Της
Βιβιάννας Βαρδή
Ήταν 29 Φεβρουαρίου του 2009 όταν ένα τραγικό τροχαίο στοιχίζει ακαριαία τη ζωή τεσσάρων ανθρώπων και στέλνει βαριά τραυματισμένο στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας της Άρτας τον τότε Διοικητή της Ασφάλειας Λευκάδας , Γιώργο Γληγόρη. Λίγες ημέρες αργότερα δεν αντέχει και ο αείμνηστος αξιωματικός γίνεται το πέμπτο θύμα εκείνου του ανεξήγητου τροχαίου. Τα σενάρια πολλά. Ορισμένοι εκ των συναδέλφων του, ευτυχώς ελάχιστοι, στέκονται κατώτεροι των περιστάσεων. Ο επιζών , Κώστας Φλώρος δηλώνει από την αρχή ότι ο Γιώργος Γληγόρης ήταν οδηγός και ο ίδιος συνοδηγός. Μόνο οι εφημερίδες μας, η οικογένεια και οι φίλοι του Γιώργου Γληγόρη πιστεύαμε το αντίθετο. ¨Γιώργο δεν οδηγούσες εσύ” ήταν το πρωτοσέλιδο τότε του “Λευκαδίτικου Λόγου”. Και η οικογένεια μέσα στον πόνο της για το χαμό του δικού της ανθρώπου ξεκίνησε ένα δικαστικό αγώνα για να αποδείξει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ισχυριζόταν ο Κ. Φλώρος. Ότι ο αστυνόμος Γληγόρης ήταν συνοδηγός και σε καμία περίπτωση δεν οδηγούσε. Προχθές 17 Δεκεμβρίου 2015 το πενταμελές Εφετείο του Αγρινίου με ομόφωνη απόφασή του δικαιώνει πρωτ’ απ’ όλα την μνήμη του εξαίρετου αυτού αξιωματικού και στη συνέχεια την οικογένειά του αλλά και εμάς που σταθήκαμε δίπλα τους πιστεύοντας από την αρχή ότι δεν θα μπορούσε να είναι αυτός ο οδηγός και να σύρει στο θάνατο ακόμη τέσσερις ανθρώπους. Το εφετείο έκρινε ένοχο τον κατηγορούμενο Κώστα Φλωρο. Συγκεκριμένα τον καταδίκασε έξι χρόνια για το σύνολο των αδικημάτων που έκανε. Αξίζει να παραθέσουμε τι έγραψε σήμερα στην προσωπική του σελίδα στο facebook ο αδερφός του αστυνόμου Γιώργου Γληγόρη , ο Χρήστος Γληγόρης:
“Και τώρα μπορούμε να πούμε επιτέλους τέλος.
Μετά από εφτά ολόκληρα χρόνια ήρθε επιτέλους η δικαίωση και η αποκατάσταση του αδελφού μου Γιώργου Γληγόρη. Η ομόφωνη απόφαση του πενταμελούς Εφετε’ιου Αγρινίου στις 17/12/2015 έκρινε ένοχο τον κατηγορούμενο Κωστα Φλωρο ο οποίος ισχυρίζονταν ότι στο πολύνεκρο τροχαίο δυστύχημα της 29/2/2009 οδηγός του αυτοκινήτου ήταν ο άτυχος αδελφός μου και όχι αυτός (μοναδικός επιζών βλέπετε με πέντε νεκρούς) . Όλα αυτά τα χρόνια η οικογένεια μου σύρονταν από δικαστήριο σε δικαστήριο για να αποδείξει ότι ο κατηγορούμενος απλά ψεύδεται για να σώσει το τομάρι του. Το ψέμα πάντα έχει κοντά πόδια. Οι ποινές που του επιβλήθηκαν είναι και η απόδειξη της σοβαρότητας του περιστατικού. Έξι χρόνια για το σύνολο των αδικημάτων που έκανε. Δεν έχει νόημα να τα αναφέρουμε.
Αυτά για την ιστορία.. Πραγματικά όμως θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που όλα αυτά τα χρόνια είσαστε δίπλα μου και ο καθένας με τον τρόπο του με βοηθούσε στο έπακρο. Είδατε τις απογοητεύσεις μου ,τα νεύρα μου, τις φοβίες μου, τα ξεσπάσματά μου και κανείς δεν με άφησε μόνο μου. Το μεγαλείο της φιλίας ξεδιπλώθηκε μπροστά μου.. Τα παιδιά συναδέλφους που αυτά έζησαν και τα πιο πολλά. Τον Θωμά Σιαφάκα με τις ατελείωτες ώρες συζητήσεων, τον Petros Gkion με τα ατελείωτα τηλεφωνήματα, τον Σάκη Καραδήμα που ήταν πάντα εκεί τους φίλους Ξενοφώντα Λάζαρη και Αντίοχο Παγιατη με τις πολύτιμες συμβουλές τους. Τον φίλο μου Γιώργο Ανταλη που με βοηθούσε με άδειες και υπηρεσιακό χαλάρωμα. Τον καλό μου φίλο Γιώργο Καραγιώργο που πραγματικά ήταν δίπλα μου σε όλη την ιστορία. Τον Πάρη Παλαιολόγο που πιστεύω ότι ο πόνος του είναι μεγάλος τον Βασίλη Φλέσσα με τα μηνύματα συμπαράστασης. Φυσικά την καλή μου φίλη Βιβιάννα Βαρδή που ήταν σε όλα τα δικαστήρια και με την πένα της και τα πρωτοσέλιδα άρθρα της φρόντιζε για την ενημέρωση του κόσμου. Την απίστευτη γυναίκα συμπαραστάτη όλης της οικογένειας μου και πραγματική φίλη Ιωάννα Δεσύλλα.Πλήθος κόσμου που ακόμη και τώρα θέλει να μάθει για τον Γιώργο..
Ένα συγνώμη φυσικά και από τον κόσμο που απογοήτευσα.
Καταλήγοντας και κλείνοντας αυτή η ιστορία θέλω να πω ότι πρέπει πάντα να κυνηγάμε ότι αξίζει.όσο δύσκολο και επίπονο να είναι.
Για μας ο Γιώργος θα είναι πάντα εδώ . Πιστεύω όλοι μας κάναμε ότι καλύτερο μπορούσαμε..
