Συνέντευξη
Στον Χρήστο Ρομποτή
Θερμό αναμένεται το φθινόπωρο στο χώρο της εκπαίδευσης, καθώς εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων κινητοποιούνται ενάντια στα μέτρα της κυβέρνησης. Τη Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου οι καθηγητές των γυμνασίων και λυκείων όλης της χώρας προχωρούν σε πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες. Για τους στόχους που έχουν θέσει οι εκπαιδευτικοί, τα αιτήματα της απεργίας και τους παράγοντες που αναμένεται να καθορίσουν την πορεία των κινητοποιήσεων μίλησε στο «Λ.Λ.» ο πρόεδρος της ΕΛΜΕ Λευκάδας Φίλιππος Κούρτης.
Την ερχόμενη εβδομάδα προχωράτε σε πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες. Πως ελήφθη η απόφαση;
Καθώς το διοικητικό συμβούλιο της ΟΛΜΕ δεν κατέβασε συγκεκριμένη πρόταση που να συσπειρώνει τον κλάδο, πραγματοποιήθηκαν γενικές συνελεύσεις των ΕΛΜΕ όλης της χώρας στις οποίες ο κλάδος φάνηκε να στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. 72 ΕΛΜΕ χωρίς να έχει προηγηθεί συνεννόηση κατάφεραν και έβγαλαν ένα πρόγραμμα δράσης με συνέχεια και προοπτική. Δηλαδή από τη Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες και στο τέλος της εβδομάδας νέες γενικές συνελεύσεις και στη συνέχεια γενική συνέλευση προέδρων για την εκτίμηση της κατάστασης και την απόφαση για συνέχεια ή μη των κινητοποιήσεων.
Στη Λευκάδα η συνέλευση ήταν μαζική;
Παρά το, ας το πούμε, άτυχο γεγονός του Μαΐου που παρά την απόφαση για απεργία αυτή δεν πραγματοποιήθηκε και για αυτό φοβηθήκαμε ότι δεν θα υπάρχει συμμετοχή, τελικά στη συνέλευση συμμετείχαν περίπου 100 άτομα και στο τέλος 82 ψήφισαν υπέρ της πενθήμερης απεργίας. Έτσι καταστατικά και τυπικά έχουμε μία νομιμότατη απόφαση. Το τονίζω, διότι ήδη παίζεται και θα παιχτεί και τις επόμενες μέρες σε μέσα ενημέρωσης ότι υπάρχουν αποφάσεις που δεν έχουν τηρηθεί καταστατικά. Αυτό δεν ισχύει σε καμία περίπτωση.
Μπορείτε να αναφερθείτε συνοπτικά στα βασικά αιτήματα της απεργίας;
Το καλοκαίρι είχαμε τον ξαφνικό θάνατο μεγάλου μέρους της τεχνικής εκπαίδευσης και όπως είναι καθήκον μας, ζητάμε πίσω αυτούς τους συναδέλφους που αναίτια, χωρίς καμία τεκμηρίωση βρέθηκαν ξαφνικά σε διαθεσιμότητα στο προθάλαμο της απόλυσης. Η κατάργηση όλων αυτών των πολιτικών, των διατάξεων και των εγκυκλίων που στοχεύουν στην ομηρία του εκπαιδευτικού και στο γκρέμισμα των εργασιακών του δικαιωμάτων. Μόνιμη και σταθερή δουλειά, διότι ο εκπαιδευτικός δεν θα ξέρει που βρίσκεται και ανά πάσα ώρα και στιγμή θα αποτελεί εφεδρεία για να καλύπτει τρύπες από εδώ και από εκεί. Να κάνω και μία προσωπική εκτίμηση. Θα έλεγα ότι στόχος του Υπουργείου Παιδείας είναι να βγάλει από την εκπαίδευση ένα σημαντικό αριθμό εκπαιδευτικών, έτσι ώστε στο τέλος να μείνει ένας πυρήνας απλώς για τη διοίκηση των σχολείων και οι εργαζόμενοι να είναι με συμβάσεις ή να πληρώνονται με την ώρα.
Στην κατεύθυνση των αποφάσεων του συνεδρίου μας μιλάμε για ένα σχολείο που θα χωράει όλες τις ειδικότητες. Να καταργηθεί το κατάπτυστο πειθαρχικό δίκαιο που θεωρεί τους εκπαιδευτικούς εκ προοιμίου ενόχους με μία αναφορά-καταγγελία οποιουδήποτε ακόμα και ανώνυμα. Ζητήματα που αφορούν την ασφάλιση και την υγεία των εκπαιδευτικών, που ενώ δίνουμε τόσα λεφτά σε κρατήσεις δεν έχουμε τις ανάλογες υπηρεσίες. Για όλους αυτούς που είναι κοντά στη σύνταξη με τις συντάξεις κατακρεουργημένες.
Οι κινητοποιήσεις συμπίπτουν με την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Θεωρείται αναμενόμενο ότι θα κατηγορηθείτε για ταλαιπωρία μαθητών και γονιών κτλ.
Ο αγώνας μας δεν είναι συντεχνιακός. Είναι για το αγαθό της δημόσιας και δωρεάν παιδείας που για την προσφορά του χρειάζεται ένα σχολείο το οποίο θα παρέχει όλα τα μέσα και τα εφόδια στο μαθητή και κυρίως την ψυχή και την καρδιά του εκπαιδευτικού συστήματος που είναι ο ίδιος ο εκπαιδευτικός. Πιστεύω ότι κανένας γονιός δεν θέλει έναν εξαθλιωμένο εκπαιδευτικό, που δε θα ξέρει που θα βρίσκεται, ποια τάξη θα πάρει, δηλαδή πως θα σχεδιάσει το έργο του. Άρα οι συνθήκες εργασίας οι δικές μας είναι προς όφελος των ίδιων των παιδιών. Όταν ο καθηγητής αισθάνεται ότι η πολιτεία τον στηρίζει και τον σέβεται, πιστέψτε με, ότι δίνει τον καλύτερό του εαυτό. Ακόμα και τώρα μέσα στην κρίση εμείς στηρίζουμε το σχολείο. Είναι η ζωή μας, δεν είναι πάρεργο. Η απεργία είναι ένα μάθημα αντίστασης και αξιοπρέπειας που το οφείλουμε στη κοινωνία, στους μαθητές μας, στους εαυτούς μας. Σε μία εποχή μάλιστα που λοιδορούνται οι κοινωνικοί αγώνες με διάφορους τρόπους. Κάτι που το γνωρίζουμε πολύ καλά από τη λάσπη που έχουμε δεχτεί στο παρελθόν και που τώρα ήδη έχουν αρχίσει τα όργανα να παίζουν στα ΜΜΕ.
Εμείς λοιπόν λέμε ότι αυτός ο αγώνας είναι καθήκον. Δεν πρόκειται για ένα συντεχνιακό ζήτημα, είναι κοινωνικό ζήτημα, πρόκειται για ένα δημόσιο αγαθό την παιδεία. Την παιδεία που υποτίθεται ότι είναι δημόσια και δωρεάν, αλλά με τις πολιτικές που ακολουθούνται ιδίως τα τελευταία χρόνια των μνημονίων οξύνονται τα προβλήματα, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζονται και να συρρικνώνονται όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης. Βεβαίως για να περάσουν όλα αυτά τα αντιλαϊκά και αντιεκπαιδευτικά μέτρα χρειάζονται έναν εκπαιδευτικό που θα είναι φοβισμένος και εύκολα χειραγωγήσιμος. Έτσι χτυπιέται η μόνιμη και σταθερή εργασία με ένα σωρό τρόπους. Στο Υπουργείο Παιδείας έχει στηθεί ένας μηχανισμός που βγάζει πλεονάσματα με όλους τους τρόπους. Από την αύξηση του ωραρίου, την κατάργηση και συγχώνευση σχολείων, με διάφορα τεχνητά πλεονάσματα κτλ. Είχαμε λοιπόν υποχρεωτικές μετατάξεις περίπου 4.000 στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση χωρίς μάλιστα να υπάρχει κατοχυρωμένο νομικό πλαίσιο, αφού δεν ρωτήθηκαν καν τα υπηρεσιακά συμβούλια για το πόσα πραγματικά είναι αυτά τα πλεονάσματα ή μήπως ακόμα υπήρχαν ελλείψεις. Όλα αυτά παρακάμφθηκαν και το Υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει κεντρικά με εκτελεστικά όργανα τον περιφερειακό διευθυντή κυρίως για την αποστολή αριθμών που θα συμπληρώνουν τους απαραίτητους αριθμούς για τη «σωτηρία της χώρας», όπως όλοι αυτοί διατείνονται.
Θεωρείτε σημαντική τη στήριξη των γονιών;
Η ανάγκη συμπαράταξης και συμπαράστασης όλων εκείνων των φορέων όπως είναι οι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων τους οποίους θα καλέσουμε σε μία ανοιχτή συγκέντρωση- συζήτηση για να γνωρίζουν ακριβώς το τι περιμένει τα παιδιά τους στο σχολείο, έτσι ώστε ξεκινώντας αυτό τον αγώνα από τη Δευτέρα ο γονιός να γνωρίζει από πρώτο χέρι και όχι από παραπληροφόρηση το τι συντελείται στο χώρο της δημόσιας εκπαίδευσης. Τους χρειαζόμαστε μαζί μας σ’ συτό τον αγώνα γιατί είναι αγώνας για το μέλλον των παιδιών τους.
Στη Λευκάδα υπάρχει ήδη συνεργασία μεταξύ εκπαιδευτικών και της Ένωσης Γονέων.
Έχουμε κάνει ένα αποφασιστικό βήμα τόσο με το Σύλλογο των Δασκάλων όσο και με την Ένωση Γονέων και έχει δημιουργηθεί ένα συντονιστικό και προσδοκούμε να έρθουν και άλλοι φορείς, όπως οι κατά τόπους Σύλλογοι Γονέων, το Εργατικό Κέντρο κ.α. Πιστεύω ότι είναι μία αναγκαία συνθήκη για να έχει αποτελέσματα αυτός ο αγώνας. Είναι καθήκον της κοινωνίας και κάθε φορέα η υπεράσπιση του αγαθού της δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Για την υπεράσπιση αυτού του αγαθού πρέπει να συμπαραταχθούν όλες οι κοινωνικές δυνάμεις και οι φορείς, έτσι ώστε να υπάρχει θετικό αποτέλεσμα. Πιστεύω ότι με αυτές τις συμμαχίες μπορούμε να δημιουργήσουμε μία παρακαταθήκη για την ανατροπή αυτής της βάρβαρης πολιτικής που δεν έχει τέλος και πλήττει όλο τον κόσμο.
Ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα που αργά ή γρήγορα θα απασχολήσει την εκπαιδευτική κοινότητα και όχι μόνο σε περιοχές της Λευκάδας είναι αυτό της κατάργησης σχολικών μονάδων.
Εγώ προέρχομαι από το σχολείο της Καρυάς όπου τα τελευταία χρόνια έχουμε μόνιμο άγχος, κάθε χρονιά χτυποκάρδια μήπως δούμε στην απόφαση του Υπουργείου το σχολείο μας. Θέλω να εκφράσω ένα φόβο γιατί καθώς το νέο λύκειο είναι ελιτίστικο, σχεδόν αριστοκρατικό, αναμένεται συρρίκνωση του μαθητικού πληθυσμού η οποία θα οδηγήσει αμέσως αμέσως στο κλείσιμο περιφερειακών λυκείων. Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά διακρίνεται μία τάση δημιουργίας ενός λυκειακού κέντρου στη Λευκάδα . Σαν να επιστρέφουμε στη δεκαετία του 1950. Όλα τα περιφερειακά σχολεία θα μαραζώσουν και στο τέλος θα κλείσουν. Θα κλείσουν, διότι θα αναγκάσουν τα παιδιά να πάνε και στο γυμνάσιο στην πόλη. Επομένως ύστερα από όλα αυτά θα έχουμε μαθητική διαρροή από πολύ νωρίς. Με το ζήτημα των περιφερειακών σχολείων αλληλένδετο είναι το θέμα των οργανικών θέσεων των καθηγητών, καθώς αν κλείσουν περιφερειακά σχολεία χάνονται οι οργανικές θέσεις των καθηγητών και ορίστε ακόμα ένας τρόπος δημιουργίας πλεονάσματος. Με αυτόν το τρόπο θα βγουν πλεονασματικές όλες οι ειδικότητες. Το λέω αυτό, διότι υπάρχει μία αντίληψη ότι κάποιες ειδικότητες δεν θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα. Επομένως είναι ζήτημα των τοπικών κοινωνιών, των κοινοτήτων, των παρέδρων, των Συλλόγων Γονέων και της ΕΛΜΕ φυσικά να διατηρηθούν αυτά τα σχολεία, όχι για να μην χαθούν οι οργανικές θέσεις, αλλά γιατί θα μείνουν αμόρφωτα τα παιδιά. Πλήττεται το παιδαγωγικό κομμάτι, όπως επίσης υπάρχει η οικονομική διάσταση. Σε αυτά τα σχολεία γίνεται σημαντική δουλειά. Είναι σημαντικό για τη μικρή κοινωνία της ορεινής Λευκάδας όσο και της νότιας να δίνεται η δυνατότητα στα παιδιά να φτιάξουν το μέλλον τους. Φανταστείτε να ξυπνάει το παιδί από το Αθάνι και να πηγαίνει πχ στη Λευκάδα ή στο Νυδρί.
Κατά τη γνώμη σας από ποιους παράγοντες θα εξαρτηθεί η διάρκεια των κινητοποιήσεων;
Υπάρχει ένα θετικό κλίμα, το διαπίστωσα και στη συνέλευση των προέδρων των ΕΛΜΕ. Υπάρχει αποφασιστικότητα που καταγράφηκε στη συνέλευση. Ένα δεύτερο θετικό στοιχείο που μας κάνει να είμαστε αισιόδοξοι όσον αφορά τη διάρκεια και την αποτελεσματικότητα αποτελεί το ότι συμπαρατάσσονται, έστω και δειλά, οι δάσκαλοι. Αναγκαία και ικανή συνθήκη ο πανεκπαιδευτικός αγώνας. Αυτή την εποχή είναι και τα πανεπιστήμια στο χορό, άρα είναι καλή συγκυρία για να δημιουργηθεί ένα πανεκπαιδευτικό μέτωπο. Ένας άλλος σημαντικός παράγοντας είναι το να σταθούν οι γονείς στο πλευρό μας, εμείς από την πλευρά μας θα κάνουμε ότι μπορούμε προς αυτή την κατεύθυνση. Το Υπουργείο από την μεριά του ποντάρει στο εκφυλισμό της απεργίας κάτω από το βάρος του οικονομικού παράγοντα. Δεν μπορεί να αντέξει ένας συνάδελφος για μήνες όπως στο παρελθόν.
