Της
Βιβιάννας Βαρδή
Ο χειμώνας στην ορεινή Λευκάδα έχει μία μοναδικότητα που σπάνια συναντάς άλλες εποχές. Μοναχικά χωριά με μικρά όμως διαμαντάκια γεύσης και θαλπωρής που το καλοκαίρι αλλάζουν όψη… Εγκλουβή , Φλεβάρης και το τοπίο λίγο πριν το δούμε χιονισμένο. Μεσημεράκι ανηφορίζουμε για να συναντήσουμε το φίλο μας το Μίμη που άφησε την Καισαριανή για το χειμωνιάτικο τοπίο του χωριού του. Μας περίμενε στης Χαράς… Στα «Λυτράτα», για όσους δεν γνωρίζουν το όνομα της γλυκιάς ιδιοκτήτριας του καφεμεζεδοπωλείου λίγο πριν την πλατεία του χωριού. Της Χαράς που δεν εξάσκησε ποτέ το επάγγελμα της γεωπόνου που σπούδασε, αλλά προτίμησε να συνεχίσει την παράδοση του μαγαζιού του παππού. Η ξυλόσομπα έκαιγε και οι μυρωδιές από την κουζίνα της Χαράς μας έκαναν ανυπόμονους. Την παρατηρούμε από το παραθυράκι που γύρω-γύρω έχει φωτογραφίες των βόλτων να ετοιμάζει την πολίτικη σαλάτα και καταλαβαίνουμε ότι δεν πρέπει να της αποσπάσουμε την προσοχή. Λίγα τα τραπέζια τα οποία γέμισαν χωρίς να το καταλάβουμε. Ο πρόεδρος του χωριού, το συνεργείο που δούλευε για τις οπτικές ίνες στην περιοχή και οι κλασσικοί θαμώνες ήταν αρκετοί για να γίνουμε όλοι μια παρέα. Και τα πρώτα πιάτα άρχισαν να φτάνουν.
Τραγανή χορτόπιτα με φύλο από τα χεράκια της Χαράς και τα αρωματικά χόρτα μαζεμένα με προσοχή από το Οροπέδιο. Προμάδα με λαδάκι και ρίγανη και κόκκινο κρασί ή τσίπουρο για όλους. Οι συζητήσεις έδιναν και έπαιρναν… Ο Μίμης χαμογελαστός για την επίσκεψη βοηθούσε τη Χαρά επί της υποδοχής. Γρήγορα ήρθαν και τα επόμενα πιάτα. Πολίτικη σαλάτα, φάβα, και τα μοναδικά μυρωδάτα κεφτεδάκια που έλιωναν στο στόμα. Περήφανη για τις τηγανιτές της πατάτες η Χαρούλα θα μας διευκρινίσει: «Έχω ψύχωση με την πατάτα. Θέλω να μην μαυρίζει και γι αυτό κατέληξα να αγοράζω πατάτες από το Χρήστο που έχει το μανάβικο στην Πεφανερωμένης. Για μένα είναι οι καλύτερες. Αν τηγανίζεις καλά την πατάτα είσαι και μάστορας.»… Φακές φτιάχνει η Χαρά; «Γίνεται να μην φτιάχνω φακές στην πηγή τους; Και την κλασσική συνταγή της Εγκλουβής αλλά και σαλάτα με ότι μυρωδικό μπορείτε να φανταστείτε».
Πως όμως ξεκίνησαν όλα και γιατί το μαγαζί ονομάζεται «Λυτράτα»;
«Θυμάμαι το μαγαζί μας από τότε που γεννηθήκαμε να είναι καφενείο του παππού μου. Ο Λύτρας όπως γνώριζαν όλοι τον Νίκο Φραγκούλη. Εξ ου και τα «Λυτράτα» προς τιμήν του. Μετά τον παππού μου το πήρε ο θείος μου ο Γιώργος που το είχε μέχρι τη δεκαετία του ’90. Πέρασε κανένα χρόνο που το είχε ο Ηλίας (ο νυν πρόεδρος) και μετά έκλεισε.» Το καφενείο έμεινε για πολλά χρόνια κλειστό μέχρι που η Χαρά επέστρεψε από την Αθήνα και τον Ιούνιο του 2007 ανακαινισμένο πλέον ανοίγει και πάλι. Στην αρχή λειτουργούσε ως καφενείο αλλά με το τσίπουρο ερχόταν και το μεζεδάκι. Στη συνέχεια ξεκίνησαν οι πίτες , οι σαλάτες , το βραστό. Και η Χαρά έγινε γευστικό στέκι πολύ γρήγορα. Μεταξύ συζήτησης και σερβιρίσματος έρχεται και το θεϊκό της πιάτο. Χοιρινό λεμονάτο με άγρια χόρτα. Και οι παραγγελίες επαναλαμβάνονται σε χρόνο ρεκόρ μια και τα πιάτα αδειάζουν αμέσως. Ο Μίμης έχει αναλάβει τις «δημόσιες σχέσεις» της Χαράς. Πες, την παροτρύνει, τι άλλο κάνεις στο χωριό όλο αυτό τον καιρό; « Μαζεύω ελιές, ασχολούμαι με τις φακές, μαζεύω συστηματικά άγρια χόρτα», θα απαντήσει η Χαρά. «Όταν ζεις μόνιμα στο χωριό τότε πρέπει να ασχολείσαι με όλα», θα συμπληρώσει. Το καλοκαίρι το μαγαζί αλλάζει εικόνα. Πολύς κόσμος και η αυλή με τον καναπέ γίνεται πόλος έλξης. Έρχεται και ο αδερφός της Χαράς για βοήθεια οπότε και το μενού γίνεται πλουσιότερο. Τώρα καλό θα είναι λίγο πριν ανεβείτε στο χωριό να κάνετε ένα τηλεφώνημα , αν είστε μεγάλη παρέα … Και αν θέλετε να δώσετε και την παραγγελία σας για βραστό. Εμείς λέμε να το επαναλάβουμε πολύ σύντομα αφού η πίτα και τα κεφτεδάκια της Χαράς είναι κάτι σαν εξάρτηση.
* Λυτράτα (Εγκλουβή)
Τηλ: 26450-41261
* Το κείμενο με περισσότερες φωτογραφίες δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Η Λευκάδα Χαλαρά” του Μαρτίου
