Ο προπονητής του Τηλυκράτη Π.Πολίτης, μιλώντας στο lefkadapress για όλους και για όλα.
Συναντήσαμε τον προπονητή του Τηλυκράτη Πάνο Πολίτη και μιλήσαμε μαζί του τόσο για την ομάδα, όσο και για θέματα που ταλανίζουν το ποδόσφαιρο του επιπέδου των ΕΠΣ, για τη δική μας ΕΠΣ, το πρωτάθλημα της πρώτης κατηγορίας αλλά και για τις σχέσεις του με τους φίλους και ποδοσφαιριστές του στην ομάδα του Τηλυκράτη. Το ποιος είναι ο Πάνος Πολίτης δεν χρειάζεται να πούμε. Μπορεί κανείς να καταλάβει από τα λεγόμενά του.
Καλησπέρα κύριε Πολίτη, είναι μεγάλη μου χαρά που δεχθήκατε να μιλήσουμε…
Καλησπέρα και σε σένα και αν θέλεις να μιλήσουμε καλά θα κάνεις να μου μιλάς στον ενικό, όπως μιλάω κι εγώ σε σένα.
Βεβαίως, κανένα πρόβλημα. Λοιπόν, θα ήθελα να ξεκινήσω μιας και συζητήσεις υπάρχουν, είτε μέσω παικτών, είτε φιλάθλων για την παραμονή σου στο τιμόνι της ομάδας. Εσύ; Πώς βλέπεις τη θέση σου στη μεγάλη ομάδα, και περισσότερο, θα ήθελες να συνεχίσεις και τις επόμενες χρονιές στο τιμόνι;
Η θέση μου στην ομάδα θα διαρκέσει όσο θα διαρκέσει και το πρωτάθλημα. Με τη λήξη του πρωταθλήματος σταματάω, δεν ασχολούμαι ξανά, γιατί δεν μου αρέσει να ασχολούμαι με μεγάλες ομάδες. Έμεινα γιατί η διοίκηση δεν είχε άλλες επιλογές, δέθηκα με τα παιδιά, κάναμε μαζί μια προσπάθεια και δεν ήθελα να εγκαταλείψω την προσπάθεια στη μέση.
Όταν λες δεν σου αρέσει, μπορείς να το διευκρινήσεις λίγο;
Αυτό που μου αρέσει εμένα πολύ να κάνω και αγαπώ πάρα πολύ, είναι να ασχολούμαι με ακαδημίες. Όταν ασχολείσαι με ακαδημίες, αν θες να το κάνεις σωστά, δεν μπορείς να ασχολείσαι και με άλλα πράγματα. Έτσι απλά.
Έχω μιλήσει με παιδιά από την ομάδα, ποδοσφαιριστές σου, με παιδιά που έχουν παίξει και σε άλλες ομάδες μακριά από τη Λευκάδα, και μου έχουν πει ότι αυτή τη σχέση προπονητή-ποδοσφαιριστών δεν την έχουν δει πουθενά. Μου έχουν πει ότι είστε φίλοι.
Ναι, εννοείται ότι είμαστε φίλοι. Για μένα ο μοναδικός τρόπος που μπορεί να λειτουργεί αρμονικά μια ομάδα, ο προπονητής -και δεν αναφέρομαι σαν προπονητής, αλλά σαν ένας άνθρωπος που ασχολείται με το ποδόσφαιρο και έχει μια άποψη- έχει πολλούς τρόπους να να περάσει τις ιδέες του μέσα σε μία ομάδα. Το θέμα είναι να μην ασκεί εξουσία από ανασφάλεια. Επίσης δεν μπορείς να πας ξαφνικά σε μια ομάδα και να λες ότι θα λειτουργήσω, έτσι, χωρίς να υπολογίζεις τους παίκτες. Ο ποδοσφαιριστής όταν τον προσεγγίζεις σαν προσωπικότητα, σαν έναν διαφορετικό άνθρωπο με τις ανάγκες του, άλλος είναι πιο ευαίσθητος, άλλος είναι πιο έξυπνος, άλλος είναι πιο συνεσταλμένος, όταν λοιπόν τον προσεγγίζεις σαν άνθρωπος, μπορείς να του πάρεις πολύ μεγάλο ποσοστό από τις δυνατότητες που έχει. Αν τον έχεις σε απόσταση, το μόνο που καταφέρνεις, είναι να έχεις μία, τύπου πειθαρχία στην ομάδα, η οποία όμως δεν βοηθά τον παίκτη να αποδώσει αυτά που μπορεί. Κι αυτή είναι η προσέγγιση που έχω γενικότερα. Το ποδόσφαιρο εκτός απ’ όλα τ’ άλλα είναι ψυχολογία.
Κάτι τέτοιο όμως για να επιτευχθεί προϋποθέτει και ένα επίπεδο χαρακτήρα…
Είχα την τύχη, την τιμή, να είμαι με αυτά τα παιδιά, τα οποία είναι καταπληκτικοί χαρακτήρες. Δίνουν και την ψυχή τους για την ομάδα, παίζουν για τη φανέλα και είναι παιδιά που με στηρίξανε και μ’ αγκαλιάσανε όπως δεν το περίμενα. Κι είμαι πάρα πολύ υπερήφανος που αυτό το διάστημα ήμουνα και για λίγο ακόμα θα είμαι μαζί τους. Είμαι περήφανος που τους προπόνησα.
Αυτό που είχε εκλείψει τα τελευταία χρόνια, απ όσο γνωρίζω, είναι αυτό που προανέφερες, το «παίζω για τη φανέλα». Φέτος κατά πόσο υπάρχει αυτή η νοοτροπία στην ομάδα;
Αυτό υπάρχει στην ομάδα σε πολύ μεγάλο βαθμό. Τα παιδιά αγαπάνε την ομάδα, σαν ομάδα, σαν Τηλυκράτη και ένα κομμάτι της προσπάθειάς τους στηρίζεται αποκλειστικά σε αυτό. Ότι παίζουν για τη φανέλα. Είδαμε σε πολλά παιγνίδια παίκτες να βάζουν γκολ και να φιλούν το σήμα του Τηλυκράτη, να μου λένε εμένα ότι ο Τηλυκράτης έχει ιστορία και πολλά άλλα. Είναι δεμένα τα παιδιά με την ομάδα και παίζει ρόλο αυτό, γιατί όταν είσαι δεμένος με μια ομάδα, κοπιάζεις περισσότερο γι’ αυτήν. Τα συγκεκριμένα παιδιά είναι εκεί που είναι, έχουν κάνει την τεράστια αυτή προσπάθεια για να βρεθούν εκεί, από την αγάπη τους στον Τηλυκράτη. Υπήρχανε παίκτες που θα μπορούσανε πολύ εύκολα και πολύ άνετα να παίζουν σε μεγαλύτερες ομάδες και με περισσότερα χρήματα. Πήραν και λιγότερα χρήματα και ίσως για κάποιους να ήταν και πισωγύρισμα στην καριέρα τους, για να είναι σε αυτή την ομάδα. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό και πρέπει να το εκτιμήσουμε όλοι.
Το πρωτάθλημα φτάνει στο τέλος του. Χωράνε προγνωστικά;
Είναι λίγο επιπόλαιο να κάνεις προγνωστικά, γιατί το ποδόσφαιρο μερικές φορές και θέμα συμπτώσεων και θέμα συγκυριών. Όπως στο παιγνίδι στην Πάργα που αναβλήθηκε δυο φορές για να καταλήξουμε να παίξουμε χωρίς δυο βασικούς μας παίκτες. Δεν μπορείς να κάνεις προβλέψεις στο ποδόσφαιρο. Θεωρώ ότι θα είναι μία μάχη η οποία θα κριθεί σε λεπτομέρειες, ανεξάρτητα του ποιος θα είναι πρώτος, δεύτερος ή τρίτος. Ένα παιγνίδι είναι. Αυτό που έχω να πω είναι ότι και οι τρεις ομάδες είναι πολύ καλές, και οι τρεις ομάδες έχουν τα δικά τους θετικά στοιχεία.
Μπορείς να μας αναλύσεις λίγο αυτά τα στοιχεία, τον τρόπο της κάθε ομάδας, βάσει της δικής σου οπτικής φυσικά.
Το Καναλάκι είναι μια πολύ οργανωμένη, πολύ γυμνασμένη ομάδα. Δεν σε γοητεύει με το παιγνίδι που παίζει, αλλά το παιγνίδι που παίζει το παίζει καλά και αν μπεις στην παγίδα να παίξεις το παιγνίδι του, το Καναλάκι θα σε κερδίσει. Για να κερδίσεις το Καναλάκι πρέπει να παίξεις με τον τρόπο το δικό σου. Ο Πανλευκάδιος είναι μια ομάδα που έχει έναν πολύ καλό προπονητή, είναι ομάδα που είναι γυμνασμένη, είναι χρόνια μαζί, είναι πειθαρχημένη και πολύ καλή αγωνιστικά. Ο Τηλυκράτης είναι μια ομάδα που κατά τη γνώμη μου έχει την καλύτερη ποιότητα και από τις τρεις αυτές ομάδες, σαν ποδοσφαιριστές, αλλά υστερεί στο ότι η ομάδα είναι κουρασμένη -λόγω του ότι δεν είχε πολλές εναλλακτικές λύσεις- από όλη αυτή την προσπάθεια που έχουν κάνει αυτά τα παιδιά από τον Αύγουστο. Έχει βγει κούραση πλέον και μπορεί να φανεί και στα μπαράζ.
Πως βλέπεις τον τρόπο που αναδεικνύεται ο πρωταθλητής στην ΕΠΣ; Τι έχεις να πεις για τα μπαράζ ανάδειξης πρωταθλητή;
Είναι απαράδεκτος. Κατ’ αρχήν είναι απαράδεκτο, για κάνουμε και μια γενικότερη θεώρηση του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα, είναι απαράδεκτο κάθε ΕΠΣ να έχει τη δική της μέθοδο. Αλλού δεν έχει μπαράζ, αλλού ο πρώτος πρέπει να έχει 7 βαθμούς διαφορά, αλλού 4. Δεν είναι ποδόσφαιρο αυτό. Έπρεπε να υπάρχει ένας κανονισμός που να τον υπηρετούν όλοι. Από την άλλη, όταν μία ομάδα έχει κάνει μια διαδρομή ενός χρόνου, έχει επενδύσει χρήματα και τερματίζει πρώτη, δεν μπορείς να της λες να παίξει μια χρονιά σε ένα παιγνίδι, γιατί μπορεί σε αυτό το παιγνίδι να είναι σε μια κακή μέρα. Να δεχθεί ένα τυχερό γκολ και η μετά να μη μπορεί να βάλει τη μπάλα στα δίχτυα με τίποτα. Δεν μπορείς μία ομάδα που έχτιζε ένα χρόνο το δικό της κτίσμα να της το γκρεμίσεις σε μια μέρα. H μοναδική και δικαιότερη λύση είναι τα play off μεταξύ των τεσσάρων πρώτων. Όλες οι ομάδες να παίζουνε μεταξύ τους, ώστε να έχεις το δικαίωμα να κάνεις ένα άτυχο αποτέλεσμα και να το καλύψεις σε κάποιο άλλο αγώνα και να υπάρχει μπόνους στον πρώτο, στον δεύτερο και ούτω καθ’ εξής. Για να δείξεις ότι ανταμείβεις την προσπάθεια που κάνει όλο το χρόνο. Αυτό που γίνεται τώρα δεν το καταλαβαίνω.
Η διαιτησία; Πώς βλέπεις τη διαιτησία και τους διαιτητές αυτή τη χρονιά;
Σε γενικές γραμμές ένα πράγμα που έχω παρατηρήσει στη διαιτησία φέτος, μετά από πολλά χρόνια που έχω να ασχοληθώ με το ποδόσφαιρο, γιατί δεν ασχολούμουν, ήμουν σε ακαδημίες και στο σπίτι μου, οι διαιτητές έχουν γίνει πολύ πιο έντιμοι, πολύ πιο δίκαιοι, αλλά από την άλλη, λείπει η παιδεία. Φάσεις προφανείς που μπορείς να τις εκτιμήσεις εύκολα, δεν μπορούν να τις εκτιμήσουν. Δεν προσπαθούν να αδικήσουν κάποια ομάδα, είναι πολύ πιο ανεξάρτητοι οι διαιτητές πλέον, δεν προσπαθούν με το ζόρι να αδικήσουν κάποια ομάδα αλλά αδικούν τον εαυτό τους και το ποδόσφαιρο γιατί δεν έχουν παιδεία. Έχω δει πολλούς διαιτητές εύκολες φάσεις να μη μπορούνε να τις εκτιμήσουνε, έχω δει διαιτητές που να είναι πάρα πολύ καλοί και έχω δει και διαιτητές που δεν θα έπρεπε να ασχολούνται με αυτό το πράγμα. Έχει απ’ όλους. Αλλά αν θέλουμε να φτιάξουμε ποδόσφαιρο, πρέπει να σταθούμε πολύ στους διαιτητές. Οι διαιτητές είναι πολύ σημαντικό κομμάτι του ποδοσφαίρου, αυτοί δίνουν το ρυθμό στο παιγνίδι, αυτοί τον αλλάζουν… Πρέπει να σταθούμε στους διαιτητές.
Θα ήθελες να σταθούμε λίγο στην φετινή ομάδα του Τηλυκράτη; Να πούμε δυο λόγια για την πορεία που κάνει. Πώς έχει καταφέρει μετά από τις περιπέτειες που πέρασε να σταθεί και πάλι καλά στα πόδια του.
Η ομάδα μου ότι έχει καταφέρει μέχρι τώρα το οφείλει στους ποδοσφαιριστές της και στη διοίκηση που τους στήριξε στο βαθμό που μπορούσε, αλλά οι κύριοι συντελεστές στην πολύ καλή πορεία και κυρίως, -ένα πράγμα που με κάνει χαρούμενο- στην καλή εικόνα που έχει σχηματίσει γύρω του ο Τηλυκράτης για το ποδόσφαιρο που παίζει, οφείλεται αποκλειστικά στους ποδοσφαιριστές, οι οποίοι μόνοι τους, ταλαιπωρημένοι, κουρασμένοι, από τότε που ξεκίνησε η προετοιμασία μέχρι τώρα, έχουν την ομάδα εκεί που την έχουν. Ό,τι και να γίνει στη συνέχεια, για μένα αυτά τα παιδιά είναι πρωταθλητές. Ότι και να γίνει αυτά τα παιδιά μέσα στην ψυχή μου είναι πρωταθλητές. Και να τονίσουμε σ’ αυτό ότι η συμβολή του προπονητή τους είναι ελάχιστη.
Παρακολουθώντας αγώνες του Τηλυκράτη, έχω παρατηρήσει ότι ενθαρρύνεις τους ποδοσφαιριστές σου, ό,τι και γίνει μέσα στο παιγνίδι και ποτέ δεν έχω ακούσει την παραμικρή φωνή αποδοκιμασίας. Έχουμε συνηθίσει να ακούμε παρατηρήσεις διαφορετικού είδους…
Δεν μπορείς να ρίξεις έναν παίκτη και να περιμένεις από αυτόν να παίξει, δε γίνεται αυτό. Δεν μπορείς έναν παίκτη να τον βρίζεις, να μειώνεις την προσωπικότητά του, να τον μειώνεις σαν άνθρωπο και μετά να του ζητάς να παίξει κιόλας. Ακόμα κι αν έχει κάνει κάτι λάθος, το καταγράφεις μες το μυαλό σου, το αφήνεις να περάσει και την επόμενη μέρα, ούτε καν μετά τον αγώνα, την επόμενη μέρα που είναι όλοι ήρεμοι, τον πιάνεις φιλικά και του λες, αφού έχεις πρώτα οικοδομήσει μια καλή σχέση. Δεν μιλάς ποτέ άσχημα σε έναν παίκτη μέσα στο παιγνίδι. Του κάνεις κακό και αυτό θα πρέπει να καλλιεργηθεί και σαν νοοτροπία μεταξύ των παικτών. Ήρεμα κι ωραία στην προπόνηση να το βελτιώσουμε. Ένας παίκτης πρέπει να παίζει και για σένα, να παίζει και για τον προπονητή του. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Έχεις βρεθεί αντιμέτωπος με λάθος συμπεριφορές ποδοσφαιριστών στην ομάδα, ή τουλάχιστον με λάθος νοοτροπίες ποδοσφαιριστών. Μεμονωμένες έστω, μιας και όπως είπες όλα τα παιδιά είναι εξαιρετικοί χαρακτήρες.
Είναι ένα μεγάλο και σοβαρό θέμα αυτό και καλό θα ήταν να το πάρουμε από την αρχή. Έχω λοιπόν ακούσει από πολλούς, ότι η Λευκάδα δεν έχει ταλέντα. Το έχω ακούσει κι από Λευκαδίτες. Είναι ένα πράγμα που με βγάζει από τα ρούχα μου. Είναι ένα πράγμα που με εξοργίζει γιατί ο καθένας αποποιείται τις ευθύνες του και το φορτώνει σε κάτι αόριστες έννοιες, όπως ότι η Λευκάδα δεν έχει ταλέντα και δεν κοιτάμε να δούμε τι φταίει. Το πρώτο που φταίει είναι αυτό. Η λάθος νοοτροπία.
Η λάθος νοοτροπία των ποδοσφαιριστών; Των νέων ποδοσφαιριστών;
Και των νέων και των παλαιότερων ποδοσφαιριστών και κυρίως το παρατηρώ από Λευκαδίτες ποδοσφαιριστές αυτό. Φέτος, πρώτη φορά που έχω συνεργαστεί με μεγάλη ομάδα και με ποδοσφαιριστές που έχουν παίξει σε μεγαλύτερη κατηγορία, ο μόνος ποδοσφαιριστής που είδα και μου ‘κανε φοβερή εντύπωση με το να έχει πρόβλημα, σαν εντοπιότητα, ήταν ο Λευκαδίτης. Έχω βρεθεί λοιπόν, για να επανέρθουμε στη δική σου ερώτηση, αντιμέτωπος με λάθος νοοτροπία ποδοσφαιριστή. Με παιδί που εν ολίγοις ήταν σαν να μου έλεγε «δεν μ’ ενδιαφέρει η ομάδα. Το μόνο που μ’ απασχολεί είναι ο εαυτός μου». Αυτή η νοοτροπία δεν μπορεί να βοηθήσει κανένα να πάει μπροστά, γιατί πιστεύοντας κάτι τέτοιο (πχ ότι είσαι αδικημένος), δεν θα ανακαλύψεις ποτέ τις ατέλειές σου, δεν θα βελτιωθείς ποτέ γιατί νομίζεις πως δεν φταις ποτέ εσύ.
Αυτό μπορώ να πω μας οδηγεί αμέσως αμέσως στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν κοινωνία.
Μα το ποδόσφαιρο μια μικρογραφία της κοινωνίας είναι. Έχουμε φτάσει εδώ λόγω της λανθασμένης νοοτροπίας που έχουμε ως άνθρωποι και προσωπικότητες.
Επομένως μπορεί το ποδόσφαιρο να διδάξει, να θέσει σωστές βάσεις στα μικρά παιδιά έστω, για να μπορέσουν μεθαύριο να γίνουν και σωστοί άνθρωποι απέναντι στον συνάνθρωπο και στην κοινωνία.
Εννοείται .Η βασικότερη προσφορά μιας ακαδημίας είναι αυτή. Έτσι που έχουν γίνει σήμερα οι υποχρεώσεις των παιδιών, τα παιδιά περνούν ένα πολύ σημαντικό χρόνο της ζωής τους στις ακαδημίες. Με ποιον θα συνεργαστούν, σε τι περιβάλλον θα μεγαλώσουν, τι φιλοσοφία θα έχει αυτή η ακαδημία, είναι πράγματα που τους χαρακτηρίζουν και τους ακολουθούν σε όλη τους της ζωή. Εκεί που είναι η βάση, το παιδί δεν έχει ακόμα διαμορφώσει τη νοοτροπία του, εκεί εμείς, με τη σωστή φιλοσοφία, με το να αγαπάμε τα παιδιά να βρισκόμαστε κοντά στα παιδιά, να είμαστε δίκαιοι μαζί τους, μπορούμε να τους μάθουμε το fair play, να συνεργάζονται, να είναι ομαδικοί, να είναι πειθαρχημένοι, να βοηθάνε τον συμπαίκτη τους, να αναγνωρίζουνε τα λάθη τους, να βελτιώνονται, πράγματα που θα τους φανούν χρήσιμα και στην υπόλοιπη ζωή τους.
Εσύ πώς μιλάς στα παιδιά, τι τους δίνεις, πώς τα βοηθάς μέσω της ακαδημίας και του ποδοσφαίρου να αποκτήσουν κάτι παραπάνω από ποδοσφαιρικές γνώσεις, ή να το θέσουμε καλύτερα, να αποκτήσουν κάποιες βάσεις;
Τα παιδιά τα δικά μου(τα ποδοσφαιρικά παιδιά), ό,τι συζητάμε το συγκρίνω με τη ζωή τους. Παράδειγμα το πρόβλημα του άγχους. Πώς το άγχος μπορεί να παίξει αρνητικό ρόλο στην εξέλιξη τους στη ζωή, όχι στο ποδόσφαιρο. Έφερνα παράδειγμα τις πανελλαδικές. Θα πάτε κάποια στιγμή να γράψετε, αν έχετε παραπάνω άγχος απ’ ότι πρέπει δεν θα σας αφήσει να αποδώσετε και ολόκληρη τη ζωή σας θα την καταστρέψετε για μια έννοια που δεν υπάρχει. Πρέπει κάθε παιδί να συνειδητοποιήσει ότι είναι ο εαυτός του. Μπορεί να βελτιωθεί, αλλά δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο. Αν το συνειδητοποιήσει αυτό, τότε θα πάψει το άγχος. Δεν μπορεί το τάδε παιδί να γίνει Μαραντόνα, παρά να είναι ο εαυτός του. Εκεί η ακαδημία μπορεί να παίξει ένα σημαντικό ρόλο, γενικότερα στην αθλητική παιδεία των παιδιών.
Πόσο βοηθάνε οι συνθήκες ώστε να επιτευχθούν όλα αυτά;
Θέλουμε στη Λευκάδα να έχουμε κάποια πράγματα χωρίς όμως να έχουμε τις προϋποθέσεις για να τα αποκτήσουμε. Όχι μόνο στις ακαδημίες, αλλά και στη μεγάλη ομάδα δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις. Δεν μπορείς να έχεις ομάδα μεγάλη, μικρή, χωρίς βοηθητικό γήπεδο, δεν γίνεται. Δεν μπορείς να έχεις μια ακαδημία να προπονείται σε γήπεδο 7x7. Υπάρχει πρόβλημα με τις εγκαταστάσεις. Πρέπει οι ομάδες σε συνεργασία με τα Δήμο, με τους φορείς, να βρούνε λύσεις σε αυτό το θέμα. Γιατί η ακαδημία δεν είναι μόνο ποδόσφαιρο. Είναι δημιουργικός χρόνος. Αποσπάς το παιδί απ’ τα τάμπλετ, από τις καφετέριες, τα ηλεκτρονικά παιγνίδια, τα βγάζεις στη φύση, έρχονται σε επαφή με ανθρώπους, αθλούνται, χτίζουν ένα υγιή σώμα. Όλα αυτά είναι τόσο σημαντικά που αξίζει να επενδύσουμε. Κι αυτό που λένε για τα ταλέντα. Ας μας δώσουνε μια ευκαιρία, να αποδείξουμε αν έχει η Λευκάδα ταλέντα. Αλλά το πρώτο βήμα για να αποδείξουμε αν η Λευκάδα έχει ταλέντα, είναι οι ακαδημίες να ενωθούνε. Δεν μπορείς να έχεις ακαδημία που παράγει ταλέντα όταν στην ίδια ακαδημία συνυπάρχουνε, ο πάρα πολύ καλός παίκτης, ο μέτριος, και ο κακός ο παίκτης. Δεν γίνεται να βγει κανένα ταλέντο με αυτή τη διαδικασία. Εάν θέλουμε να φτιάξουμε το ποδόσφαιρο στην Λευκάδα και να δει ο κόσμος πόσα ταλέντα έχει η Λευκάδα, πρέπει οι δυο ακαδημίες να ενωθούνε.
Θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, ανεξάρτητα από το ποιον δρόμο θα ακολουθήσουν οι μεγάλες ομάδες;
Πρέπει να γίνουν κάποια πράγματα με το σωστό τον τρόπο. Ανεξάρτητα με το αν θα ενωθούν οι δυο ομάδες οι μεγάλες, μπορεί να υπάρχει μία ακαδημία στη Λευκάδα. Οι διοικούντες στο λευκαδίτικο ποδόσφαιρο κάνουν ένα έγκλημα και δεν θα μάθουνε ποτέ. Η σοβαρότερη επένδυση μια ομάδος είναι ο προπονητής και όχι οι παίκτες. Ο σωστός προπονητής. Αν θες να κάνεις ακαδημίες, -βγάζω τον εαυτό μου απ’ έξω- πας και βρίσκεις κάποιον που να έχει τεχνογνωσία, την εμπειρία και να ξέρει να δουλεύει ακαδημίες. Πρέπει να έρθει ένας προπονητής και λέω να έρθει, όχι ότι υποτιμώ τους ντόπιους προπονητές, αλλά ο Λευκαδίτης έχει σχέση με τους ντόπιους, επηρεάζεται.
Σίγουρα ο προπονητής παίζει μεγάλο ρόλο. Υπάρχουν και παραδείγματα που…
Να σου πω εγώ ένα παράδειγμα. Από δω κάποτε πέρασε ένας προπονητής. Ένας πέρασε, δεν πέρασε άλλος. Ο Αντώνης Μανταλόπουλος. Αυτός ήταν εδώ προπονητής όταν εγώ ήμουν 13. Ήταν ο Τηλυκράτης στην εθνική ερασιτεχνική τότε. Πριν τα παιγνίδια της μεγάλης ομάδας εμείς, τα τσικό τα λέγανε τότε, παίζαμε μισή ώρα με τα τσικό της αντίπαλης ομάδας. Ήταν υποχρεωτικό. Παίζαμε με την Καλαμάτα, με τον Πύργο, με την Κέρκυρα. Αυτός ο άνθρωπος ήρθε 2 φορές στη Λευκάδα, δούλεψε όπως ήξερε να δουλεύει και άφησε παίκτες για 15 χρόνια. Όσοι παίξανε ποδόσφαιρο από τη γενιά μου, ήτανε όλοι από αυτό τον άνθρωπο. Κανένας προπονητής από τότε και μετά που πέρασε από τη Λευκάδα, δεν έβγαλε παίκτες.
Είδα στον Τηλυκράτη έναν πιτσιρικά που τον έχεις πάρει μαζί σου με την μεγάλη ομάδα, και του έχεις δώσει και χρόνο συμμετοχής. Πόσο μπορεί να βοηθήσει έναν μικρό κάτι τέτοιο; Οι εμπειρίες αυτές;
Τον Μηνά λες. Τον παίρνω μαζί, του δίνω το χρόνο το σαν αλλαγή, να μπει στην ψυχολογία της ομάδας, να εγκλιματιστεί, έτσι ώστε του χρόνου που θα πάρει κι άλλες συμμετοχές θα παίξει και βασικός σε ένα εύκολο παιγνίδι , και όταν θα είναι 16 χρονών, πρέπει να είναι έτοιμος να παίξει βασικός στην ομάδα στο ‘Α τοπικό. Ένα παιδί 16 χρονών που δεν μπορεί να παίξει βασικός στο ‘Α τοπικό δεν χρειάζεται να ασχολείται άλλο με το ποδόσφαιρο. Δεν γίνεται ένα παιδί με ταλέντο τόσων ετών να μην παίζει βασικός. Δεν μπορεί 16 χρονών να παίζουν champions league και να μην παίζουν στο ‘Α τοπικό. Το πρόβλημα της Ελλάδος είναι αυτό, δεν προσέχουμε και δεν προωθούμε τα μικρά παιδιά.
Μιλώντας για τις ακαδημίες και για τα σφάλματά τους, ποιο πιστεύεις ότι είναι το μεγαλύτερο και ότι πρέπει άμεσα να διορθωθεί;
Το μεγαλύτερο σφάλμα που υπάρχει στις ακαδημίες αυτή τη στιγμή είναι η ανακατανομή των παιδιών κάθε χρονιά σε άλλη ομάδα, άλλης ηλικίας. Πχ μια ομάδα της πέμπτης και της έκτης, που έχει δουλέψει μαζί όλο το χρόνο και έχει καταφέρει να παίξει καλό ποδόσφαιρο, στο τέλος της χρονιάς τα παιδιά της έκτης θα ανέβουν γυμνάσιο και θα μείνουν πίσω τα μισά. Η ομάδα κόβεται αυτομάτως στη μέση. Κάθε χρόνο ξαναρχίζουμε απ’ το μηδέν. Να δώσω ένα παράδειγμα, τον Μπέκα στην Πρέβεζα, που έχει τα παιδιά σε χρονιές, 2004 μαζί, 2005 μαζί και ούτω καθ’ εξής. Αλλά γιατί το κάνει αυτό; Γιατί έχει παιδιά. Αν πεις στη δική μου ακαδημία να κάνεις το 2006 μαζί, έχεις 6 άτομα. Γι αυτό χρειάζεται να ενωθούν οι ακαδημίες.
Η διοίκηση στηρίζει την προσπάθειά σου στις ακαδημίες;
Δεν έχω κανένα παράπονο από τη διοίκηση του Τηλυκράτη, ό,τι ζήτησα μου το κάνανε, λεωφορείο μια φορά τη βδομάδα, στολές δωρεάν για τα παιδιά, όλοι είναι κοντά στην ακαδημία, χαίρονται γι’ αυτό που έχουνε και βοηθάνε στο 100%. Αυτό τους το αναγνωρίζω και τους ευχαριστώ πάρα πολύ.
Επειδή το είπες μια δυο φορές αλλά δεν στάθηκα εκεί μέχρι τώρα, πλησιάζοντας προς το τέλος, θα ήθελα να μου πεις τη γνώμη σου, ολοκληρωμένα για μια ενδεχόμενη ένωση των δύο συλλόγων της Λευκάδας.
Σε ενδεχόμενη πιθανότητα ένωσης με συγκεκριμένες συνθήκες, με υγιή φιλοσοφία και με συγκεκριμένα πρόσωπα που να έχουν σχέδιο και όραμα είμαι απολύτως θετικός στο να συμβεί. Εγώ, όχι σαν προπονητής, αλλά σαν Πάνος που αγαπάει πολύ το ποδόσφαιρο και το ποδόσφαιρο της Λευκάδας πιστεύω ότι η λύση στο λευκαδίτικο ποδόσφαιρο είναι η ένωση των δύο ομάδων. Δεν μπορεί το λευκαδίτικο ποδόσφαιρο να αιμορραγεί και θα πω ένα παράδειγμα και αυτό το λέω σαν προπονητής, όχι σαν Πάνος, ότι αν οι δύο ομάδες ήταν ενωμένες τα Χριστούγεννα και χωρίς προπονητή να μπαίνανε και να παίζανε, θα τερματίζανε το πρωτάθλημα με 10 γκολ μέσα έξω σε όλα τα παιγνίδια. Και όχι μόνο αυτό. Ενωμένο το ποδόσφαιρο της περιοχής, δηλαδή Λευκάδα, Πλαγιά, Άη Νικόλας, με δυο προσθήκες στέκεται άνετα στη Γ’ εθνική όπως είναι τώρα. Άνετα.
Νομίζω ότι φτάσαμε στο τέλος Πάνο, ή κύριε Πολίτη καλύτερα για τις ανάγκες της εφημερίδας. Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση και όλα όσα είπαμε, όλα όσα άκουσα καλύτερα. Θα ήθελα να ευχηθώ καλή συνέχεια στον Τηλυκράτη, όπως και να ευχηθώ ό,τι καλύτερο για τις ακαδημίες και το μέλλον αυτού του τόπου, που πραγματικά πιστεύω κι εγώ ότι είναι πολύ παραμελημένος ποδοσφαιρικά. Κι από μας τους ίδιους. Να σε ευχαριστήσω και να ευχηθώ πάντα υγεία και πάντα προσπάθεια.
Να ‘σαι καλά, κι εγώ να ευχηθώ με τη σειρά μου ό,τι καλύτερο σε σας και την εφημερίδα σας.
