Το αντίο αποφάσισε να πει στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο ο Στάθης Κατωπόδης, πρώην (πλέον) παίκτης του ΑΟ Καρυάς, που έχει θητεύσει μια δεκαετία στον Τηλυκράτη και έχει αγωνιστεί στα πρωταθλήματα της Λευκάδας για πάνω από 20 χρόνια. Μιλήσαμε με τον Στάθη για τον αποχαιρετισμό αυτό, για τη θητεία του στην αγαπημένη του ομάδα αλλά και για πιο παλιές μέρες…
Γεια σου Στάθη, να σου ευχηθώ κατ’ αρχήν καλή συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνεις πλέον στον ελεύθερο χρόνο σου και να σε ρωτήσω αμέσως αμέσως, τι σε οδήγησε σε αυτή την απόφαση.
“Ευχαριστώ κατ’ αρχήν, και να πω πολύ απλά ότι το πνεύμα είναι μεν πρόθυμο, η σάρκα όμως αδύναμη. Πρέπει κανείς να καταλαβαίνει πότε έχει έρθει η ώρα κι εκεί να αποχωρεί”.
Πότε έκανες τα πρώτα σου βήματα σαν ποδοσφαιριστής της Λευκάδας και πού;
“Πρέπει να πάμε πολύ πίσω στα τέλη της δεκαετίας του ‘80. Εκείνη την περίοδο τα παιδιά παίζαμε μπάλα στη Μητρόπολη, στα χαλίκια, χαλούσαμε τα γόνατα και τα πόδια μας… Τότε ο Τηλυκράτης αποφάσισε να μας πάρει από ‘κει και να φτιάξει ένα παιδικό τμήμα για να μπορούμε κι εμείς να κάνουμε το κέφι μας, αλλά και να λειτουργήσουμε σαν ακαδημία. Εκείνα τα χρόνια λίγες ομάδες είχαν παιδικό τμήμα”.
Και πέρασες από την παιδική στην αντρική ομάδα με την πάροδο των ετών;
“Όχι, η πρώτη αντρική ομάδα που αγωνίστηκα, ήταν ο τότε Αστραίος Φρυνίου ομάδα Α’ τοπικού. Με είχαν πάρει από την παιδική ομάδα περίπου στις αρχες του 1990. Έμεινα εκεί δυο χρόνια και μετά με αγόρασε ο Τηλυκράτης σε κανονική μεταγραφή με ό,τι συνεπάγεται. Έμεινα στην ομάδα, στην οικογένεια καλύτερα, του Τηλυκράτη για δέκα χρόνια περίπου”.
Άλλες εποχές εκείνες για ποδόσφαιρο… Μπορείς να μας ταξιδεύσεις λίγο πίσω, σ’ εκείνα τα χρόνια, στους παλιούς παίκτες, τις παλιές νοοτροπίες…
“Εκείνα τα χρόνια όσον αφορά το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο και τις τοπικές ομάδες, ήταν ιδανικά. Ο κόσμος το στήριζε όλο αυτό. Σε κάθε ματς συγκεντρωνότανε κοντά 2.000 κόσμος. Περίμενε πότε θα έρθει η Κυριακή να βρεθεί στο γήπεδο να φωνάξει για την ομάδα του, να την απολαύσει… Και οι παίκτες εννοείται εκείνης της εποχής ήταν ήρωες. Όχι μόνο γιατί τους έκανε ήρωες ο κόσμος, αλλά γιατί αγωνίζονταν για την φανέλα. Όταν πήγα εγώ στον Τηλυκράτη το 95% των παικτών ήταν Λευκαδίτες. Την ομάδα την είχαν στην καρδιά τους, σκίζονταν γι’ αυτή κι αυτό περνούσε και σε μας τους πιτσιρικάδες. Θέλαμε να γίνουμε σαν κι αυτούς και μοχθούσαμε γι’ αυτό”.
Σαν πιτσιρικάς, μέσα στα αποδυτήρια, πώς τους έβλεπες τους μεγάλους τότε παίκτες; Ποια ήταν η σχέση μεταξύ μεγάλων και μικρών;
“Εμένα με πρόσεχαν πολύ οι μεγάλοι. Βέβαια μέσα στα αποδυτήρια τους γυάλιζα τα παπούτσια, στην κυριολεξία, αλλά μόνο και μόνο από σεβασμό, από την οπτική του μικρού παιδιού προς το είδωλό του. Γιατί ήμουν πραγματικά μικρός εκείνη την περίοδο. Όμως με πρόσεχαν”.
Για τα χρόνια μετέπειτα;
“Στα μετέπειτα χρόνια αγωνίστηκα με την ομάδα στην Α’ κατηγορία αλλά και στη Δ Εθνική. Για δέκα χρόνια χρόνια περίπου. Όλα αυτά τα χρόνια ζήσαμε χαρές αλλά και στεναχώριες στην ομάδα. Βίωσα τις ανόδους αλλά και τους υποβιβασμούς πολύ έντονα. Το 2004 λόγω αυξημένων απαιτήσεων της ομάδας στην μεγάλη κατηγορία δεν μπορούσα να βοηθήσω. Τότε πήγα Καρυά για δυο χρόνια, μετά Κατούνα και πάλι Καρυά”.
Στο φετινό πρωτάθλημα πήρες μέρος. Τι γνώμη έχεις για τις δυο καλύτερες ομάδες της Λευκάδας τη φετινή περίοδο;
“Έχουν και οι δύο αξιόλογες ομάδες, αλλά θέλω να δω πρωταθλητή τον Τηλυκράτη”.
Περί ένωσης ποια είναι γνώμη σου; Συνηθίζω να ρωτάω τους πάντες για μια πιθανή ένωση των δύο συλλόγων. Είναι κάτι που υπάρχει σαν ιδέα και μπορώ να πω ότι έχει και πολλούς ένθερμους υποστηρικτές.
“Δεν είναι κάτι παράλογο να γίνει κάποια ένωση, ή έστω κάποια συνεννόηση μεταξύ τους, για το καλό του Λευκαδίτικου ποδοσφαίρου πάντα. Τα πράγματα έχουν εξελιχθεί πλέον. Οι διοικήσεις των δυο συλλόγων απαρτίζονται από νέους ανθρώπους που έχουν θέληση και αγάπη προς το ποδόσφαιρο. Νομίζω ότι έχουν και φιλική σχέση μεταξύ τους. Θα ήθελα να δω μια κοινοπραξία που θα έχει ως στόχο να αναδείξει την ομάδα του Τηλυκράτη, λόγω της ιστορικότητας του σωματείου, έτσι ώστε να αγωνίζεται εκεί που του αξίζει. Δηλαδή στην Γ’ Εθνική. Την ομάδα του Πανλευκάδιου να πρωταγωνιστεί στην Α’ όπως και τώρα, με βασικό μέλημα να αγωνίζονται ντόπιοι ποδοσφαιριστές. Πιστεύω ότι υπάρχει η δυνατότητα για κάτι τέτοιο. Και πάνω απ’ όλα καλό θα είναι –αν και λόγω των προσώπων πιστεύω πως αυτό θεωρείται δεδομένο- να αποφευχθούν τα λάθη του παρελθόντος. Πχ παίκτες να λειτουργούν βάσει συμφερόντων άλλων προσώπων ή δελτία κλεισμένα στα ντουλάπια κτλ… Πράγματα που ζήσαμε τα περασμένα χρόνια…”
Για την Καρυά; Θες να μας πεις δυο λόγια;
“Η Καρυά είναι ένα σωματείο με ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά την ομάδα, αλλά είναι ελάχιστοι. Πρέπει ο κόσμος της Καρυάς να στηρίξει την ομάδα, να την αγκαλιάσει. Θέλω να πω ένα ευχαριστώ σε όλους και να τους ευχηθώ καλή επιτυχία για τα μπαράζ της παραμονής”.
Από ‘δω και πέρα; Υπάρχει περίπτωση να σε δούμε σε κάποιο άλλο πόστο κάποιας ομάδας;
“Δεν είναι κάτι που σκέφτομαι. Αν βέβαια μου ζητηθεί από κάποιον και μπορώ να βοηθήσω ουσιαστικά, θα το κάνω. Τώρα πλέον θα προσφέρω σαν φίλαθλος”.
Νομίζω ότι κάπου εδώ φτάσαμε στο τέλος Στάθη, σ’ ευχαριστώ που θέλησες να τα μοιραστείς όλα αυτά μαζί μας και να σου ευχηθώ και πάλι, ό,τι καλύτερο.
“Τίποτα, εγώ ευχαριστώ και να ευχηθώ κι εγώ τα καλύτερα για την εφημερίδα σας”.
