Για την Ελλάδα το 2010 ήταν ο δυσκολότερος χρόνος από την μεταπολίτευση και εδώ. Το τέλος του άφησε τη χώρα μελαγχολική και γκρίζα και τους κατοίκους της αδύναμους, φοβισμένους και φτωχότερους. Η χρεοκοπία της χώρας έγινε αιτία να «ξυπνήσουν» από ένα βαθύ λήθαργο που τους κρατούσε καθηλωμένους για πολλά χρόνια. Όλοι συνειδητοποιούν βίαια, ότι παντού βασιλεύει η μίζα, η αρπαχτή, η διαφθορά, ο παράνομος πλουτισμός, η ανομία, ότι η δικαιοσύνη είναι απούσα, ότι οι θεσμοί και οι αξίες έχουν παραμεριστεί, ότι όλες οι ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο που είχαν καλλιεργηθεί ήταν χίμαιρες. Μέσα στη χρονιά που πέρασε οι πολίτες αυτής της χώρας ανακάλυψαν ότι έχτιζαν παλάτια στην άμμο, σε μια χώρα που τους προσέφερε «ασφάλεια» με δανεικά! «Αλήθειες» θέσφατα, τρόπος ζωής ξαφνικά πετάγονται στην άκρη, με τέτοια ταχύτητα που τους αναγκάζει να «ωριμάσουν» απότομα και να αρχίσουν να αναζητούν νέες ισορροπίες. Όλοι βολεμένοι, συνηθισμένοι να τους χαϊδεύουν τα αυτιά, γαλουχημένοι με «αρχαία μεγαλεία», βλέπουν έντρομοι τη χώρα τους να γίνεται πρωτοσέλιδα στον παγκόσμιο τύπο σαν «πρότυπο» χρεοκοπίας και τους κατοίκους της σαν παράδειγμα προς αποφυγή. Πριν καλά- καλά συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει, ήρθαν αλλαγές, νέες συνθήκες που επηρεάζουν τη ζωή και την καθημερινότητα όλων, τις οποίες πρέπει να βιώσουν και να αφομοιώσουν άμεσα. Αυξάνεται η ανεργία, η φτώχεια, δημιουργούνται «ευέλικτες» συνθήκες εργασίας, εργασιακά δικαιώματα συρρικνώνονται και το σπουδαιότερο μεγαλώνει η αγωνία και η αβεβαιότητα για το μέλλον. Το 2010 έφερε πολλά «δεινά » στην Ελλάδα και στους Έλληνες. Έγινε όμως η αιτία να αποκομίσουμε ένα μεγάλο «όφελος». Μας βοήθησε να ξεπεράσουμε στερεότυπα πολλών δεκαετιών και σήμερα «σοφότεροι» μπορούμε να επαναπροσδιορίσουμε τις έννοιες στην σωστή τους βάση. Το ρήγμα που δημιουργήθηκε έγινε αιτία σηματοδότησης του χτες με το σήμερα, της αλήθειας με το μύθο. Έτσι παραμελημένες για χρόνια έννοιες όπως: η «συλλογικότητα» η «αλληλεγγύη» το «γενικό συμφέρον» επανήλθαν στο καθημερινό μας λεξιλόγιο. Σήμερα μπορούμε να παραδεχτούμε «δυνατά» ότι δεν είναι προοδευτικότητα η μη τήρηση των νόμων. Δεν είναι επ’ ουδενί προοδευτική μια χώρα άναρχη και χωρίς κανόνες. Είναι ντροπή για μια χώρα που μέσα σε μια δεκαετία έχει δεχτεί τεράστια κοινοτικά κονδύλια, να μην είναι σε θέση να «κατασκευάσει» ούτε καν σπιρτόκουτα! Δεν μπορούμε επ’ άπειρον να βαυκαλιζόμαστε με τον αρχαίο μας πολιτισμό και σαν νεοέλληνες αυτό που έχουμε προς «επίδειξη» να είναι τα ακριβά μας αυτοκίνητα! Είναι ανυπόστατη ιδεοληψία που μας οδηγεί στο να αποποιούμαστε τις ευθύνες μας, ότι η χώρα μας είναι ο ομφαλός της γης, και εμείς ένας περιούσιος λαός που οι «ξένοι» πάντα επιβουλεύονται, φθονώντας πότε τη «στρατηγική» μας θέση και πότε τον «ήλιο» και τη «θάλασσα» μας! Δεν μπορούμε πλέον να βαφτίζουμε την τεμπελιά και τον ωχαδερφισμό μας ως διαφορετικότητα! Το μνημόνια δεν μας επιβλήθηκε έξωθεν δεν είναι η αιτία, αλλά το αποτέλεσμα της δικής μας κρίσης. Κοιτώντας την αλήθεια κατάματα, δεν θα επιτρέψουμε σε κανέναν πολιτικό ή πολιτικάντη να μας ξεγελάσει και να υφαρπάξει την ψήφο μας. Θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ να την κερδίσει. Σήμερα «σοφότεροι» και «ωριμότεροι» αναγνωρίζουμε ότι η μεγαλύτερη «διόρθωση» που πρέπει να συντελεστεί δεν είναι στα οικονομικά της χώρας αλλά μάλλον στις Αξίες, την Ηθική και τους Ανθρώπους. Βιολέττα Σάντα
