της
Βιβιάννας Βαρδή
Τον Άγγελο τον θυμάμαι από τότε που οδηγούσε λεωφορείο. Ευτραφής πάντα δυσκολευόταν γενικότερα στις κινήσεις του. Ακόμη και όταν σταμάτησε να οδηγεί επαγγελματικά συνέχισε να τρώει άστατα και χωρίς μέτρο. Έφτασε αισίως τα 146 κιλά. Μέχρι που έγινε το μεγάλο…κλικ. Έπαθε κρίση χολής και στο νοσοκομείο ενημερώθηκε ότι αν χρειαστεί να χειρουργηθεί θα πρέπει να πάει σε μεγάλο νοσοκομείο γιατί.. ανήκε στους ασθενείς υψηλού κινδύνου λόγω των κιλών του. Ευτυχώς κατάφερε να βγει από το νοσοκομείο χωρίς να χρειαστεί χειρουργείο. Και τότε πήρε τη μεγάλη απόφαση. Θα έχανε κιλά.
«Ήταν μεγάλο το σοκ να ακούς από τους γιατρούς ότι λόγω των κιλών μπορεί και να χρειαζόταν να νοσηλευτώ σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας», θα μας πει. Όλα ξεκίνησαν προς τα τέλη Ιανουαρίου του 2018.
Ένα χρόνο πριν, περίπου. Χρειάστηκαν μόνο οκτώ μήνες για να χάσει 60 ολόκληρα κιλά και να φτάσει τα 87…. Να γίνει άλλος άνθρωπος, σχεδόν αγνώριστος. «Όταν έχασα όλα αυτά τα κιλά συνάντησα μία ξαδέρφη μου που είχε καιρό να με δει και όταν τη χαιρέτησα με κοίταξε απορημένη και ρώτησε από γνωριζόμαστε και την χαιρετώ. Όταν κατάλαβε από τη φωνή, κυρίως, ποιος είμαι κόντεψε να λιποθυμήσει.», θυμάται χαμογελώντας ο Άγγελος. Και φυσικά η πρώτη μας ερώτηση ήταν πως έγινε και έχασε όλα αυτά τα κιλά χωρίς καμία βοήθεια. Χωρίς να πάει σε κάποιο ειδικό, σε κάποιο διαιτολογικό κέντρο. «Δεν πήγα πουθενά. Ήμουν αποφασισμένος και σκέφτηκα μόνος μου ότι αυτό που χρειάζομαι δεν είναι εξαντλητικές δίαιτες αλλά σωστή διατροφή και άσκηση. Έτσι σταμάτησα να
τρώω λιπαρά, ψωμί, τυρί να πίνω αναψυκτικά και οινοπνευματώδη. Έτρωγα ότι είχε το οικογενειακό τραπέζι για μεσημέρι αλλά με μέτρο. Περιόρισα δε το βραδινό σε φρούτα και φρυγανιές.
Με τη γυμναστική δεν τα πάω και τόσο καλά και έτσι ξεκίνησα περπάτημα. Έκανα περίπου 16 χιλ. την ημέρα, δύο φορές τη Γύρα», μας εξηγεί και εμείς τον ακούμε άφωνοι.
«Μόλις μπήκε δε ο Μάιος και μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου έκανα και δύο ώρες περίπου κολύμπι», συμπληρώνει. Του ζητήσαμε φωτογραφίες για το πριν και το μετά αλλά δεν βρήκε καμία μια και απέφευγε όλα αυτά τα χρόνια με τα τόσα κιλά να βγάζει φωτογραφίες. Μας έφερε όμως ένα παντελόνι από αυτά που φορούσε ένα χρόνο πριν για να καταλάβουμε τη διαφορά. Και μόλις το άνοιξε φάνηκε ότι θα μπορούσε να χωρέσει ακόμη ένα… Άγγελο…
Τον συναντήσαμε για να του βγάλουμε φωτογραφίες κάπου κοντά στο Πνευματικό Κέντρο λίγο πριν ξεκινήσει περπάτημα. «Συνεχίζω ακόμη γιατί μου έγινε τρόπος ζωής πλέον. Έχω γίνει άλλος άνθρωπος και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου με τόσα κιλά και πάλι.», κατέληξε.
Εμείς το μόνο που θα συμπληρώσουμε είναι ότι όταν ο άνθρωπος έχει θέληση μπορεί να κάνει τα πάντα. Μπράβο Άγγελε.
