοκαίρια, γιατί ήμουν ο καλύτερος φίλος των απλούστερων και ταπεινότερων ανθρώπων της πόλης από τους οποίους έμαθα πολλά, μου είναι αξέχαστοι και είναι κομμάτι της διάπλασής μου».
Ο Σπύρος Φλογαίτης δηλώνει ότι βρίσκεται πάντα στη διάθεση των Λευκαδιτών, ωστόσο δεν επιθυμεί να αναμειγνύεται στα εσωτερικά του νησιού και των ανθρώπων του, αφενός γιατί ο ίδιος δε μένει πια εκεί, αφετέρου γιατί οι ίδιοι ξέρουν καλύτερα κι εκ των έσω τις ανάγκες και τις καταστάσεις.
