της
Βιβιάννας Βαρδή
Όταν συνάντησα για πρώτη φορά τα παιδιά του δημόσιου ΙΕΚ μαγειρικής τέχνης της Λευκάδας πριν μερικούς μήνες διέκρινα τόση ενέργεια, τόση θέληση για δημιουργία που δεν εντυπωσιάστηκα όταν έμαθα ότι μια ομάδα από αυτά τα παιδιά σάρωσε τα μετάλλια και τα βραβεία στο 10ο Διεθνή διαγωνισμό μαγειρικής νοτίου Ευρώπης με τη συμμετοχή περίπου τριάντα χωρών δηλαδή περίπου 5.000 διαγωνιζόμενων. Εντυπωσίασαν τους κριτές, που ήταν όλοι επώνυμοι σεφ με περγαμηνές και στάθηκαν επάξια δίπλα σε οργανωμένες ομάδες που πήγαν στην Θεσσαλονίκη με τον αέρα των νικητών. Και επέστρεψαν στην Λευκάδα με 1 χρυσό, 1 αργυρό, 3 χάλκινα και 3 επαίνους. Τους συναντήσαμε στο ξενοδοχείο ΙΑΝΟΣ λίγο πριν ξεκινήσουν το μάθημα φορώντας τις ποδιές τους που έγραφαν “Lefkada team” και μας μίλησαν γι αυτή την εμπειρία… Πως ξεκίνησαν λοιπόν όλα αυτά; Πως έξι μαθητές με τους δύο εκπαιδευτές τους βρέθηκαν ανάμεσα σε μεγαθήρια και βγήκαν νικητές; Πως αυτοί οι άνθρωποι που αξίζουν τα συγχαρητήριά μας κράτησαν μαζί με τα μετάλλια και τη σημαία του δήμου Λευκάδας κάνοντας όλους μας περήφανους;
«Εγώ είμαι μέλος της Λέσχης Αρχιμαγείρων Βορείου Ελλάδος… Το 2015 είχα συμμετάσχει στο διαγωνισμό chef of the year , παίρνοντας την τέταρτη θέση και έπαινο οπότε γνώριζα το διαγωνισμό. Με τα παιδιά του ΙΕΚ θέλαμε να κάνουμε ένα βήμα παραπάνω έξω από τα εργαστήρια… και έτσι αποφασίσαμε να πάρουμε μέρος σε αυτό το διαγωνισμό», θα μας πει ο Δημήτρης Καλόγηρος, εκπαιδευτής… Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα… Συγκεντρώθηκε μία ομάδα έξι μαθητών, αυτοί που μπορούσαν, και με τους δύο εκπαιδευτές τους το Δημήτρη Καλόγηρο και την Χαρά Κακαβαλάδη ξεκίνησαν με εντελώς δικά τους έξοδα για την πρώτη μεγάλη τους εμπειρία στο χώρο της γεύσης… Όταν ταξίδευαν προς την Θεσσαλονίκη με τα λιγοστά τους εφόδια δεν είχαν φανταστεί φυσικά ότι στο ταξίδι της επιστροφής θα είχαν προστεθεί και μερικά μετάλλια. Χρυσό για τον σεφ Δημήτρη Καλόγηρο που διαγωνίσθηκε σε ένα special event όπου μία από τις εταιρείες χορηγούς οργάνωσε διαγωνισμό με βασικό υλικό χοιρινό γύρο και πήραν μέρος δώδεκα σεφ. Και συνεχίζουμε με τους μαθητές… Η Σοφία Τσιακάλου στην κατηγορία vegetarian κέρδισε το αργυρό μετάλλιο και στην κατηγορία salad combination έπαινο και την τέταρτη θέση. Στην κατηγορία παραδοσιακό με μία γλυκιά Λευκαδίτικη ριζόπιτα η Χριστίνα Σταματέλου φόρεσε χάλκινο μετάλλιο. Στην κατηγορία ριζότο ο Θοδωρής Νούσσιας επίσης χάλκινο μετάλλιο . Ο Σωτήρης Βατσίλας χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία αρνί και συνεχίζουμε… Στην κατηγορία πάστα η γλυκιά Σωτηρία Φίντα – Χέιρ κατέλαβε την τέταρτη θέση και έπαινο και στην κατηγορία , χοιρινό, ο μικρότερος της παρέας ο 18χρονος Χρήστος Μπρίκος επίσης την τέταρτη θέση και έπαινο…
Και όλα αυτά απέναντι σε εθνικές ομάδες άλλων χωρών που πήγαν στο διαγωνισμό εξαιρετικά οργανωμένες. « Το πιο σημαντικό ήταν ότι όλες οι άλλες ομάδες ήταν πολύ πιο οργανωμένες. Μεγάλα ιδιωτικά ΙΕΚ με μαθητές τρίτου και τέταρτου εξαμήνου ενώ εμείς είμαστε στο δεύτερο και είχαμε να ανταγωνισθούμε την εμπειρία που είχαν όλοι αυτοί στο θεσμό ενώ εμείς σαν ομάδα συμμετείχαμε για πρώτη φορά . Θεωρώ ότι τα παιδιά δούλεψαν πολύ δυνατά και πολύ συγκεντρωμένα και είχαν από την αρχή τεκμηριώσει το πιάτο τους . Γι αυτό και τα κατάφεραν.» , θα μας πει η εκπαιδεύτρια Χαρά Κακαβαλάδη.
* Τι ήταν για τους μαθητές αυτή η εμπειρία;
Κατ αρχήν ήταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία, θα μας πει η Σοφία Τσιάκαλου που κέρδισε ασημένιο βραβείο και έπαινο. « Ακούγαμε Διεθνής διαγωνισμός και δεν ξέραμε την έκταση αυτού του διαγωνισμού. Όταν είδαμε την ομάδα της Τουρκίας που εμφανίστηκε με τρομερή οργάνωση τότε καταλάβαμε. Καταλάβαμε τι σημαίνει μία χώρα να στηρίζει ουσιαστικά την γαστρονομία της. Εμείς πήγαμε με τις κατσαρόλες και τα κουτάλια από τα σπίτια μας και είχαμε να αντιμετωπίσουμε μία ομάδα που κατέβασε δυο φορτηγά εξοπλισμό. Μόνο και μόνο αυτή η εικόνα ήταν …σαν τον Δαβίδ με τον Γολιάθ… Και όμως βγήκαμε θριαμβευτές. Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο κόσμος είναι ο βαθμός δυσκολίας. Δεν υπήρχε πρώτος, δεύτερος , τρίτος… Υπήρχε point system… Ανάλογα με τους βαθμούς που συγκέντρωνε ο καθένας έπαιρνε και τη θέση… Στα χιλιάδες άτομα που διαγωνίστηκαν πάρα πολλοί ήταν με 30 και 25 πόντους… Η δική μας ομάδα δεν έπεσε ποτέ κάτω από 60 πόντους… Και η βαθμολογία κοβόταν στις λεπτομέρειες… Για το αν φορούσαν σαμπό, σκούφο ή ήταν λιγότερο τακτοποιημένη η κουζίνα τους.», καταλήγει η Σοφία.
* Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή για την ομάδα;
Τα δύσκολα θέματα για την ομάδα ήταν δύο… Το πρώτο ότι η Σωτηρία (πάστα) έπαιζε πρώτη στις οκτώ το πρωί και δεν είχαμε προλάβει να καταλάβουμε τι συμβαίνει και τις διαδικασίες. Το δεύτερο ήταν κάποιες ατυχίες , κάποια τεχνικά θέματα που αφορούσαν τη διοργάνωση που δεν είχαν να κάνουν με εμάς, όπως το ότι δεν άναβε ο φούρνος για να ψήσει η Χριστίνα την ριζόπιτα με αποτέλεσμα να κάνουμε ένσταση και να δικαιωθούμε …
* Οι κριτές;
Υπήρχε μεγάλη αυστηρότητα φέτος, θα μας πουν όλοι… Ο κάθε κριτής είχε τη δική του διαφορετική διαβάθμιση. Φέτος δόθηκαν και πολύ λίγα χρυσά μετάλλια. Σε κάποιες κατηγορίες έδωσαν μόνο ασημένια και χάλκινα μετάλλια και δεν έδωσαν καθόλου χρυσά…
Κάπως έτσι η ομάδα από το ΙΕΚ Λευκάδας μας έκανε περήφανους… Κάπως έτσι στο μικρό ταλαντούχο αυτό ΙΕΚ θα συνεχιστούν οι συμμετοχές σε ανάλογους διαγωνισμούς. Ίσως δεν είχαμε καταλάβει όλοι από την αρχή το μέγεθος της επιτυχίας που αντανακλά και στην Λευκάδα… Τώρα κάθε συμμετοχή τους θα πρέπει να έχει και τη δική μας μικρή ή μεγαλύτερη συμπαράσταση…
Τα πιάτα που βραβεύτηκαν
