ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Σύνδεσμος Φιλολόγων: Μια «εναλλακτική» Αποκριάτικη Κυριακή με τη Λέσχη Ανάγνωσης

Η Λέσχη Ανάγνωσης και Στοχασμού του Συνδέσμου Φιλολόγων Λευκάδας μας ενημερώνει:

Την Κυριακή, 3 Μάρτη 2019, από τις 7 μέχρι τις 10.30 μ.μ., στην ευχάριστα ήρεμη –εν μέσω Αποκριάς!-αίθουσα του Ξενοδοχείου Νήρικος, πραγματοποιήθηκε η συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης και Στοχασμού του Συνδέσμου Φιλολόγων Λευκάδας. Τα έργα που συζητήθηκαν ανήκουν στο Θέατρο του Παράλογου: Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμιουελ Μπέκεττ  και Οι νταντάδες του Γιώργου Σκούρτη.

Το πρώτο έργο παρουσίασε η Βιβή Κοψιδά-Βρεττού, η οποία αναφέρθηκε καταρχήν στην πρόσληψη του έργου από τους 1400 βαρυποινίτες κρατούμενους των σκληρών φυλακών του Σαν Κουεντίν στο Σαν Φρανσίσκο. Ο Χέρμπερτ Μπλάου, ο σκηνοθέτης, θα βγει μπροστά τους στη σκηνή (ήταν στις 19 Νοέμβρη του 1957) και θα πει στο εξωτικό κοινό να συγκρίνουν το έργο με ένα κομμάτι τζαζ, που το ακούει κανείς γι’αυτό που μπορεί να βρει. Μια θάλασσα από ιπτάμενα σπίρτα θα συνοδεύει τα λ΄πογια του και τρεις θηριώδεις άντρες θα βγουν μπροστά, περιμένοντας να εμφανιστούν στη σκηνή «οι γυναίκες», να κάμουν την πλάκα τους κι έπειτα να δώσουν το σύνθημα και να τελειώσει το «παραμύθι»… Το λάθος τους ήταν ότι έμειναν πάνω από δύο λεπτά. Και είδαν το έργο και κατάλαβαν και έκλαψαν. Γιατί αναμετρήθηκαν με τη ζωή τους, με το μαρτύριο του αργού χρόνου, με το ανύπαρκτο νόημα, με τη μεγάλη προσδοκία της αναμονής…

Στη συνέχεια έγινε αναφορά στο ίδιο το έργο, στα πρόσωπα, στους συμβολισμούς, στην υποδόρια γνώση που το διατρέχει από το χώρο της υπαρξιστικής φιλοσοφίας και λογοτεχνίας, από τις διαδρομές του προγενέστερου ευρωπαϊκού θεάτρου και ως τις ρίζες των έργων της κλασικής αρχαιότητας.  Και άφησε ανοιχτά ζητήματα και προβληματισμούς για συζήτηση.

Στη συνέχεια η Κατερίνα Ροντογιάννη παρουσίασε του έργο του Γιώργου Σκούρτη Οι νταντάδες, την ελληνική εκδοχή του θεάτρου του Παράλογου. Μίλησε για το θέμα και την υπόθεση του έργου, για τους πολιτικοκοινωνικούς προβληματισμούς που θέτει και μάλιστα καμουφλαρισμένα, καθώς γράφεται και ανεβαίνει στη σκηνή στη διάρκεια της δικτατορίας. Αναφέρεται στα μηνύματα, στους συμβολισμούς, στον σαρκασμό απέναντι στη μικροαστική ηθική και στις μικροαστικές «αξίες» του καθωσπρεπισμού, που οδηγούν τον μικροαστό μέχρι τον έσχατο εξευτελισμό αλλά και την προδοσία ανθρώπων δικών του.

Ακολούθησε η παρέμβαση της Λουκίας Κατωπόδη, με την παρουσίαση του χρονολόγιου Μπέκεττ, όπου παρακολουθήσαμε την εξελικτική λογοτεχνική-θεατρική του διαδρομή, με κορυφαία στιγμή αναγνώρισης του έργου του, το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1969.

Συζήτηση ενδιαφέρουσα, απόψεις γύρω από τα έργα, πολλαπλές αναγνώσεις και  προβολή αποσπασμάτων και από τα δύο έργα.

Ευχάριστη, ανακουφιστική βραδιά μιας διαφορετικής Κυριακάτικης Αποκριάς, όπου έπεσαν μάσκες στο τραπέζι αλλά … κανένας δεν …άπλωσε να τις χρησιμοποιήσει. Ίσως γιατί το θέατρο του παράλογου της Αποκριάς, με …σοβαρότητα αντί για…τρέλα…

Όμως τα τυροπιτάκια της Βιβής, τα λαχανοπιτάκια της Άννας, το γλυκό ψυγείου της Καίτης, τα κοκάκια της Φρόσως και οι θεματικές ζωγραφιές (με θέμα τις Αποκριές) της κ. Βασιλικής (που μοιράστηκαν σε όλους), πρωταγωνίστησαν σταθερά σε όλη τη διάρκεια της βραδιάς!

Και του χρόνου!

Για την επόμενη συνάντηση της Λέσχης του Συνδέσμου Φιλολόγων προτάθηκε και συμφωνήθηκε το έργο του γνωστού Αμερικανού συγγραφέα Έντουαρντ Άλμπυ «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ», η αμερικανική εκδοχή του παράλογου. Η ημερομηνία της συνάντησης και ο χώρος θα ανακοινωθούν  προσεχώς. Και πάντως οπωσδήποτε μετά τις Αποκριές!