του
Μάκη Γαντζία *
προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκάδας
Στα πλαίσια της ανάγκης συμμετοχής του καθενός μας στο διάλογο σχετικά με το δημοψήφισμα ,διατυπώνω τη γνώμη μου,που έχει ως εξής:
Είναι φανερό οτι λόγω της γνωστής οικονομικής κατάστασης της χώρας θα πρέπει να ληφθούν τόσο δημοσιονομικά όσο και μεταρρυθμιστικά μέτρα προκειμένου η χώρα μας να βγει σε διάστημα όσο το δυνατόν συντομότερο από τη στασιμότητα και τη συνεχή υποβάθμιση.Από την πεντάμηνη πορεία της διαπραγμάτευσης φάνηκε οτι, παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης, από τη μια μεριά το πρόβλημα της Ελλάδας πήρε μεν μια άλλη (ποιοτική )διάσταση υπό την έννοια οτι προτάθηκε,έγινε παγκοσμίως γνωστός και διεκδικήθηκε ένας άλλος δρόμος επίλυσης του θέματος- από την σκοπιά των δυνάμεων της εργασίας- από την άλλη μεριά όμως ,σε συνδυασμό με την έλλειψη πείρας και συμμαχιών της κυβέρνησης, υπήρξε μια συμπαγής και μελετημένη αντίδραση των εταίρων δανειστών -εκπροσώπων των δυνάμεων του κεφαλαίου-που στόχο είχε την αποφυγή του “κακού παραδείγματος” για τις άλλες ευρισκόμενες σε κρίση χώρες του ευρωπαϊκού νότου.Το κύριο χαρακτηριστικό ,όσον αφορά το εσωτερικό της χώρας,είναι οτι από τη μια μεριά δεν υπήρξε μια πολιτικά εκφρασμένη πατριωτική αστική τάξη που θα αναλάμβανε τη διάσωση των απωλειών του ντόπιου κεφαλαίου της(πέραν των απωλειών των εργαζομένων και μικρομεσαίων είχαμε και τεράστιες απώλειες κεφαλαίου)και από την άλλη ή έλλειψη ενότητας των δυνάμεων της αριστεράς (με την αρνητική στάση του ΚΚΕ και των διάσπαρτων δυνάμεων της)οδήγησε σε μια κυβέρνηση με κορμό το ΣΥΡΙΖΑ και τμήμα των δυνάμεων της “εθνικιστικής” δεξιάς .Ενα δεύτερο χαρακτηριστικό είναι οτι οι δυνάμεις που διαχειρίστηκαν την κρίση της τελευταίας πενταετίας απαξιώθηκαν πλήρως λόγω των πολιτικών τους.Ένα τρίτο χαρακτηριστικό αφορά τη στάση που κράτησαν στην πεντάμηνη διαπραγμάτευση οι ίδιες δυνάμεις ,οι οποίες αντί να στηρίξουν ή να ανεχτούν τις θέσεις της Ελλάδας ,από εκδικητική διάθεση και στην ουσία από την ελπίδα οτι θα ανακτήσουν τα “κεκτημένα” τους ,φρόντιζαν με οποιοδήποτε μέσο να θέσουν την κυβέρνηση σε καθεστώς “αριστερής παρένθεσης”σε συνεργασία μάλιστα με τους εκπροσώπους των δανειστών.Δεν είναι τυχαίο οτι μέχρι και σήμερα δεν αισθάνονται την ανάγκη να υπερασπιστούν τις θέσεις της κυβέρνησης ,αλλά συντάσσονται φανερά με τις επιδιώξεις των δανειστών!Αυτό,αν υπήρχε μια πατριωτική αστική τάξη που αντιλαμβανόταν οτι ο στόχος του ευρωπαικού κεφαλαίου δεν είναι μόνο τα συμφέροντα των Ελλήνων εργαζομένων αλλά και του δικού της κεφαλαίου δεν θα το έκανε ποτέ!
Έτσι λοιπόν,σήμερα πέραν της κυβέρνησης Τσίπρα ,δεν υφίσταται άλλος συγκροτημένος πολιτικός σχηματισμός που ,ως εναλλακτική λύση,θα μπορεί να διαχειριστεί είτε το ΝΑΙ είτε το ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος!Επομένως ,κατά τη γνώμη μου,με αυτό το δεδομένο η απάντηση ΟΧΙ στο δημοψήφισμα είναι μονόδρομος ,αφού πρώτον ταυτίζεται με τη θέληση της κυβέρνησης (αναγκαίου και αποκλειστικού διαχειριστή)και θα της δώσει παραπέρα νομιμοποίηση και δύναμη για τη διαπραγμάτευση ,ενώ το ΝΑΙ θα αποδυναμώσει αντικειμενικά την κυβέρνηση με απρόβλεπτες εξελίξεις για τον τόπο.Το αφήγημα της ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,ΠΟΤΑΜΙΟΥ ,περί “κρυφής ατζέντας” και περί κεκαλυμμένης προσπάθειας εξόδου από την ΕΕ και επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, δεν νομίζω οτι αντέχει στη λογική ,διότι αν ήταν έτσι ,η κυβέρνηση δεν θα πρότεινε το κείμενο των 47 σελίδων(με σαφή αναδιανεμητικό χαρακτήρα των συνεπειών της κρίσης κατά του μεγάλου κεφαλαίου) ,πρώτον, δεύτερον θα επέλεγε τη ρήξη πολύ πιό νωρίς και τρίτον απέδειξε καθόλη η διάρκεια των διαπραγματεύσεων-αλλά και λόγω του σαφούς πλειοψηφικού ρευματος εντός της και εντός του ΣΥΡΙΖΑ- τον προσανατολισμό της εντός του ΕΥΡΩ και της ΕΕ.
* Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε στην σελίδα του Δικηγορικού Συλλόγου Λευκάδας.
