Δουλεύοντας για οκτώ μήνες στο Δήμο μας δηλώνω πανευτυχής Αρχιτέκτονας. Η δουλειά που μου ανατέθηκε ήταν η σχεδίαση οκτώ παιδικών χαρών της Λευκάδας και δούλεψα με τεράστιο ενθουσιασμό κι αγάπη προς τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους. 🙂 Στο παρακάτω κείμενο αναλύω τη μεθοδολογία και τον τρόπο σχεδίασης των παιδικών χαρών.
Σκοπός του σχεδιασμού μου ήταν να δημιουργήσω χώρους που θα χαρίζουν στιγμές χαράς στα παιδιά.
Θέλησα να ξεπεράσω τα όρια που είχα στο μυαλό μου με τυπικές παιδικές χαρές ως περιοχές οριοθετημένες όπου τα παιδιά περνούν αρκετό χρόνο. Στην παιδική χαρά το παιχνίδι μπορεί πραγματικά να αποτελέσει ένα ταξίδι ανακάλυψης. Όρισα για κάθε μία παιδική χαρά, διαφορετικούς σχηματισμούς στα ελαστικά δάπεδα (πάντοτε πληρώντας τις προδιαγραφές ασφαλείας). Για παράδειγμα στις Εργατικές κατοικίες κοντά στην Αγ. Μαρίνα σχεδίασα δύο μεγάλους κύκλους στους οποίους θα τοποθετηθεί το ελαστικό δάπεδο και τα παιχνίδια. Το σχήμα των δύο κύκλων τόνισα με διακοσμητικές επιφάνειες και μικρές ξύλινες δοκούς ώστε να προκαλέσουμε το ενδιαφέρον των παιδιών, την αναζήτηση, την ενεργοποίηση της φαντασίας. Εύκολα τέτοιους χώρους , σύμφωνα με τον Ευγένιο Τριβιζά, ένα παιδί τους μετατρέπει σε θάλασσα, σε καράβι που ταξιδεύει στη στρατόσφαιρα και σε πολλά άλλα..
Παρατηρούμε ότι οι παιδικές χαρές συνήθως είναι τυποποιημένες (μοιάζουν πολύ μεταξύ τους), δεν έχουν ταυτότητα και στοιχεία που να τις καθιστούν ελκυστικές ενώ πρέπει να αποτελούν το δημόσιο χώρο όπου ενισχύεται η κοινωνική ανάπτυξη, οι κινητικές δεξιότητες και η ομαδικότητα των παιδιών.
Έτσι, στην παιδική χαρά επί της οδού Λοχαγού Ζαμπέλη, στη διασταύρωση Πεφανερωμένης & Φιλοσόφων και στο Φρύνι τοποθέτησα καθίσματα, που σχεδίασα η ίδια, σε ιδιαίτερα σχήματα, που θα βαφτούν με έντονα χρώματα (κίτρινο, πορτοκαλί) όπου μπορούν να καθίσουν τα παιδιά για να παίξουν και να συζητήσουν. Αυτόματα προωθείται η εμπιστοσύνη, η ασφάλεια και η ομαδικότητα. Στα Λαζαράτα και την Καρυά με ενδιέφερε πολύ να δημιουργήσω περιοχές με επιπλέον παιχνίδια που θα ζωγραφίσουμε εμείς οι ίδιοι κάτω με χρώματα. Τοποθέτησα ξύλινη περίφραξη σε μία όψη την οποία μπορούμε να χρωματίσουμε τις τάβλες ως ανθρωπάκια αλλά και χυτά δάπεδα σε κυκλικούς πολύχρωμους σχηματισμούς γύρω από ένα δένδρο. Τα διαφορετικά σχήματα, τα έντονα χρώματα και η χρήση διαφορετικών υλικών βοηθούν τα παιδιά να ενεργοποιούν τη φαντασία τους και να χρησιμοποιούν τον έμφυτο αυθορμητισμό τους . Και αφού το παιχνίδι είναι ο φυσικός τρόπος με τον οποίο ανακαλύπτουν τον κόσμο, κάθε χώρος παιχνιδιού πρέπει να προσφέρει τη δυνατότητα για υπαίθριες δραστηριότητες ώστε να ευνοείται η βιωματική μάθηση. Έτσι, στα Λαζαράτα για παράδειγμα , με τις διαφορετικές περιοχές πρασίνου τα παιδιά αναπτύσσουν ακόμη περισσότερο την περιέργειά τους όταν έρχονται σε επαφή με τη φύση.
Επίσης, χρησιμοποίησα διαφορετικά υλικά στις ζώνες κίνησης. Και γύρω από αυτές δημιουργήθηκαν περιοχές όπου τα παιδιά μπορούν να παίξουν παιχνίδια όπως κούκλες, στεφάνια τύπου «χούλα-χουπ» κ.ά.
Τα διαφορετικά χρώματα των υλικών στις παιδικές χαρές εμπνεύστηκα από πίνακες του Mondrian. Τις περιοχές πρασίνου (ιδιαίτερα στα Λαζαράτα) από τους γνωστούς μεσαιωνικούς κήπους αλλά το σχέδιο που ετοιμάζω για τη Βασιλική από τη Σύνθεση ΙΙ του Kandinsky.
Θα ήθελα να αποκηρύξουμε από το μυαλό μας την ανάλγητη σκέψη που μας υποδεικνύει να πετάξουμε μερικά παιχνίδια σε έναν ασφαλή χώρο, να τον ονομάσουμε παιδική χαρά και να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Κανείς δε θα είναι ευχαριστημένος στην πραγματικότητα. Κανείς δε θα είναι ευτυχισμένος.
ΠΑΤΤΥ ΚΑΛΟΥ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
