H δημοτική αρχή, ανακοίνωσε χθες ο δήμαρχος, ότι έχει αποφασίσει να κρατήσει το μικρό ιβάρι αλλά να δημοπρατήσει και να μισθώσει το μεγάλο γιατί με τρεις υπαλλήλους δεν μπορεί να ελεχθεί. Είναι ίσως από τις πιο σοβαρές προτάσεις που έχουν γίνει μια και η εφημερίδα μας χρόνια τώρα, με άρθρα του Θανάση Αγγελή πρότεινε ως μοναδική λύση βιωσιμότητας του ιβαριού την μίσθωσή, τουλάχιστον του μεγάλου.
Παραθέτουμε το σχετικό άρθρο που είχε δημοσιεύσει ο Θανάσης Αγγελής στον “Λευκαδίτικο Λόγο” στις 11 Σεπτεμβρίου του 2013:
ΓΙΑ ΨΑΡΟΜΥΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΗ
Ιχθυοτροφεία Λευκάδας- Δημοτική επιχείρηση
Αποτελείται από δύο ιχθυοτροφεία :
Το μεγάλο ιβάρι (Αυλίμων ή Αυλαίμων που είναι νεότερο και το μικρό ιβάρι (Παλιώνι).
Τα αλιεύματα αυτών είναι τα παρακάτω και ποικίλουν ανάλογα με την χρονιά,
Τα κεφαλοειδή , κέφαλοι, μυξινάρια, γάστροι , μαυράκια και μαυροκούνια. Από τους κέφαλους (μπάφες) παίρνουμε και το αυγό που μετά από επεξεργασία γίνεται αυγοτάραχο. Τσιπούρες, λαυράκια, σάλπες, σαργοί, σαργομύτες, κοτσομούρες, γλώσσες, σπάροι, γαρίδες , χέλια μουρμούρες και κάποια άλλα είδη σε μικροποσότητες.
Περίπου τα μισά αλιεύματα από το σύνολο της παραγωγής είναι τα κεφαλοειδή.
Τα ιχθυοτροφεία – λιμνοθάλασσες είναι ίσως τα μοναδικά στην ελληνική επικράτεια που δεν ανήκουν στο κράτος αλλά στους ΟΤΑ. Δεν είναι όμως η μοναδική ζημιογόνος επιχείρηση δήμου στην Ελλάδα.
Οι λόγοι που είναι ζημιογόνος επιχείρηση αρκετοί και με διαφορετική βαρύτητα ο καθένας. Δυστυχώς όταν τις καλές εποχές με τα ΜΟΠ μοίραζαν λεφτά της Ε.Ε. δεν υπήρξε ενδιαφέρον στο βαθμό που έπρεπε για χρηματοδότηση αναγκαίων βελτιωτικών έργων ώστε σήμερα να μην έχουν ζημιές 50-60 χιλιάδες ευρώ κατ’ έτος τα τελευταία 7-8 χρόνια.
Η μείωση των ψαριών στις ανοιχτές θάλασσες είναι γενικά μια πραγματικότητα που βεβαίως επηρεάζει την ποσότητα των ψαριών που τροφοδοτούν τα ιβάρια την εποχή που αυτά έχουν ανοιχτά τα στόμια (μπούκες) στο δίαυλο της Λευκάδας. (Απρίλιο-Μάιο – Ιούνιο)
Το παραπάνω όμως δε δικαιολογεί από μόνο του την κάθετη μείωση της απόδοσης των ιβαριών σε αλιεύματα σε σχέση με πριν δέκα χρόνια . Τότε 40 τόνους ψάρια και σήμερα 6-7 τόνους.
Η μείωση του εύρους του διαύλου στο ΒΑ στόμιο λόγω αμμόγλωσσας είναι σημαντικός παράγοντας ώστε να μην εισέρχονται ψάρια στο δίαυλο και στην συνέχεια στα ιβάρια, καθ΄ότι υπάρχει και η μόλυνση των υδάτων από την Θαλατερή – χωματερή , αφού ο δίαυλος δεν ρεματίζει φυσιολογικά.
Πέρα όμως από την μόλυνση του νερού υπάρχουν και οι φράχτες από τα δίχτυα των ψαράδων και στα δύο στόμια του διαύλου σε 24ωρη βάση. Όταν τα σηκώνουν το πρωί αφού αφού τα ξεψαρίσουν αμέσως τα ξαναρίχνουν στη θάλασσα και μετά επιστρέφουν στην στεριά για άραγμα.
Ειδικά τους μήνες Απρίλιο- Μάιο_ Ιουνίου που εκείνη την εποχή εσοδιάζουν τα ιβάρια γίνεται μεγάλη ζημιά, κρυφή, στα πατόψαρα (τσιπούρα κλπ).
Η παράνομη αλιεία – κλοπή από επαγγελματίες του είδους αποτελεί μεγάλο βραχνά για την επιχείρηση.
Τις νύχτες ορισμένες εποχές του χρόνου καταφθάνουν ακόμη και από μακριά ειδικά εξοπλισμένοι κλέφτες με συναρμολογούμενα πριάρια μέσα σε οχήματα – κλούβες με εκατοντάδες οργιές δίχτυα και κάνουν μεγάλη ζημιά.
Αρκετές φορές παλιότερα οι φύλακες των ιβαριών με τους αλιεργάτες σε συνεργασία με τις λιμενικές αρχές είχαν συλλάβει επ’ αυτοφώρω τους κλέφτες αλλά στα δικαστήρια δικάζονταν για παράνομη αλιεία και όχι κλοπή. Το αποτέλεσμα, η ποινή ήταν μικρή – εξαγοράσιμη με ένα μικρό μέρος από τα κέρδη της παρανομίας. Σήμερα τα ιβάρια δεν έχουν φύλακες παρά μόνο τέσσερις αλιεργάτες και ένα ιχθυολόγο για την αλιεία αλλά και για το πρατήριο πωλήσεως ψαριών της επιχείρησης.
Μετά τη μονιμοποίηση προσωπικού των ΟΤΑ οι παραπάνω υποχρεούται να εργάζονται πενθήμερο με συγκεκριμένο ωράριο. Η όποια εργασία κάνουν πέρα από τα νόμιμα είναι θέμα καλής διάθεσης του καθενός. Π.χ. Το να αλιεύσει το ιβάρι χέλια αυτό μπορεί να γίνει συγκεκριμένη εποχή και μόνο βράδυ οποιαδήποτε μέρα , ανάλογα με τον καιρό. Το σημερινό προσωπικό είναι μειωμένο κατά 50% σε σχέση με παλιά.
Αν δεν προσληφθούν φύλακες όσα αλιεύματα και να «μπάσουν» τα ιβάρια η επιχείρηση θα τα μοιράζεται με τους κλέφτες.
Πιθανόν να είναι δύσκολη η πρόσληψη προσωπικού για τη δημοτική επιχείρηση αλλά με την κρατούσα κατάσταση δεν υπάρχει ελπίδα ισοσκελισμού εσόδων – εξόδων.
Το 2001-2002 τα έσοδα από τα δύο ιβάρια ήταν περίπου 200.000 ευρώ με έξοδα 140.000 ευρώ. Προσωπικό διπλάσιο και φύλακες σε σχέση με τον παρόν.
Μετά από 11 χρόνια έσοδα 85.000 – 90.000 ευρώ, έξοδα 140.000 ευρώ περίπου , που για φέτος είναι και μειωμένα λόγω συνταξιοδότησης ενός αλλιεργάτη.
Μόνο που θα είναι μειωμένα και τα έσοδα λόγω μείωσης των αλιευμάτων, σύμφωνα με τις ενδείξεις.
Αν, δεν έχουμε μεγάλα πλωμάρια τον χειμώνα τα νερά του μεγάλου ιβαριού θα ενωθούν με το δίαυλο , λόγω χαμηλών κρηπιδωμάτων και ότι ψάρι είχε απομείνει θα το αποχαιρετήσει.
Ίσως η διάνοιξη του διαύλου να βοηθήσει με υλικά τα κρηπιδώματα , εκτός και αν επέμβουν οι κοτολόγοι άσχετοι και διαμαρτυρηθούν για την λιθιά (που κατασκεύασαν Γιαννιώτες με τους μπουρανέλους Νταλάκα, Τσελεμεντέ, Κοτσόρη, Σπρομύλιο, Μελένιο , Τσέρλα κα) πως είναι αρχαίο τείχος.
Πριν 2-3 χρόνια στον επάνω πόντε μετά από επιμονή του ιχθυολόγου, Άγγελου Παπαδόπουλου, έγινε μια μικρή εκσκαφή στο εξωίβαρο (μισό στρέμμα) και σκεπάστηκε με δίχτυ ώστε να μην μπορούν να μπαίνουν κορμοράνοι. Εκεί όποια μικρή τσιπούρα αλιευόταν από τα κλουβιά (κατοίκια) την έριχναν μέσα και την απελευθέρωναν στο τέλος της σαιζόν. Αποτέλεσμα : Την επόμενη χρονιά είχαν αύξηση στην ποσότητα της τσιπούρας αλλά και στο μέγεθος , που σημαίνει περισσότερα κιλά με καλύτερη τιμή, λόγω μεγέθους. Σε όλα τα παραπάνω προβλήματα λύσεις δεν υπάρχουν εύκολες από την στιγμή που δεν υπάρχουν λεφτά.
Μια σκέψη θα ήταν να μισθώσει το μεγάλο ιβάρι για μια δεκαετία σε κάποιον επιχειρηματία , ώστε να κάνει και κάποια έργα και με τα χρήματα από το μίσθωμα. Ο δήμος να κάνει κάποια απαραίτητα έργα στο μικρό, εφ όσον καταφέρει και παρακάμψει τους σκοπέλους που λέγονται Ραμσάρ και Νατούρα.
Με αυτό τον τρόπο θα συνεχίσει να κάνει κοινωνική πολιτική ως προς την τιμή των ψαριών και ταυτόχρονα να μειώσει ή και να ισοσκελίσει τον απολογισμό.
Μην ξεχνάμε ότι τις ζημιές στη δημοτική επιχείρηση τις πληρώνουν οι δημότες και όχι η Ε.Ε.
Εξ άλλου ποιος ιδιώτης θα κρατούσε μαγαζί ανοιχτό για αρκετά χρόνια αν αυτό τον έβαζε μέσα συνέχεια;
Διαφορετικά τα ιχθυοτροφεία ας αναφέρονται ως «Δημοτική Κοινωνική Πρόνοια Αλιευμάτων Λευκάδας», αλλά όχι ως επιχείρηση
Ο-ΝΗΡΙΚΟΣ
