Σας παραθέτουμε την ομιλία του εκπαιδευτικού Μιχάλη Μαραγκάκη που έγινε σήμερα στην Μητρόπολη κατά τη διάρκεια της δοξολογίας για την Εθνική μας Επέτειο:
“Επιτρέψτε μου να σας χαιρετίσω να σας καλωσορίσω όλους μαζί με το πιο θερμό, εγκάρδιο και ουσιαστικό χαίρετε
συμπατριώτες, χαίρετε συμπατριώτισσες, χαίρετε Έλληνες, χαίρετε Ελληνίδες, χαίρετε Ελληνόπουλα αλλά και χαίρετε λαοί όλου του κόσμου.
Σας χαιρετίζω σας καλωσορίζω έτσι όλους μαζί σαν μέλη ενός ενιαίου σώματος επί αιώνες φωτισμένου και γαλουχημένου από το πνεύμα τους αγώνες τις θυσίες αλλά και τις δοκιμασίες τα λάθη τις αδυναμίες των προπατόρων μας.
Σας χαιρετίζω σας καλωσορίζω σαν μέλη του ίδιου ενιαίου σώματος που φωτίζεται από την ανεξάντλητη στον χρόνο αξία του Θείου Λόγου και ποτίζεται από αυτό το ίδιο το αίμα της μαρτυρικής σταυρικής θυσίας του θεανθρώπου Χριστού.
Σαν ένα ενιαίο σώμα που πρέπει και πάλι με βάση αυτήν την ενότητα να βρει τη δύναμη το σθένος την θέληση να σταθεί το ίδιο άξιο με την λαμπρή ιστορική παρακαταθήκη που κληρονόμησε.
Χαίρετε λοιπόν χαρά μεγάλη γιατί μεγάλη και ιστορική η σημερινή ημέρα. Ημέρα πνευματικής σωτηρίας και κοινωνικής απελευθέρωσης στενά συνδεδεμένες. Ημέρα εορτασμού και τιμής της Παναγίας μας, ημέρα μνήμης του μεγαλείου του αδούλωτου λαού μας.
Από το χάραμα οι καμπάνες στους ιερούς ναούς όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και όπου ζουν και αναπτύσσουν το πνεύμα τους οι Έλληνες σημαίνουν όρθρο ψυχής, διασκορπίζουν μήνυμα Ευαγγελισμού. Ήρθε η στιγμή της αποκατάστασης της πτώσεως του ανθρώπου, ήρθε η στιγμή της αποκατάστασης της ανάστασης του λαού μας. Ο Θεός στέλνει και πάλι σήμερα το μήνυμα σωτηρίας του κόσμου και μας προσκαλεί να γιορτάσουμε. Μαζί Του, και ταυτόχρονα οι επαναστατημένοι αγωνιστές του 1821 μας στέλνουν το εορταστικό μήνυμα ότι αξίζουμε, ότι δικαιούμαστε, ότι μπορούμε να ζήσουμε ελεύθεροι, όχι με τη σιωπηλή υποταγή αλλά με τους αγώνες και τις θυσίες μας.
Ημέρα όχι απλά ελπίδας αλλά βεβαιότητας! Ημέρα ευαγγελισμού, πίστης και σωτηρίας, ημέρα διαφωτισμού και κατακτήσεων για την πραγματική ελευθερία την ειρήνη την κοινωνική δικαιοσύνη που λαχταράνε, που έχουν ανάγκη και δικαιούνται όλοι οι λαοί του κόσμου. Η σημερινή επέτειος περισσότερο από την υπόθεση του ηρωικού αγώνα των Ελλήνων για την ελευθερία τους για τα ιερά και τα όσιά τους προβάλλει στη σκηνή της παγκόσμιας ιστορίας έναν αγώνα γενικότερο, ιερότερο, ανθρωπινότερο. Προβάλλει τον ανειρήνευτο και ασυμβίβαστο αγώνα των δυνάμεων του αγαθού ενάντια στο κακό, της προόδου ενάντια στον σκοταδισμό, της αλήθειας ενάντια στο ψέμα, του ανθρωπισμού ενάντια στην ληστρική καταδυνάστευση.
Ας μην τρομάζουμε. Ο Ελληνισμός ανέκαθεν έχει την δύναμη να αφομοιώνει το εκλεκτό και να δημιουργεί το εκλεκτότερο. Υποδέχτηκε και επεξεργάστηκε το κίνημα και τις ιδέες του Ευρωπαϊκού διαφωτισμού και τις διακηρύξεις της Γαλλικής επανάστασης διαμορφώνοντας έναν καθαρά Ελληνικό, τον ένθεο διαφωτισμό, τον γνήσιο ανθρωπισμό.
Όμως προσέξτε! Το 1821 δεν είναι αντίλαλος της Γαλλικής επανάστασης! Το 1821 είναι καθάρια, βροντερή, Ελληνική φωνή! Οι ρίζες του 1821 αντλούν τους λυτρωτικούς χυμούς τους από την σοφία των αρχαίων προγόνων, από τους αγίους και μάρτυρες της εκκλησίας μας που αρνήθηκαν την υποταγή, από τους διδασκάλους του γένους, από τους φλογερούς κήρυκες της Φιλικής Εταιρείας, από τα «Δίκαια του ανθρώπου» και τον «Θούριο» του Ρήγα Βελεστινλή.
Με δύο λόγια το 1821 εκφράζει και απλώς επιβεβαιώνει τα αιώνια χαρακτηριστικά του Ελληνισμού: αγάπη, πίστη, αφοσίωση στην Ελευθερία, στην Αλήθεια, στον Ανθρωπισμό.
Σήμερα έχουμε καθήκον και υποχρέωση υπερβαίνοντας την χαλάρωση μιας ακόμα σχολικής αργίας να ανακαλύψουμε, να κατανοήσουμε και να αναδείξουμε το αληθινό νόημα αυτής της ιστορικής ημέρας, εορτάζοντας έτσι την ουσία του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ως ευαγγελισμό όλου του ανθρώπινου γένους και βέβαια την Ανάσταση του Θεανθρώπου Χριστού που σε λίγες μέρες θα εορτάσουμε, ως ανάσταση όλης της ανθρωπότητας,
Μόνο έτσι και με αυτό το πνεύμα μπορούμε να κατανοήσουμε, να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα, να πάρουμε τις σωστές τις πρέπουσες αποφάσεις ώστε να έχει και σήμερα την ίδια αξία, να μας φωτίζει να μας εμπνέει, να μας ενώνει με τον ίδιο τρόπο ο μεγαλειώδης ηρωικός αγώνας της επανάστασης του 1821 που ποτίστηκε από το ορμητικό, πατριωτικό και ταυτόχρονα βαθιά διεθνιστικό πνεύμα του Ρήγα Βελεστινλή, του Ρήγα Φεραίου που γράφει στον Θούριο.
«Κάλιο μιας ώρας ελεύθερη ζωή
Παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά και φυλακή
Ώ βασιλεύ του κόσμου ορκίζομαι σε Σε,
στην γνώμην των τυράννων να μην ελθώ ποτέ
Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
αράπηδες και άσπροι, με μια κοινή ορμή
για την ελευθερίαν να ζώσομεν σπαθί…
Να σφάξόμεν τους λύκους που τον ζυγό βαστούν
και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά τους τυραννούν…
στεριάς και του πελάγου να λάμψει ο Σταυρός
κι εις την δικαιωσύνην να σκύψει ο εχθρός,
ο κόσμος να γλιτώσει απ’ αύτην την πληγή κι
ελεύθεροι να ζώμεν αδέλφια εις την Γη»!
Ποιοι λοιπόν ήταν αληθινά αυτοί οι λύκοι που τον ζυγό βαστούν και Χριστιανούς και Τούρκους σε όλη την Οθωμανική αυτοκρατορία σκληρά τους τυραννούν;
Ποιοι ήταν αυτοί οι λύκοι που οδήγησαν σύσσωμους Ρωμιούς και Βούλγαρους και Αρβανίτες και Σλάβους και Αρμένιους να ξεσηκωθούν;
Δεν ήταν άλλοι από τους Τούρκους άρχοντες, σουλτάνους, πασάδες, μπέηδες, βεζίρηδες και τους ντόπιους ηγεμόνες, προύχοντες, κοτζαμπάσηδες, γαιοκτήμονες,, οικοκοιραίους που αδίστακτα καταδυνάστευαν τα φτωχότερα στρώματα.
.
Ενάντια σε όλους αυτούς ξεσηκώθηκαν οι ήρωες του 1821 γιατί αυτό επέβαλε η καταγωγή, η κληρονομιά τους, γιατί αυτό πρόσταζε η αδούλωτη συνείδησή τους. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου! Το σκοτάδι και η ερήμωση δεν μπορούσαν να σκεπάζουν άλλο τον τόπο όπου άλλοτε ανθούσε ο ποιο λαμπρός πολιτισμός. Οι Έλληνες αλυσοδεμένοι και εξαντλημένοι από τη φοβερή καταπίεση, ξεσηκώθηκαν για ένα εγχείρημα υπεράν¬θρωπο, μοναδικό, ασύλληπτο από την λογική.
«Όταν αποφασίσαμε να κάμουμε την επανάσταση – λέει στα 1838 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης — δεν συλλογιστήκαμε ούτε πόσοι είμεθα, ούτε πως δεν έχουμε άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι βαστούσαν τα κάστρα και τις πόλεις, αλλά ως μια βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας.»
Και τα καταφέρνουν! Με ένα άνισο, σκληρό, αδυσώπητο, τιτάνιο, αιματηρό, πολύνεκρο, γεμάτο εξάρσεις και αυτοθυσίες οκτάχρονο αγώνα, βγαίνουν νικητές συντρίβοντας για άλλη μια φορά τις δυνάμεις του σκότους και της βαρβαρότητας.
Ένας ηρωικός πολύνεκρος αγώνας που σημαδεύτηκε από φαγωμάρες, σκοπιμότητες, δολοπλοκίες, εμφύλιες συγκρούσεις και δυστυχώς δεν απέφυγε τις πολεμικές ακρότητες όπως το πλιάτσικο και τον σφαγιασμό αθώων, άμαχων, και γυναικόπαιδων Τουρκικής, εβραϊκής και τσιγγάνικης καταγωγής στην μεγάλη σφαγή που ακολούθησε την κατάληψη της Τριπολιτσάς, σε αντίποινα της βίας και του φονικού που σκορπούσαν τα αντίστοιχα Τουρκικά στρατεύματα.
Οι πανουργίες, οι δολοπλοκίες, και οι επεμβάσεις των – και τότε – ισχυρών της Γης, των «συμμάχων μας», παγιδεύουν και ματώνουν τον υπέροχο λαό μας την ώρα που η Ελευθερία και η Δημοκρατία γυρνούσαν στην πατρίδα τους. Έτσι φωλιάζουν ανάμεσα στους αγωνιστές μετά την επανάσταση η αρχομανία, ο ατομισμός ο φατριασμός Αποτέλεσμα, η ρωμαλέα επανάσταση του 1821 δεν μπόρεσε να δώσει η ίδια το νικηφόρο τέλος στην πάλη του Ελληνικού λαού για την Εθνική Ανεξαρτησία και την κοινωνική προκοπή.
Οι αποικιοκρατικές Μεγάλες Δυνάμεις είναι αυτές που αποφάσισαν τον τερματισμό της Επανάστασης την δημιουργία ενός μικροσκοπικού κράτους- φάντασμα και την εγκατάσταση σε αυτό καθεστώτος ξένης εξάρτησης και κηδεμονίας Ο Λουδοβίκος της Βαυαρίας πατέρας του Όθωνα και οι Προστάτιδες Δυνάμεις έλεγξαν την διάλυση των επαναστατημένων αγωνιστών και δημιούργησαν τον πυρήνα του πρώτου ελληνικού στρατού με 3.500 μισθοφόρους στρατολογημένους από γερμανικά κρατίδια Μαζί τους κατέφθασαν γιατροί, φαρμακοποιοί, κηπουροί, υπομάγειροι, ζαχαροπλάστες, θαλαμηπόλοι, ζυθοποιοί, επαγγελματίες σπιούνοι και ρουφιάνοι, πόρνες και το υπόλοιπο- προσωπικό του μεγάλου αυλάρχη και του μεγάλου σταυλάρχη, ολόκληρο καραβάνι τρωκτικών. Το δάνειο των 60 εκατομμυρίων φράγκων που έφερε ο Όθωνας ξοδεύτηκε μέχρι τελευταίας δεκάρας στους μισθούς και τα έξοδά τους Αμέσως τα Βαυαρικά στρατεύματα καταλαμβάνουν τα κυρτότερα φρούρια της ελληνικής επικράτειας οι διώξεις οι καταδίκες οι φυλακίσης οι δολοφονίες διαδέχονταν η μια την άλλη. Οι παλαιοί άτακτοι αγωνιστές του 1821 κατάντησαν ζητιάνοι.
Θα περιοριστώ μόνο για την ιστορική μας μνήμη στα δεινά που βίωσε ο μεγάλος αγωνιστής οπλαρχηγός , ανιψιός του Κολοκοτρώνη , Νικήτας Σταματελόπουλος , γνωστότερος σαν Νικηταράς ο Τουρκοφάγος . Γεννήθηκε το 1782 και σε ηλικία 11 χρονών , του δημοτικού θα λέγαμε σήμερα , ανέβηκε στα ελεύθερα βουνά . Το 1818 μυήθηκε στην Φιλική Εταιρία , συνεργάστηκε με τους Κολοκοτρώνη , Ανδρούτσο , Καραϊσκάκη , διακρίθηκε στις μάχες του Βαλτετσίου των Δολιανών του Αγιοναρίου , στην άλωση της Τριπολιτσάς και ήταν από τους ελάχιστους οπλαρχηγούς που αρνήθηκε να πάρει μερίδιο στα λάφυρα . Ένα πανάκριβο αδαμαντοστόλιστο σπαθί που του χαρίσανε , το προσέφερε αργότερα στην προσωρινή κυβέρνηση , στον έρανο ενίσχυσης του Μεσολογγίου .
Επί Όθωνος έπεσε σε δυσμένεια επειδή υποστήριζε το αντιπολιτευόμενο φιλορωσσικό κόμμα .Προφυλακίστηκε το 1839 για 1,5 χρόνο αλλά στις 11 Σεπτεμβρίου 1840 αθωώνεται . Εντούτοις η κράτησή του συνεχίζεται με αποτέλεσμα να υποστεί λόγο ζάχαρου ανεπανόρθωτη βλάβη και σχεδόν να τυφλωθεί . Αποφυλακίστηκε στις 18 Σεπτεμβρίου 1841 και αποτραβήχτηκε με την οικογένεια του στον Πειραιά . Μετά την εξέγερση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 του απονεμήθηκε ο βαθμός του υποστράτηγου ,αλλά το αίτημά του να του απονεμηθεί μια μικρή σύνταξη για να ζει με αξιοπρέπεια , απορρίφθηκε από την κυβέρνηση . Βίωσε την αχαριστία και την αγνωμοσύνη της Ελληνικής πολιτείας η οποία του αρνήθηκε μια αξιοπρεπή σύνταξη για να ζει αυτός και η οικογένειά του και του παραχώρησε το δικαίωμα της επαιτείας (ζητιανιάς δηλαδή) κάθε Παρασκευή στην εκκλησία της Ευαγγελίστριας στον Πειραιά .
Το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος οδηγήθηκε σε διαρκή χρεοκοπία, οι αγρότες στέναζαν από τη δεκάτη και τον φόρο επικαρπίας Οι βιοτέχνες και οι έμποροι συνθλίβονταν από την εξοντωτική’ φορολογία του υπουργού αντιβασιλέα Γκένερ καθώς η Βαυαρική ακρίδα οδηγούσε σε μαρασμό την χώρα και σε οικονομική εξαθλίωση τους Έλληνες. Ο στρατηγός Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του αποκαλύπτει:
«4 Μαΐου ήρθα εδώ στην Αθήνα Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί μας και οι ξένοι τρώγονταν και καθένας κοίταζε να περισώσει την δική του φατρία Δια να ρουφήξουν την πατρίδα, όλο δολοπλοκίες και συχνούς εμφυλίους πολέμους έκαναν, άλλος φιλοάγγλος, άλλος φιλορώσσος, άλλος φιλογάλλος. Οι αντιβασιλείς μας, τήραγαν και αυτοί να πάρουν κάνα λεπτό διότι εις την Ελλάδα ήβραν αλώνι να αλωνίσουν και πιάσαν φατρίες με τους δικούς μας. Έρχονταν αγωνισταί και άλλος αναστέναζε άλλος έκλαιγε. Τέτοιοι ανθρωποφάγοι είμαστε εμείς και δια τούτο είμαστε σκλάβοι τόσους αιώνες εις τους Τούρκους»
Τότε ακούστηκε το παλλαϊκό σύνθημα «ΚΑΤΩ Η ΞΕΝΟΚΡΑΤΙΑ»
Τότε στήθηκε η συνομωσία κατά του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα που τους φυλάκισαν και τους καταδίκασαν σε θάνατο τρεις Έλληνες δικαστές: Τα τρισέγγονα του Εφιάλτη. Τότε άρχισαν να τρομοκρατούν με άγρια αστυνομικά και στρατιωτικά μέτρα.
Έτσι η Νέα Τάξη των βασιλιάδων και των αρχόντων των πολιτικών και των στρατοκρατών που γεννήθηκε ολοκλήρωσε την συντριβή του αγωνιστικού πνεύματος, την καταδυνάστευση και ληστρική εκμετάλλευση των λαϊκών στρωμάτων καθιερώνοντας ένα παμφάγο πελατειακό σύστημα από το οποίο ακόμα δεν έχουμε απαλλαγεί .
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ: Έλλειψη δημοκρατίας, φτώχεια και οι Ξένες Δυνάμεις να αποφασίζουν και να επιβάλουν το μέλλον μας.
Και πάλι ο στρατηγός Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματά του αποκαλύπτει:
«Δεν μπορώ πατρίδα να σε βλέπω έτσι.
των σκοτωμένων αγωνιστών τα παιδιά
και οι γριές να ζητιανεύουν,
και τις νιες να τις βιάζουν για ένα κομμάτι ψωμί εις την \τιμή τους οι απατεώνες τις πατρίδας.
Γιομάτες οι φυλακές από αγωνιστές.
Και στα σοκάκια σου να ζητιανεύουν αυτοί οι αγωνισταί
που χύσανε το αίμα τους για να ξαναειπωθεί ΠΑΤΡΙΔΑ ΕΛΛΑΣ Είτε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Κατά τους αγώνες και τις θυσίες μας
Είτε ΘΑΝΑΤΟΣ Σ’ ΕΜΑΣ
Έχετε γεια όλοι και την τυραννία να μην
την αφήσετε να φωλιάσει εις την πατρίδα
Να μην ντροπιάσετε τόσα αίματα που χύθηκαν.»
3η Σεπτεμβρίου 1843
Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες, αγαπημένα μας παιδιά.
Ένας λαός μπορεί να είναι περήφανος για το παρελθόν και τις θυσίες των προγόνων του όταν μαθαίνει την αληθινή ιστορία του και διδάσκεται από αυτήν για να κτίσει το μέλλον του.
Τα διδάγματα του’2] είναι πάντοτε μεγάλα και ιερά μηνύματα που εμπνέουν να διατηρούνε άσβεστες τις λαμπάδες της Εθνικής μας Ανάστασης για να φωτίζουν τον δρόμο προς το χρέος και τα πεπρωμένα μας προς τα ιδανικά της ελευθερίας και του ανθρωπισμού. Η 25 η Μαρτίου δεν ανέχεται φτηνές ρητορείες δεν επιτρέπει και δεν συγχωρεί να αντιμετωπίζεται σαν μια ακόμα απολαυστική αργία και ευκαιρία εφησυχασμού.
Ο Εθνικός αγώνας των επαναστατημένων Ελλήνων δεν πραγματοποίησε κοινωνική ανατροπή παρά τις συγκρούσεις των οπλαρχηγών με τους προεστούς, κοτζαμπάσηδες και νοικοκυραίους και παρά τις αξιώσεις των αγροτών για απόκτηση γης που σημειώθηκαν τα πρώτα χρόνια του αγώνα Οι προεστοί έχοντας κοινωνική ισχύ από την περίοδο της τουρκοκρατίας αντιστάθηκαν σε οποιαδήποτε κοινωνικοπολιτική αλλαγή, αντικαθιστώντας την Τουρκική κυριαρχία με την δίκιά τους. Ριζοσπαστικές ιδέες από ετερόχθονες Φαναριώτες και απόδημους Έλληνες της Δύσης για την εγκαθίδρυση πλαισίου με καθολική ισχύ χωρίς τοπικές ή ταξικές προνομιακές εξαιρέσεις με την ανακήρυξη συντάγματος καταπνίγηκαν στην αυθαιρεσία των προεστών, τις δολοπλοκίες του «ΞΕΝΟΥ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ», την φαγωμάρα των οπλαρχηγών τις προσωποπαγείς φατρίες ενόπλων που αναζητούσαν εξουσία.
Η 25η Μαρτίου δεν επιτρέπει και δεν συγχωρεί βάρβαρη λήθη, δεν επιτρέπει να είμαστε αμνή μονές και ανιστόρητοι Είναι αποδεδειγμένο πως οι λαοί που ξεχνούν, που δεν γνωρίζουν είναι καταδικασμένοι να ξαναϋποστούν τα ίδια.
Η 25η Μαρτίου απαιτεί εθνική ενότητα και ομοψυχία Ιερή παρακαταθήκη η προτροπή του Μακρυγιάννη: «Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, σοφοί και αμαθείς, πολιτικοί στρατιωτικοί και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι»
Συμπατριώτες και συμπατριώτισσες… Σήμερα λίγο πριν ολοκληρωθούν 200 χρόνια από τον ηρωικό επαναστατικό αγώνα των προπατόρων μας αντιμετωπίζουμε παρόμοιες παγκόσμιες πανανθρώπινες προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπίσουμε με το ίδιο ελληνικό αγωνιστικό πνεύμα αντίστασής εκείνου του καιρού. Είμαστε κληρονόμοι και χρωστάμε να φυλάξουμε, να παραδώσουμε στα παιδιά μας τους καρπούς αιώνων πολιτισμού, αγώνων και δημιουργίας του λαού μας.
Και πάλι σκλαβωμένοι στον «σύγχρονο» τρόπο ζωής και τους τυράννους αυτού του κόσμου αντικαταστήσαμε την υπακοή στο θείο με την υποταγή στους κυρίαρχους, το ήθος και την παιδία με τον πλούτο, την δικαιοσύνη με τη δύναμη. Αντικαταστήσαμε την εγκράτεια, τη λιτότητα, το μέτρο με το κέρδος την υπερκατανάλωση, τη σπατάλη. Αντικαταστήσαμε το κοινό καλό με το προσωπικό συμφέρον, την αξιοκρατία με τη πλουτοκρατία Αντικαταστήσαμε την κατανόηση την καλοσύνη την αλληλεγγύη με τον εγωισμό την σκληρότητα τον ανταγωνισμό.
Παραδώσαμε τα «όπλα μας» στους αντιπάλους Η πολιτική και πνευματική ηγεσία παραχώρησε ήδη πολλά στους άσπονδους «φίλους» μας στους σύγχρονους εχθρούς της ειρήνης της προόδου που προσπαθούν να επιβάλουν την Νέα Αταξία την παγκόσμια αυτοκρατορία του χρήματος σε όλο τον πλανήτη.
Σήμερα που οι παγκόσμιοι άρχοντες χλευάζουν τους αγώνες των φτωχών λαών προβάλλοντας την οικονομική τους ισχύ και την στρατιωτική τους δύναμη και σχεδιάζουν τον παγκόσμιο χάρτη ερήμην των λαών, ή χρησιμοποιώντας τους ας φωτιστούμε από το φως των αγωνιστών του 1821, των ηρωικών φαντάρων του 1940, του αντάρτη της κατοχής του φοιτητή του πολυτεχνείου.
Τί θα έλεγαν , τι θα έκαναν, τι θα έγραφαν αλήθεια αν ζούσαν στις μέρες μας ο Ρήγας Φεραίος, ο Κοραής, ο Γιάννης Μακρυγιάννης, οι οπλαρχηγοί, οι Μεσολογγίτες, οι Σουλιώτισσες, ο Σολωμός, ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, ο ΠατροΚωσμάς ο Αιτωλός. Μήπως περιμένουνε από εμάς να πούμε, να γράψουμε, να κάνουμε αυτό που πρέπει ? . Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες του στείρου εθνικισμού και με όπλο την αληθινή αγάπη του Χριστού ας αντισταθούμε τώρα αδελφοί φωνάζοντας τα λόγια του Ρήγα Φεραίου:
«Βούλγαροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί Αράπηδες και Άσπροι με μια κοινή ορμή ο κόσμος να γλυτώσει απ’ αύτην την πληγή κι ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την Γη.»
Ζωντανός ως τις μέρες μας αντιλαλεί ο όρκος των Φιλικών.
Ορκίζομαι, ότι θέλω προσέχει πάντοτε εις την διάνοιάν μου και διαγωγή μου να είμαι ευσεβής, ενάρετος, ευλαβής εις την θρησκείαν μου, χωρίς να καταφρονώ τας ξένας, θέλω δίνει πάντοτε το καλόν παράδειγμα, θέλω βοηθεί, συμβουλεύει, συντρέχει τον ασθενή, δυστυχή και αδύνατον, θέλω σέβομαι την διοίκησιν τα έθιμα, τα κριτήρια τους μετόχους της διοικήσεως του τόπου εις τον οποίο διατρίβω.
Ζωντανή ακούγεται και η φωνή του Κολοκοτρώνη να μας συμβουλεύει:
«Να μην έχετε πολυτέλεια. Να σκλαβωθείτε εις τα γράμματα Η προκοπή σας και η μάθησή σας να μη γίνει σκεπάρνι μόνο δια το άτομό σας αλλά να κοιτάζει το καλό της κοινότητας και μέσα εις το καλό αυτό ευρίσκεται και το δικό σας. Για να γίνει τούτο πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια και την φρόνιμον ελευθερία»
«Ξυπνάτε, σεις που κοίτεσθε, ξυπνάτε όσοι κοιμάστε, το θάνατο όσοι εγεύτητε, τώρα ζωή χορτάστε» φωνάζει ο ποιητής μας Αριστοτέλης Βαλαωρίτης.
Εύχομαι τα σωτήρια μηνύματα του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και του ηρωικού αγώνα των προγόνων μας να φωτίσουν και πάλι όλους εμάς όλο το λαό μας και τους λαούς όλου του κόσμου, οδηγώντας τη ζωή μας σε δρόμους αλήθειας κοινωνικής και πνευματικής σωτηρίας σωτηρίας ειρήνης ελευθερίας κοινωνικής δικαιοσύνης δημιουργίας και προκοπής. ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Μιχάλης Μαραγκάκης-εκπαιδευτικός.
