Στις 13 Αυγούστου έζησα μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της ζωής μου. Με αφορμή τα 50 Χρόνια της Νέας Χορωδίας, βρέθηκα να
χορεύω ξανά με την πρώτη ομάδα χορευτών που ξεκίνησε το 1977 και με πολλούς ακόμη που πέρασαν από τη Νέα Χορωδία όλα αυτά τα χρόνια. Όταν ξεκινήσαμε οι περισσότεροι είμαστε 14-15 χρονών και δεν είχαμε ιδιαίτερη επαφή με τον παραδοσιακό χορό. Τότε για μένα άνοιξε ένας καινούργιος κόσμος. Στα 21 μου χρόνια βρέθηκα στη θέση του δασκάλου και μετά από 29 χρόνια ως δάσκαλος ήταν τιμή που συναντήθηκα με χορευτές και χορεύτριες από το παρελθόν και παρόν του χορευτικού. Τους ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδία μου. Τους ευχαριστώ για το χρόνο που αφιέρωσαν στις εντατικές και κουραστικές πρόβες, για την υπομονή τους και την καλή τους διάθεση.
Αυτό που μου έδινε και κίνητρο να συνεχίσω όλα αυτά τα χρόνια είναι η αγάπη μου για το σωματείο και την παράδοση. Θεωρώ πολύ σημαντικό να την γνωρίσουν οι επόμενες γενιές, τα νέα παιδιά να ξέρουν ποιες είναι οι ρίζες μας, ποια είναι η ταυτότητα μας ως Έλληνες. Χαίρομαι που βλέπω τόσα νέα παιδιά να ασχολούνται με τον παραδοσιακό χορό στους συλλόγους της Λευκάδας. Με συγκινεί που έχω δει τόσα παιδιά, όπως και τις κόρες μου, να ξεκινάνε σε μικρή ηλικία και να το αγαπούν τόσο που γίνεται ένα δημιουργικό κομμάτι της ζωής τους. Η ανταμοιβή μου είναι να ξέρω ότι συνέβαλα, έστω και λίγο, σε αυτό.
Η επετειακή παράσταση ήταν ένα μεγάλο εγχείρημα και για να στηθεί βοήθησαν πολλοί. Τους ευχαριστώ όλους. Ιδιαίτερα τους: Ευαγγελία Δουβίτσα, Ευαγγελία Ορφανού, Μαριάννα Βλάχου, Φίλιππο Μελά, Λίτσα Παπουτσοπούλου, Νίκο Φέτση, Γιάννη Ζαφειρόπουλο, την υπέροχη ορχήστρα ΕΠΤΑΣΗΜΟ, που μετά από 20 χρόνια συνεργασίας και υποστήριξης δεν είναι μόνο η ορχήστρα μας αλλά οι φίλοι μου και όλα τα Δ.Σ. της Νέας Χορωδίας. Θέλω ιδιαίτερα να ευχαριστήσω την καλή μου φίλη Αγγελική Κόγκα που ήταν στην εκφώνηση της παράστασης. Με τα συγκινητικά της λόγια μας ταξίδεψε στο παρελθόν, στο κοινό μας ξεκίνημα σαν χορευτές. Ζωντάνεψαν όλες οι σημαντικές στιγμές της Ίδρυσης του χορευτικού της Νέας Χορωδίας. Τέλος θέλω να ευχαριστήσω τον Σπύρο Βερύκιο που άγγιξε την ψυχή μου και έδειξε ποιος είναι Ο ΧΟΡΕΥΤΗΣ.
Τα χρόνια μου στην Νέα Χορωδία είναι πολλά και πολλές είναι οι αναμνήσεις. Όμορφες παραστάσεις, αξέχαστα ταξίδια και φιλίες που κρατάνε μέχρι σήμερα. Σίγουρα σε όλα αυτά τα χρόνια έγιναν και λάθη, υπήρξαν εντάσεις και αντιπαραθέσεις. Ο καθένας άλλωστε κρίνεται από την πορεία του, τις προθέσεις του και το ήθος του. Ας κριθώ και εγώ γι’ αυτά. Όμως με ένα μαγικό τρόπο όλα ξεχνιούνται όταν δίνουμε τα χέρια και αρχίζουμε το χορό. Αυτό θα κρατάω για πάντα στην καρδιά μου, την χαρά της ομάδας με τις αρχοντικές στολές που παρασύρεται από τους ρυθμούς της μουσικής και που κάθε φορά που τελείωνε μια παράσταση, από τη μία ξεφυσούσαμε με ανακούφιση και από την άλλη προσδοκούσαμε να αρχίσουμε την προετοιμασία της επόμενης. Ένα ατελείωτο ταξίδι!
ΧΑΡΗΣ ΟΡΦΑΝΟΣ
Υπεύθυνος Διδασκαλίας της Νέας Χορωδίας.
